TdF 2017 16 17 18 19 20 21

Zo wordt het toch nog een corvee: na afloop van de Tour de France de ontbrekende stukjes schrijven over de laatste zes etappes.

Als ik iets heb opgestoken van dit kleine schrijfexperiment dan is het dat ik eigenlijk niks te zeggen weet over deze Tour. Misschien is dat omdat er nauwelijks controverses waren. Of het is omdat een uurtje genieten van de koers aan het einde van de avond wel genoeg was. Ik keek alle etappes alleen, en hield m’n mond. Niemand om tegen te praten over de koers.

Het was een mooie koers, één van de leukste Tours van de afgelopen jaren. Dat Froome, als aangekondige winnaar, onopvallend won – wat zou het. De koers werd gemaakt door Warren Barguil – wat een geluk dat hij aan het begin 8 minuten verloor zodat hij op cruciale momenten vrij spel kreeg. Hij werd gemaakt door Matthews, die in extremis toch een poging waagde om op Sagan-wijze de groene trui te veroveren. Hij werd ook gemaakt door de ploeg van Bardet (die me ineens deed denken aan de Mercier-ploeg met Nillson, Seznec en Martin). Hun collectieve actie leverde niets op, zorgde wel voor spankracht. De Tour was leuk om die spankracht.

De Sky-trein vond ik niet zo imposant. Of ik heb er gewoon niet op gelet. Kreeg half mee dat journalisten of columnisten probeerden een verhaal te maken over Landa versus Froome. Niet interessant. Veel interessanter: de terugkeer van EBH (Edvald Boasson Hagen), gedoemd tot knechten voor Cavendish kreeg hij zijn kans door het uitvallen van Cav en toonde voor het eerst sinds jaren wat voor steengoed renner hij is. Volgend jaar een titanenstrijd om groen tussen Sagan, Matthews en Boasson Hagen.

Uran: die op kenmerkende Tour-de-France-wijze nog onopvallender dan Froome naar de tweede plaats rijdt. Simpel omdat hij nergens tijd verliest. (De etappe die hij won viel in het niet bij de tweede plaats voor Barguil die 1 centimeter achter hem zat).

Er zijn vaak van die renners die je nooit opvallen in de koers en die toch, soms jaar na jaar, in de top tien eindigen. Francisco Galdos bijvoorbeeld. Op de een of andere manier ben ik altijd door Galdos gefascineerd geweest. Toen ik een paar jaar geleden historische etappes ging kijken – met een nadruk op de jaren zeventig – speurde ik altijd naar Galdos (en naar Baronchelli, en zo zijn er nog wel een paar). Maar Galdos is simpel nooit in beeld. Hij won ook bijna niets. Er staat één groot ‘exploot’ op zijn naam: de laatste etappe van de Giro van 1975, waarin hij keer op keer de verrassende roze truidrager Bertoglio aanvalt in de klim naar de top van de Stelvio (of was het Tre Cime). Maar het was die dag slecht weer, en er bestaat maar 1 minuut beeldmateriaal van. En Galdos werd tweede. Toen ik 12 was meende ik dat Galdos een van de grootste Spaanse wielrenners was. Hij was in de Tour immers kopman van Kas. Maar Galdos was één van de velen bij Kas, en in retrospectief is zijn palmares niet heel indrukwekkend – tenzij je plekken bij de eerste tien telt. (Het verhaal van de Kas-ploeg is wel weer heel interessant. Peter Post krijgt in Nederland meestal de credits voor een systeem met meerdere kopmannen, maar Kas reed ook al met een vergelijkbare strategie. Of was er geen strategie, was het meer uit chaos?)

En zo ‘praat’ ik toch wat raak. (Wat is de functie van het praten over sport?) (Een verplaatsing van het praten over politiek?) (Die politiek is).

Maar ik wilde stukjes schrijven over de Tour.

TdF 2017 16
Een tussenetappe, afdaling naar het Rhônedal. Kroniek van een aangekondigde vlucht en een aangekondigde sprint. En zijwind waardoor het peleton toch in stukken viel. Matthews won, en hij zat ook al in de vlucht. Ik keek ongeveer een uur.

