Chat-GPT-vertaling Italiaans-Nederlands, ongecorrigeerd.

I. Oppervlakkige beschrijving van Miss Richmond

Gezeten op een tak opent ze
snel haar vleugels, waardoor ze
tegelijkertijd een ruis produceert
die te horen is tot op honderd meter afstand.

Vlammend oranje van kleur, met lange
olijfgroene poten springt ze tussen de takken
en daalt naar de grond op zoek naar voedsel,
haar verenkleed is goudkleurig en intens oranje.

Dan keert ze terug naar de hoogte
waar de zon nog steeds door de dichte takken dringt,
het licht valt op de zijdezachte veren
van haar flanken.

Wanneer ze rustig is, maakt ze fluitende en zoete geluiden,
maar wanneer ze geïrriteerd is, wordt haar stem
schel en hees.

In een blauw-grijze kleur beweegt ze zich
behendig tussen de takken, terwijl ze
haar lange en dunne staart achter zich sleept,
ze zweeft behendig in de lucht.

Levendig en altijd klaar om te pronken,
ze heeft de gewoonte om naar grote hoogtes te klimmen
om vervolgens naar beneden te duiken
tussen de takken.

Haar witte veren zijn smetteloos,
de zwarte zijn bedekt met iriserende tinten
van groen, blauw en purper,
in harmonie met de kleur van haar rug.

Dan zie je haar pronken door haar lange
en prachtige staart te wapperen, waar ze
zo trots en fier op is
en die ze voortdurend verzorgt.

De kleur van de zee tijdens een storm
met een opvallende roze staart,
ze kan overal leven waar bloemen bloeien,
ze blijft zweven in de lucht.

Vanuit haar rode borst zweeft ze in de lucht,
ze voedt zich met nectar en toont
haar prachtige verenkleed,
ze bereidt zich voor op een lange vlucht.

Ze flitst snel van bloem naar bloem,
een levend juweel dat flitst en oprijst,
duikt en neerstort
met schitterende amethistkleuren.

Ze contrasteert met de smetteloze witheid
van haar borst, ze brengt bijna al haar tijd door
springend van tak naar tak
of fladderend door de bomen.

Een vlek van groen-blauw en goud,
ze komt zelden naar de grond en blijft
meestal tussen de hoogste takken,
vult de lucht met scherpe en vibrerende noten.

Haar melodieuze stem en haar
stralende veren maken haar tot een klein gevleugeld juweel,
blauw-paars van kleur wanneer ze tussen de bloemen vliegt
en nectar zuigt.

Ze zweeft zonder te landen en zuigt
nectar terwijl ze in de lucht blijft hangen,
prachtig en opvallend, met veren
in schitterende kleuren.

Van fluwelig zwart en glanzend geel verenkleed
strekt haar staart zich uit in twee
zeer lange, dunne en gekrulde veren
die het lichaam omlijsten in elegante blauwe spiralen.

Te mooi en elegant, met zijdeachtige
zwartviolette veren, haar lichaam
in robijnkleur is versierd met twee extreem lange
veren, zo dun als metalen draden.

En ze eindigen met schijven die, wanneer ze
landt op haar favoriete boom,
bengelen in de zon met smaragdgroene reflecties
die haar iriserende veren laten schitteren.

Met haar opvallende veren pronkt ze door te bengelen
met haar hoofd naar beneden
met de fijne kantjes van haar lange
staartveren die dansen in de bries.

Ze draagt een schitterende zwarte kroon gevormd
door 120 lange veren, elk
van 9 tot 18 centimeter lang, waarbij
de lange witte veren van haar schouders uitsteken.

Ze geeft de voorkeur aan bessen en zoete vruchten
als voedsel,
behendig en wreed,
ze doorboort haar prooien.

Ze blijft bijna altijd verborgen en vliegt zelden,
gezien haar verlegen en eenzame aard,
ze valt op door de schoonheid van haar veren,
haar borst is helder en smetteloos.

Doorkruist door een smaragdgroene streep,
schitterend met plukjes
kleine metallic groene veren
die zich openen als een stralende waaier.

