Probably the most influental movie for my generation. (In some sense). I remember seeing it on German television when I was 17 or 18. 1983 or possibly early 1984, unless it was 1982. Permanent Vacation, Jim Jarmusch.

Heerlijk fietsweer op de zaterdag. Zonnetje en ook wat wolken, droog na regen, 20 graden. Kon de hele middag wegblijven en reed toch maar eens naar de Lek en dan – wat ik al heel lang eens wilde doen – het hele stuk langs het kanaal. Veel meewind. De mooie stukken kende ik – behalve Jutphaas, daar was ik nooit eerder. En dan de verkeerde route om Woerden (distributiecentra, industrie), nieuwbouwwijken en een glooiend park (Nieuwegein), en eindeloze stukken over industrieterrein langs distributiecentra (Lage Weide). 100+ zonder noemenswaardige moeite.

Inishfree Wheelers Spring Classic. A nice day out in the fine rain with the Ballisodare Bay Cycling Club. Nivard had organised a bike for me (thanks to Garys Cycles in Sligo) & inscribed me. Beautiful route, great company, good riding & very well organised by the Innisfree Wheelers. Wish I could do this more often! (En ja, van ons groepje was ik de beste klimmer, maar ik verloor terrein bij iedere afdaling. Flink aanpoten. Snelste tijd – van ons groepje – op de enige echte klim, vanuit Dromahair richting Manorhamilton).

This is not a glitch, this is a concert hall in Saudi Arabia. (Btw, this is what makes watching the Tour of Saudi Arabia worth while.)

Article from the Barents Observer / Novaya Gazeta: https://thebarentsobserver.com/en/2022/01/nikel-and-void-it-left-behind. (The smelter has been closed already a while ago. Almost none of the intended new projects have come off the ground. They even wanted to develop the Kola Superdeep into a tourist destination. I still love Nikel in a strange sort of way. I’ve been there a couple of times.)

Een van mijn all-time favorieten. Ooit op goed geluk uit de 2e hands bakken bij Concerto gehaald. Favoriet, tja, natuurlijk vanwege The Hard Blues: Philip Wilson op drums, Abdul Wadud cello, en dan Hamiet Bluiet, Baikida Carroll en Hemphill zelf. Ook de meer doorgecomponeerde (ja?) stukken op kant 1 zijn zeer de moeite waard. Hemphills composities verdienen een lang essay. Fascineert me toch, de sonoriteit en structuren die toen vanuit/in de jazz werden onderzocht, serieuze avant-garde dicht bij de westerse klassieke compositie en er tegelijk ver vandaan. (Denk Anthony Braxton, George Lewis, Anthony Davis, James Newton, Roscoe Mitchell, Henry Threadgill). Hemphill hoorde ik met Hamiet Bluiet, David Murray en Oliver Lake in het BIMhuis. Ik zat op de eerste rij, recht voor Hemphill. Er kwam tijdens dat concert een schroefje los uit zijn altsax, viel op het podium. Hij probeerde hij het te vinden. Ik zag het, raapte het op en gaf het aan hem. Thank you. Houden. (Tis ook nog een originele Arista/Freedom uit de VS).

Diemen – Driemond. Nog zo’n miniritje. Zon, warm. Dan werken.

West Coast jazz, cool. Ik heb er niet veel van. Deze LP kocht ik voor weinig, want geen hoes. Best mooi. Chet Baker-achtig – (maar ik heb niets van en niets met Chet Baker). Een paar stukken met een iets grotere bezetting – die bevallen me het best, met een knetterende baritonsax. Ook met Allan Eager en Bill Triglia. Helaas zijn er op een bepaald moment fikse krassen op deze LP gekomen. Jammer.

Diemerdrietand. (Kanaal en dan drie bijna lusjes). Nog even voor het avondeten en na het werk. Felle zon, lenteweer.

Heerlijk lenteweer. Langs het kanaal, bloeiend koolzaad. Ik begon er net echt lekker zin in te krijgen: klapband. Nieuwe binnenband, omgedraaid. Vlak voor het Diemerbos, weer lek. Laatste stuk op een lege achterband. Thuis de oude 23mm Continentals op de fiets gezet. Geen gezicht, maar ja, Ik vertrouw die andere banden niet meer.