TdF 2017 17
De eerste van twee klassieke Alpenetappes (al is de tweede eigenlijk niet klassiek, want een finish op de Izoard is onuitgegeven). Over de Croix de Fer en de dubbel Télegraphe-Galibier. Dat kon een saaie etappe opleveren waar Sky de deur op slot hield, maar zo ging het niet. Het werd vuurwerk met een kopgroep waaruit Roglic voorbleef op de favorieten. Quintana en Contador die voor halverwege aanvielen. Mooi.

TdF 2017 18
De rit over de Vars met aankomst op de Izoard werd wel een klassieke Alpentouretappe. De deur bleef op slot. 8 kilometer onder de top begon het vuurwerk, maar dan weet je al: er zal niet werkelijk iets gebeuren tenzij Froome ‘kraakt’. Er was geen enkele aanwijzing dat Froome zou kraken, en ook niet dat Landa zijn eigen kopman zou willen aanvallen, en het verhaal van de dag (nog zo’n cliché) werd dus de kleine reshuffle van top tien posities met Aru die terugviel… Nee: het verhaal van de dag was een prachtoverwinning van Barguil, die liet zien dat hij de sterkste man was in deze Tour, en won op de Izoard (en dat terwijl zijn bergtrui al binnen was). Ik keek anderhalf uur, maar had kunnen volstaan met de laatste 8 kilometer.

TdF 2017 19
Nog zo’n klassieker: de grote vlucht van de laatste-kansers. Edvald Boasson Hagen won. Dat was mooi. Verder was het saai. Ik keek een minuut of 10.

TdF 2017 20
Tijdritten sla ik meestal over. Ik check dan live de snelste tijden (online), en kijk de uitslag meteen. Van deze tijdrit heb ik niets gezien, zelfs niet een klein stukje om te kijken hoe die klim naar de kathedraal op de top van de heuvel er ook alweer uitzag. (Ik was ooit in Marseille, en fietste er in de buurt).

TdF 2017 21
Laatste 3 rondjes op de Champs Elyssee kijken. Toch altijd weer leuker dan ik me herinnerde – er wordt hard gereden. Toch een soort officieus WK criterium. Groenewegen zat heel goed, kwam te vroeg op kop, moest aangaan, leek stil te vallen terwijl Greipel en anderen over hem heen kwamen, maar zie: hij kwam al over de finish. Winst. (Leuk, want Groenewegen zag ik vroeger wel ‘ns trainen).

Corvee klaar.

TdF | July 24, 2017 | 0:18 | Comments Off on TdF 2017 16 17 18 19 20 21 |

TdF 2017 15

Terwijl Michel Wuyts en José de Cauwer voortbabbelen tik ik een stukje over de vorige drie etappes, tuur ik op de Michelinkaart om de route te vinden, (die ziet er op de Michelinkaart toch altijd anders uit dan in de cartografie van de Tour), en werk ik mijn fietstochtjes bij (kaartjes maken, korte stukjes tikken). Ik ben er zo een goed uur mee bezig. Het commentaar is als muziek – met de omgevingsgeluiden van de koers erin gemixt. Hoe belangrijk zijn ritme, timing, intonatie, zelfs syntaxis… het gaat er niet eens om wat ze zeggen, het gaat om die muziek. De flux-de-bouche van Wuyts/De Cauwer met soms de interventies van Karl van Nieuwkerke. (Oh, en de interventies van de vooraf opgenomen interviews. Goed voor de afwisseling, dat wel). Als ik dit commentaar hoor voel ik me thuis.

De etappe is zeer vermakelijk. Mooi landschap. Dwars door de Auvergne. Barguil in de aanval. (Waar heeft hij eigenlijk dat kwartier achterstand opgelopen?). Mollema wint. Strijd op twee fronten. (Of drie als je Matthews poging om punten te sprokkelen ook meetelt). Ik hoor het vooral. Ik zie er minder van.