Vertaling door ChatGPT (21-06-2023) van Nanni Balestrini’s ‘Descrizione superficiale della signorina Richmond’ uit Nanni Balestrini, Le avventure della signorina Richmond e Blackout, Poesie complete, volume secondo (1972-1989), Derive Approdi, 2016.

DeepL-vertaling Italiaans-Nederlands, ongecorrigeerd.

I. Oppervlakkige beschrijving van Miss Richmond

Ze zit op een tak en opent
snel haar vleugels en produceert tegelijkertijd
tegelijkertijd een ritselend geluid voortbrengend dat
op honderd meter afstand kan horen

vlamoranje gekleurd met lange
olijfgroene poten hopt tussen de takken
daalt af naar de grond op zoek naar voedsel
zijn gouden en diep oranje verenkleed

gaat dan terug naar boven waar
de zon door de dikke takken kan prikken
het licht slaat op de zijdeachtige
veren van zijn flanken

als hij stil is maakt hij geluiden
zacht en zoet, maar wanneer
hij geïrriteerd is, wordt zijn stem
wordt hij schril en hees

grijsblauw van kleur beweegt hij
tussen takken met behendigheid slepend
met zijn lange, dunne staart
zeer behendig zweeft hij in de lucht

levendig en altijd klaar om op te treden
hij heeft de gewoonte om te klimmen
tot grote hoogte te klimmen en dan
in de takken te duiken

Zijn witte veren zijn smetteloos.
zijn zwarte veren zijn bestrooid met iriserende
iriserend groen, blauw en paars
in harmonie met de kleur van haar rug.

dan ziet men haar rondhuppelen, zwaaiend met
met haar lange en mooie staart
zo trots en fier
dat ze hem voortdurend verzorgt

de kleur van de zee verduisterd door de storm
met haar flamboyante roze staart
kan leven waar bloemen bloeien
hij staat roerloos in de lucht

met zijn rode borst zweeft hij in de lucht
voedt zich met nectar en
pronkend met zijn prachtige verenkleed
bereidt zich voor op een lange vlucht

hij vliegt snel van bloem naar bloem
levende juwelenpijlen hij vliegt
hij draait en keert hij duikt en duikt
fonkelend met amethistkleur

contrasteert met het smetteloze wit
van de borst hij passeert bijna de hele tijd
huppelend van tak naar tak
of fladderend door de bomen

vlekken van blauwgroen en goud
komt zelden op de grond en blijft
bijna altijd tussen de hoogste takken vult hij de lucht
de lucht met hoge, levendige tonen

zijn melodieuze stem en zijn veren
stralen een klein gevleugeld juweel
blauwviolet wanneer hij tussen de bloemen vliegt
en wanneer hij nectar zuigt

hij zweeft zonder te rusten en zuigt
de nectar terwijl hij zweeft
schitterend en flamboyant met veren
van schitterende kleuren

fluweelachtig zwart en geel verenkleed
schitterend de staart strekt zich uit in twee
lange, dunne, gebogen veren
die het lichaam omlijsten in elegante blauwe spoelen

te mooi en elegant van het zijdeachtige
paarszwart verenkleed het robijnkleurige lichaam
Het robijnkleurige lichaam is versierd met twee zeer lange
veren zo dun als draad

en eindigend in schijven die wanneer
neerstrijkt op zijn favoriete boom
bungelen in de zon met smaragdgroene reflecties
zijn iriserende veren laten glinsteren

zijn opzichtige veren bengelen
kop naar beneden zwaaiend
met het fijne kantwerk van zijn lange veren
staartveren wiegend in de wind

met een glanzende zwarte kroon gevormd
van 120 veren elk
9 tot 18 centimeter lang, de lange witte veren
witte veren beginnen vanaf haar schouders

bessen en de zoetste vruchten
zijn haar favoriete voedsel
praktisch en wreed
ze spietst haar slachtoffers meestal

blijft bijna altijd verborgen en vliegt zelden
vanwege zijn schuwe en solitaire aard
valt op door de schoonheid van zijn vederkleuren
zijn witte en smetteloze borst

doorkruist door een smaragdgroene streep
glanzend met plukjes kleine veren
metaalgroen die zich openen
als een schitterende waaier

Vertaling door DeepL van Nanni Balestrini’s ‘Descrizione superficiale della signorina Richmond’ uit Nanni Balestrini, Le avventure della signorina Richmond e Blackout, Poesie complete, volume secondo (1972-1989), Derive Approdi, 2016.

