Hmm. Jaren tachtig avant-garde rock. Virtuoos. Leuk wanneer het heel gitaristisch is – dat wil zeggen ‘leuk voor een gitarist’. Maar nee – dit is eigenlijk helemaal geen leuke muziek, het is leeg vertoon – compositorisch niet goed genoeg om de aandacht echt te pakken. Math metal zonder distortion. No wave, maar dan virtuoos. En verder best vervelend. (Ennui!) Er is niet veel muziek die ik ooit mooi vond en die ik echt af zal vallen – maar dit komt in de buurt. Het klinkt soms als Morzelpronk, maar dan was Morzelpronk leuker (niet per se beter). Het is dat je met vinyl naar de draaitafel moet lopen om een nummer te skippen… Ik hou ‘m, omdat ik gitaar speel. Of om me het levensgevoel van 1986 te herinneren. Brrr.
Albert Ayler made a couple of strange records, and this is by no means his strangest. No, I not so much into ‘kozmigroove’ and not into his last records. Love Cry sounds strange because Call Cobbs plays harpsichord, and Ayler is ululating as well. Most tunes are well-known and better – or more challengeing – versions can be found on other records. But allright, it’s an Impulse Record. I’ll keep it.
(Hmm, why am I now writing this in English?)
Met Abdul Wadud en Don Moye. Was nooit een van mijn favoriete Hemphill-platen, maar ben verrast na zoveel jaren. Fel, energiek, snel, helder. Poeh. Muziek waardoor je meteen weer gelooft in jazz – en in een toekomst voor jazz. (In jazz als iets anders dan een door-en-door gecodificeerde vorm van muziek – ook al is deze LP van 1977).
Leesvoer van de afgelopen dagen. Ik las ‘t, voor mijn doen, opvallend langzaam. Neem dat als compliment. (Simpel: ik vond het mooi).
(De recensie van Claudia Zeller komt in de buurt van mijn leeservaring).
Zondag. Om 10:45 weg. Zon, wat wolken, frisjes (18 graden), zuidwestenwind. Hele middag de tijd. Kennemerduinen: lang niet geweest, en zo snel zal ik er niet weer komen. Ik rij dus alle fietspaden, veel heen en weer, voordat ik via Zandvoort naar Langevelderslag rij, en daarna terug. Lekker.
Marcusstraat – Vondelpark – Rembrandtpark – Gerbrandypark – Brettenzone – Spaarndam – Kennemerduinen (heen en weer, zo’n beetje alle fietspaden, Herenduinweg, Zeeweg, Kattendel, Parnassia, Koevlak) – Duin en Kruidberg – Kopje van Bloemendaal – Zandvoort – Langevelderslag – De Zilk – Leyduin – Cruquius – Geniedijk – ri. Lijnden – Schipholweg – Amsterdamse Bos – Amstel – Marcusstraat
Vrijdag. Kan de hele middag weg. Regen en onweer verwacht – ik heb alleen 10 minuten miezer en 5 minuten de grens van een heel zware bui. Elders hoosde het. 22 graden bij zon, maar meest bewolkt en 18 graden. Ik rij ver Duitsland in. Had, als ik een kaart bij me had gehad, een stuk verder gereden – naar Twist en Georgsdorf. Ik volgde min of meer de Vechtdalroute, reed wel eens verkeerd, en vond gelukkig het prachtige stuk langs het kanaal Coevorden – Piccardie. Route hier is niet helemaal goed. Geen tellertje op de fiets. Fietspad langs de Vecht bij Laar staat niet op de kaart. Andere stukjes kan ik ook niet vinden. (Böckelsberg). Ik was weg van 12 tot kwart voor 6. Niet gerust. Behalve voor het kijken op kaarten enzo. Zal een kilometer of 125 zijn geweest. (Oh, en ook nog per ongeluk aardig wat kunst gezien – het is nl. de route van Kunstwegen).
Camping – Mariënberg – Bergentheim – kanaal – De Haandrik – Laar – Vecht – Vorwald – kanaal – Neugladenfeld – Hoogstede – Glökenkamp – Uelsen – Geteloer Moor – Langeveen – Engbertsdijkvenen – Sibculo – Mariënberg – camping
En verder nog gelezen… gedichten van Hannah van Wieringen (goed), Peter Verhelst (nee, weer ‘fluweel’ en ‘vlees’ en – niet mijn poëzie), wat Hella Haasse, Willem Brakman, Ballard, Diderot – en heel veel pdfs en epubs aangeklikt….
Chilling. ‘The dawn of the age of climate engineering’. Helder. Wetenschappelijk gefundeerd. Een waarschuwing. Je wordt er niet erg blij van. Menselijke domheid. Menselijk onvermogen. En dat bij de onwaarschijnlijke kennis die we hebben opgebouwd over het functioneren van onze planeet. Dark Ecology – maar dan anders.
Nieuw boek van V2_, ondertitel: ‘Antidotes to a Culture of Greed’. Mijn favoriete stukken zijn de interviews met Henk Oosterling en Reimar Schefold.
Hier: v2.nl/publishing/giving-and-taking
Disclosure: ik werk bij V2_.
Ineens zit ik, al lezend, helemaal op 1 lijn met Michel Serres. Is niet altijd zo geweest. Biogea is autobiografie, filosofie van de ecologie, poëzie – en gaat over de wereld, de ‘kosmos’, en wetenschap.
Hier: www.upress.umn.edu/book-division/books/biogea.