TdF | July 16, 2017 | 23:50 | Comments Off on TdF 2017 15 |

TdF 2017 12 – 13 – 14

Lig ik alweer drie etappes achter. Niet in het kijken, wel in het tikken van een stukje over de etappe. Ik ben er tot nu toe in geslaagd om elke dag de etappe van die dag ‘in uitgesteld relais’ te kijken, meestal aan het einde van de avond, en altijd de uitzending van Sporza.

Etappe 12 was een aantrekkelijke rit voor de Pyreneën. Ik had helaas maar een uurtje om ervan te genieten. Ik was laat thuis na het werk. Ik scrollde op goed geluk door de rit, probeerde het mooiste van de klims en de afdalingen mee te pikken. Tekenend voor hoe diep mijn interesse gaat: ik ben nu alweer vergeten wat er gebeurde en wie er won. Ik moet het opzoeken… Ah, nu weet ik het weer. Dit was de etappe die bijna ‘ge-spoiled’ werd op mn werk omdat J. even voor zes uur zei: ‘Froome heeft zijn gele trui verloren, wie had dat gedacht!’. Ik zorgde ervoor verder niks te weten te komen, maar werd wel benieuwd. Erg spectaculair bleek het niet te zijn: de favorieten bleven bij elkaar, Froome’s verlies kwam tot stand in de laatste supersteile kilometer van de Peyragudes. Bardet won en Aru knalde net iets sneller omhoog. Eigenlijk niks aan de hand voor Froome.

Van etappe 13 zag ik meer. Besteedde er een flink deel van de avond aan. Het was dan ook een echt aantrekkelijke etappe. Of nee, niet waar. Ik had weliswaar de hele avond de uitzending aan staan, en ik hoorde het gebabbel van Michel Wuyts en José de Cauwer, maar het geluid was meer als muziek, en ik zag niets want was druk bezig met het voorbereiden van de verjaardag van R. en het schoonmaken van mijn fietsen. Halverwege vroeg ik me dan ook af: hoe kan het nu dat Quintana voorop rijdt? Hoe is hij daar geraakt? Met Contador. En dan Landa die goed beschouwd zijn kopman Froome aanvalt. Ik had bijna alles gemist – ook al keek ik vanuit mijn ooghoek. De Mur de Péguère keek ik wel, en de mooie winst van Barguil miste ik niet.

De uitslag van etappe 14 – aankomst in Rodez – wist ik voor ik de etappe keek. Mijn broer checkte snel wie er gewonnen had voor we uit eten gingen en ik zag de foto van een Sunweb renner. Hij zat me vervolgens wat te plagen. Impliceerde dat Van Avermaet of Gilbert had gewonnen. Einde van de avond keek ik een goed uur van de etappe. Inderdaad: Matthews won op magistrale wijze. Die verdient de groene trui. Sterk renner geworden. Froome pakt zo goed als ongemerkt het geel terug. En de favorieten staan nog dichter. Lang geleden dat er in de Tour zulke kleine verschillen waren.

En ik schrijf dit met op de achtergrond het commentaar van Michel Wuyts en José de Cauwer bij etappe 15. Tim Wellens geeft op. Marc Stassijns is overleden. Gepraat over het parcours. De kansen van de aanvallers.

TdF | July 16, 2017 | 21:08 | Comments Off on TdF 2017 12 – 13 – 14 |

TdF 2017 11

De finale kijken (laatste 17 kilometer) met een biertje na een zomeravondstukje fietsen. Kittel wint zijn vijfde sprint. Daarna een paar nieuwsberichten lezen en mijn tourpoolploegen samenstellen voor de etappe van morgen. (Meestal vergeet ik dat).

TdF | July 12, 2017 | 23:13 | Comments Off on TdF 2017 11 |

TdF 2017 10

Laatste 10 kilometer gekeken. Meer dan genoeg. De voorbereiding tot de sprint en dan de zuivere sprint. Mooi om te zien. Goed amusement dat het hart even harder laat kloppen. Kittel wint. Ook mooi. Voor Degenkolb en Groenewegen. Niks meer over te melden.