I. Descrizione superficiale della signorina Richmond

Appollaiata su un ramo apre
rapidamente le ali producendo al tempo
stesso un fruscio che si può
udire a un centinaio di metri

color arancione fiamma dalle lunghe
gambe color verde oliva saltella tra i rami
scende a terra alla ricerca del cibo
il piumaggio dorato e arancione intenso

poi torna su in alto dove ancora
il sole riesce a traforare i fitti rami
la luce batte sulle seriche
piume dei suoi fianchi

quando è tranquilla emette suoni
flautati e dolci ma quando
è irritata la sua voce
si fa stridula e roca

di colore grigio azzurro si muove
tra rami con agilità trascinandosi
dietro la coda lunga e sottile
assai abile si libra nell’aria

vispa e sempre pronta a esibirsi
in gorgheggi ha l’abitudine di salire
a grande altezza per poi tuffarsi
verso il basso tra i rami

le sue piume bianche sono immacolate
qulle nere sono cosparse di sfumature
iridescenti verdi blu e purpuree
in armonia col colore del dorso

la si vede poi pavoneggiarsi agitando
la sua lunga e bella coda della quale
è tanto fiera e orgogliosa
che la cura continuamente

color del mare incupito dalla tempesta
con la sgargiante coda rosa
può vivere dovunque sboccino dei fiori
si mantiene immobile in aria

dal petto rosso si libra in aria
si nutre di nettare mettendo
in mostra lo splendido piumaggio
si prepara al lungo volo

sfreccia rapida da fiore a fiore
gioiello vivente sfreccia s’impenna
s’avvita scende in picchiata
scintillante di colore ametista

contrasta con il candore immacolato
del petto passa quasi tutto il tempo
saltellando di ramo in ramo
o svolazzando attraverso gli alberi

macchia di colore verde blu e oro
raramente scende a terra e se ne sta
quasi sempre tra i rami più alti riempie
l’aria di note acutissime e vibranti

la sua voce melodiosa e le sue piume
smaglianti un piccolo gioiello alato
di colore blu viola quando vola tra i fiori
e quando succhia il nettare

si libra senza posarsi e succhia
il nettare mantenendosi in volo
splendida e sgargiante dotata di piume
di colori brillanti

dal vellutato piumaggio nero e giallo
brillante la coda si prolunga in due
lunghissime penne sottili e ricurve
che incorniciano il corpo in eleganti spire azzurre

troppo bella e elegante dal serico
piumaggio nero violetto il corpo
color rubino si adorna di due lunghissime
penne sottili come fili metallici

e terminanti con dischi che quando
si posa sul suo albero preferito
penzolano al sole con riflessi smeraldini
fanno luccicare le sue penne iridescenti

sfoggiando le sue penne vistose suole penzolare
col capo all’ingiù dondolandosi
con i fini merletti delle sue lunghe penne
caudali che ondeggiano alla brezza

sfoggia una corona nera splendente formata
da 120 penne lunghe ognuna
da 9 a 18 centimetri le lunghe penne
bianche le partono dalle spalle

le bacche e i frutti più dolci
sono i cibi che preferisce
pratica e crudele
suole impalare le sue vittime

sta quasi sempre nascosta e vola raramente
data la sua natura timida e solitaria
spicca per la bellezza dei colori delle sue piume
il suo petto candido e immacolato

attraversato da una striscia color smeraldo
splendente con ciuffi di piccole piume
verde metallico che si aprono
come un ventaglio brillante

Nanni Balestrini, Le avventure della signorina Richmond e Blackout, Poesie complete, volume secondo (1972-1989), Derive Approdi, 2016.