Yesterday I did a presentation as part of the Studium Generale at the KABK. ‘Serres – Latour – Tsing, 1980 – 2019: from the parasite to the matsutake mushroom’. Beautiful poster by Dayna Casey. Great audience, good questions. Thank you!
My ‘notes’ are here: https://ariealt.home.xs4all.nl/2019/kabk/2019_kabk_parasite_presentation/2019_kabk_parasite_presentation.html. (‘Hidden’ but easily accessible if you have the address). Oh, and I changed the title.
Nog ‘ns een uurtje. Landje van Geijssel. Droog, 13 graden. Flinke maar niet onaangename zuidwestenwind.
Bij schemering om de Ouderkerkerplas. Een uurtje dus, na het eten, net voor donker. Ondergaande zon.
Regenrondje Liniebrug in de ochtend. Droog tegen de wind in. Zachte regen bij zijwind. Regen met rugwind. Oost-zuidoosten wind en nat. Koud bij 8 graden. Toch lekker gereden.
Altijd weer die poging om een MOOI rondje te maken langs het groen in de Flevopolder. Deze is eigenlijk best goed gelukt. Rondje Horsterwold. Alleen te vaak een verkeerde weg in geslagen en om moeten keren. En eigenlijk wilde ik niet zo’n lang stuk langs de dijk rijden. Onhandig ook dat in het Horsterwold de overzichtborden voor de fietsknooppunten ontbreken. En in het Hulkesteinse bos reed ik het terrein van ‘De Altena’ op. (Weet ik ook waar dat is). Wat zon, wat wolken, oostenwind en bij 12 graden aan de frisse kant.
Uurtje tussen het werk door. Rondje Driemond met een hap eruit. Natte straat maar eigenlijk perfect fietsweer: 17 graden, beetje wind. (Niet meer tijd).
De buien ontweken. Twee sputters regen, meer niet. Flinke wind en aangename temperatuur. Muiderberg, Kortenhoef.
Rondje Weesp. ‘s Ochtends – en het bleef toch droog. Diemerpark, Weesp, Diemerbos. Dan door met ‘t werk.
En terug. Almelo – Amsterdam. Het was helemaal niet mijn bedoeling om weer 200 te rijden. Al was de wind nu in het voordeel (oost). Warm. Zon en zomers. (En dus druk). Korte mouwen, korte broek. Fietsknooppunten. Van Ter Balkt naar Nescio. Nu wel moet koffie en appeltaart onderweg. Dat het 200 werden was, behalve met dank aan de knooppunten, ook ‘met dank’ aan de afsluiting van het fietspad over de dijk langs het Gooimeer, waarna ik ook nog met een stomme kop Amersfoort Vathorst inreed. (‘Huh, dit is niet Bunschoten-Spakenburg, nee dit is Vathorst stommeling). Rijdend door het Spanderswoud dacht ik: ‘Dat 200 kilometer-rijden is niks voor mij. 150, 160 vind ik mooi, ik wil ook nog lezen, eten, bier drinken.’ Vijf minuten later kom ik bij het benzinestation – nog snel wat te drinken halen – de 70+ recordfietsers van Le Champion tegen. Zij: ‘Ik heb dit jaar al 33.000 gereden’. Hij (zo zie ik thuis) staat ver over de miljoen. Gezellig praatje. Dan als een speer het laatste stukje.
Van (het land van) Nescio naar (het land van) Ter Balkt. Met een omweg. De onverharde route. Amsterdam – Almelo door het bos. Via de knooppunten. (Grotendeels dan. En iedere keer dat ik afweek ging het mis. Voorbij Wageningen dacht ik: beetje opschieten en reed vervolgens de Market Garden-herdenking in, een drukte van WO II-fanaten die zich wentelden in valse oorlogsnostalgie. Gauw linksom terug en wegwezen). Wilde 200 rijden. Of back-to-back 2×200. Was natuurlijk te laat vertrokken. Laatste 20 minuten in het donker. De route over de Utrechtse Heuvelrug is prachtig. Fietsen door dit stuk Veluwe valt me iedere keer weer tegen. Voorbij de Koningsweg wel mooi. Twente blijft favoriet. (Op bezoek bij mn moeder).