TdF | July 11, 2017 | 21:46 | Comments Off on TdF 2017 10 |

TdF 2017 8 en 9

Het is alweer dinsdagmiddag als ik er eindelijk aan toe kom om een paar zinnen te schrijven over de twee Touretappes door de Jura. (Is dat nog steeds de Jura, daar westelijk van Chambery?) Het is dat ik het mezelf heb opgelegd over elke etappe te schrijven, anders zou ik het er nu alweer bij hebben laten zitten.

Waarom mijn gedachten toevoegen aan wat er ongetwijfeld al geschreven wordt? (Ik lees het nauwelijks, veel verder dan Cyclingnews en INRNG kom ik niet). (Wordt er eigenlijk op facebook geklept over de koers? Vast wel. Ik weet het niet, en zal het niet opzoeken).

Er is maar één reden om deze stukjes te schrijven: de lol van het schrijven. En misschien vergroot dat soms de lol van het volgen van de koers.

(Zoals ook het meedoen aan tourpools het soms net iets leuker maakt: om de mogelijkheid dat jouw renners winnen).

Het waren twee mooie etappes. De dubbel door de Jura leverde strijd en kijkplezier op, naast momenten van schrik en afgrijzen.

De rit naar Station des Rousses (turen op de etappekaartjes en de Michelinkaart waar dat precies is en waar die klimmetjes precies liggen) was aantrekkelijk. Ik keek vanaf het begin, met het plan om daarna alleen wat van de klims te kijken – en keek veel meer dan gepland, zonder dat ik er spijt van had. Mooi parcours, veel strijd, er werd continu aagevallen, de hele rit door, alsof er geen volgende dagen zouden zijn. Grappig genoeg bleek dat aan het einde geen enkel effect te hebben gehad voor het algemeen klassement. Gesink werd tweede. Calmejane won.

Was de rit naar Station des Rousses al een mooi kijkspel, het ging helemaal los in de zeer moeilijke rit over de Col du Biche, de Grand Colombier en de Mont du Chat. heel steile klims door het bos, en heel steile afdalingen over smalle wegen. De afdalingen kijken met kloppend hart. Ik zou er graag willen rijden, maar van dit soort afdalingen heb ik schrik. (Smalle wegen: nooit een uitwijkmogelijkheid, geen enkele kans op corrigeren als je iets helemaal verkeerd doet). De renners van AG2R – die er veel trainen – vielen aan in de afdaling. Er werd veel te hard gedaald. Het onvermijdelijke gebeurde. Richie Porte viel vreselijk – recht voor de camera. Daniel Martin ging over ‘m heen en bleef ongedeerd. Koers is koers. Tegenstander uitgeschakeld. Voelde niet goed. Dat beeld blijft op je netvlies staan – helemaal als je zelf ook wel eens bent gevallen. Thomas en Gesink gingen er al eerder uit. Ondertussen was het de hele tijd spannend. Ik keek de etappe – Sporza, HD, gedownload – in de avond, begon bij het begin en sloeg bijna niets over. Ik had ‘mn boek naast me liggen, maar las er nauwelijks in. Meer dan 4 uur gekeken. Waar haalde ik de tijd vandaan? Warren Barguil maakte de etappe. En wat jammer dat ie net een banddikte tekort kwam aan de meet. Nu won Uran – uit de ‘groep der favorieten’. Barguil had vanaf het begin aangevallen, was nog net als eerste over de Mont du Chat gegaan en was in extremis bij gebleven.

Ik denk dat we hiermee wel de twee mooiste etappes van de Tour achter de rug hebben – ondanks de valpartijen. Beter wordt het niet.

TdF | July 11, 2017 | 13:35 | Comments Off on TdF 2017 8 en 9 |

TdF 2017 7

Was bij mn moeder op bezoek, en was de oplader van mijn laptop vergeten. Wilde geen batterijvoeding verspillen aan het downloaden van de etappe en vroeg: is er eigenlijk een samenvatting op tevee? ‘Op Sporza om tien uur geloof ik, en eerder de Avondetappe.’ Goed. Avondetappe begint. Eerste beeld: boem ‘Kittel won zijn derde sprint’. O, mooi. Dan kan de televisie na 20 seconden weer uit. Ik wist het. Ze doen het dus inderdaad. Ik heb wel eerder de Avondetappe gekeken, online, en scrollde dan uit voorzorg meteen 10 minuten ver de uitzending in, naar de samenvatting. Nou, geen probleem, ik kon meteen weer iets anders gaan doen. Erg veel zin om nog naar de laatste 10 kilometer te kijken had ik niet meer. Die laatste 300 meter die ze na de mededeling ‘Kittel wint zijn derde’ toonde was genoeg: fantastisch wel hoe Boasson Hagen daar op kop trekt en dus eigenlijk ook wint (6 millimeter telt toch echt niet – zoveel zou hij hebben achtergelegen op Kittel. Hoe breed is die aankomsstreep eigenlijk?)

Het enige dat ik niet begrijp: als televisieprogramma wil je toch dat je kijkers blijven plakken? Mij jagen ze al binnen 20 seconden weg. 20 seconden!

De televisie is al jaren geleden uit mijn wereld verdwenen.

TdF | July 8, 2017 | 13:55 | Comments Off on TdF 2017 7 |

TfF 2017 6

Sprintetappe door de zon naar Troyes. Laatste 15 kilometer waren leuk om te zien: de voorbereiding van de sprint, gevolgd door de zinderende finish. (Ik keek niet meer dan die 15 kilometer). Kittel wint. Verder niks over te melden. Goed zo.

TdF | July 6, 2017 | 21:42 | Comments Off on TfF 2017 6 |

TdF 2017 5

Mooie aankomst op een Vogezenklim. Ik kijk al vanaf kilometer 100 (en wat stukjes eerder), met een half oog, de andere anderhalf gericht op mijn boek. Daar in de buurt heb ik jaren geleden gefietst. En zoals zo vaak vallen mijn ogen dicht tijdens de laatste 5 kilometer als het spannend wordt. Ik hoor in mijn slaap dat Aru demarreert en zie hem even later winnen. Goede winnaar. Goed dat Aru in vorm is.

TdF | July 5, 2017 | 23:38 | Comments Off on TdF 2017 5 |

TdF 2017 4

Wat een rotetappe. De eindeloze aangekondigde eindspurt. Ik keek er zelfs een kilometer of twintig van – omdat ik ooit in de buurt van Pont a Mousson ben geweest. Dan de laatste 5 kilometer met een eerste val op positie 20, en daarna Cavendish die in een niet bestaand gat duikt, een reflex-elleboog van Sagan krijgt, en zwaar valt. Brrr. En daarover dan eindeloos discussie. Demare wint trouwens, in een sprint met een stuk of zes overgeblevenen.

Ik zie nu dat ze er Sagan voor uit de Tour hebben gezet. Hij sprint nonchalant. Dat is zijn klasse en zijn stijl. Hij deed de deur dicht. Hij stak uit reflex een elleboog uit. Cavendish valt mede door zijn schuld. Maar uitsluiting lijkt me overdreven. Goed, het is een gevolg van zijn sprintstijl. Hij schijnt er niet geliefd om te zijn.

Misschien past het beter bij kleinere wedstrijden. In de Tour heb je je strikt aan alle regels te houden. No leeway. (Tenzij achterin de koers). De stress is te hoog, de belangen zijn te groot. Rechtuit sprinten. Niet klooien. Geen truukjes uithalen. (En trouwens ook niet uit je pedaal schieten en alsnog de etappe winnen). Omdat anderen in de Tour onder druk of door grenzenloze eerzucht geneigd zijn net nog grotere risico’s te nemen dan elders.

(Ik ben overigens evenveel fan van Cavendish als van Sagan).

Typisch de Tour: Valverde en Izagirre eruit in de eerste etappe. Cavendish en Sagan na de tweede sprint.

De commentatoren hebben in ieder geval weer stof om de uren door te komen. Hoeven ze niet over kastelen en restaurants te praten.

TdF | July 4, 2017 | 23:51 | Comments Off on TdF 2017 4 |
Next Page »
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 2.5 License. | Arie Altena