Een aantal maanden geleden was ik er ook al eens aan begonnen, toen was mijn reactie – weet ik al, weet ik al, weet ik al, niets nieuws – en las ik het niet uit. (Ook vanwege een totale desinteresse in Flying Lotus-type-of-pop.) Een paar dagen geleden pakte ik het boek weer op, en begon het laatste hoofdstuk te lezen. Dit keer wekte het mijn interesse – vooral vanuit de gedachte aan hauntology als uitbanning of bezwering van het verleden, en ik las alle hoofdstukken, teruggaand, door het boek, in omgekeerde volgorde. Reynolds blijft toch een van de beste schrijvers over popmuziek.

Het is een oefening (een harde, geen gewenste). En het is een herinnering: al dat verzamelen is niet zo belangrijk, het gaat erom te luisteren, liever nog, om zelf muziek te maken. Besteed daar je tijd aan.

(Mijn externe HD met al mijn muziek is kapot – van A t/m The Ruins werden de folders nog gevonden (vanmiddag ten minste), de rest, waaronder dus alle ‘V.A.’-folders, is weg.)

((Archive fever // data anxiety // koortsachtig bewaren voor de duistere toekomst // ik moet mijn downloadgedrag veranderen.))

Vier heb ik ervan achter elkaar gelezen, boeken die de (tegen)cultuur in het Nederland van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig in beeld brengen. Ik zit nog te broeden op een langer stuk – hier alleen mini-impressies…, met ongecorrigeerde run-on-sentences.

Martijn Haas schreef de biografie van Dr. Rat, de inmiddels legendarische grondlegger van de Nederlandse graffiti. Gebaseerd op een enorme hoeveelheid interviews, voor zover ik kan overzien een voorbeeld van uitstekende journalistiek, niet alleen een biografie van Dr. Rat, maar ook een tijdsbeeld, de tijd van de vroege punk in Amsterdam. (Zo volstrekt anders dan de afgelopen 20 jaar, bijna onvoorstelbaar anders, vrijer, maar ook benauwender armer en nihilistisch – maar goed, dat zijn precies onderwerpen voor een langer stuk).

Martijn Haas schreef ook de biografie van Bibikov – die ik me vooral herinner van Rabotnik TV. Een opportunistische, nihilistische, ‘vreemde’ en in mijn ogen onaantrekkelijke figuur (maar met aantrekkingskracht). Ook dit boek is gebaseerd op interviews – uitstekend research (voor zover ik kan beoordelen). Fascinerend, maar ook een boek dat me niet echt doet terugverlangen naar de vroege jaren tachtig.

(Voor mij zijn beide boeken ook interessant omdat ze een deel van de Amsterdamse cultuur beschrijven net voor ik zelf in Amsterdam kwam wonen, een cultuur waar ik van een afstandje nog een staartje van meemaakte. Enkele van de geïnterviewden leerde ik veel, veel later kennen).

Ultra van Harold Schellinx is een biografie (ik denk dat dat de juiste term is) van de Ultra-beweging. Ultra was een benaming voor een serie concerten in de Amsterdamse Oktopus, met experimentele bands, tussen no-wave en new wave, met een vleugje synth-pop. (Gek, het waren bands waar ik op de radio naar luisterde – in de VPRO-programma’s – maar ik kan me niet herinneren ooit de term ‘ultra’ te hebben gehoord). Ook dit boek biedt een zeer gedetailleerde inkijk in de vroeg-jaren-tachtig postpunk, en is zeer rijk, maar het boek als geheel – als ik dan toch kritisch moet zijn – hinkt op teveel poten: deels reconstructie van ‘ultra’ (erg goed), deels muziekgeschiedenis (voor mij bekend), en deels autobiografie van Harold Schellinx die zelf een centraal figuur was in ultra (toch net iets minder interessant, hoe goed het ook is opgeschreven – het spijt me…). Maar: zeer gedetailleerd – en ook een (her)ontdekking, een reden om die muziek op te sporen en weer te beluisteren (soms met onverwacht plezier, soms met verwachte milde desinteresse – want gewoon ‘niet zo goed’). Verder sowieso fascinerend om te lezen over de bandjes van mensen die ik nu persoonlijk ken (Gdansk van de broers Van Weelden, Minioon met Joke Brouwer) – en trouwens, het heeft mijn blik op mn eigen bandje ook veranderd… enz. enz.

Tenslotte Leonor Jonker’s No Future Nu, over punk in Nederland van 1977 tot 2012. Meer een historie van de punk en de DIY-houding, in verschillende ‘velden’ – muziek, kraken, tegencultuur, mode, piratentelevisie, tot de internet-wereld (van Hacktic naar xs4all, en van V2 als ‘bezetter’ van de Nijmeegse universiteit (1981) naar V2_ als nieuwe media-instelling). Een boek dat veel te kort (of dun) is voor de hoeveelheid behandelde onderwerpen, maar wel een helder overzicht. (Waarbij je je kunt afvragen of alles wat behandeld wordt iets met ‘punk’ te maken heeft). (Maar ik las het boek te snel, leende het en moest het teruggeven).

Allemaal uitgaves van Lebowski – en verder is er veel aandacht voor deze periode, met een tentoonstelling in het Centraal Museum, verschillende concerten etc. Slim georkestreerde aandacht.

Tomorrow, a special programme on the Concertzender featuring the music of Michel Waisvisz, with totally unknown recordings which were recently found in his ‘archive’ (well, in this metal cupboard in his studio, which was full of tapes, paper, floppy disks and electronics). Livestream on wednesday March 14th, will be available as an archived stream later (I suppose). Choice and mix by Taku / dj sniff.

Check it out: http://www.concertzender.nl/programmagids.php?date=2012-03-14&month=0&detail=55198

Wat me er aan herinnert dat ik wat dingen waarmee ik druk bezig ben onder de aandacht moet brengen…

Het Sonic Acts boek waaraan ik de afgelopen tijd heb gewerkt (304 pagina’s) ligt bij de drukker. Op 23 februari is het er, op de eerste dag van het Sonic Acts festival: www.sonicacts.com.

Interviews met CC Hennix, Pauline Oliveros, Joel Ryan, Mark Fell, Gilles Aubry, Keith Fullerton Whitman, Hilary Jeffery, Robin Hayward. En een boel essays, onder andere van Hillel Schwartz en Omar Muñoz-Cremers.

Nu de voorbereiding en fine-tuning van de conferentie – en de laatste dingen voor het zondagavondprogramma met o.a. Michael Pisaro, Taku Sugimoto, The Pitch en Robin Hayward.

En er zijn masterclasses – met CC Hennix, Pauline Oliveros, Peter Kubelka, Olaf Nicolai en Tino Sehgal. Eenmalige kans… Opgeven voor de 12e door een cv en een korte motivatie waarom je wilt deelnemen aan een specifieke masterclass: masterclass@sonicacts.com.

En – maar daar heb ik helemaal niets voor gedaan – ook uit, Catherine Christer Hennix and The Chora(s)san Time-Court Mirage
Live at the Grimm Museum. Uitgave van Sonic Acts ism Important Records. 49 minuten drone uit een bijna andere dimensie.

De soundtrack van Michael Snow’s New York Eye and Ear Control. De film heb ik nooit gezien, de LP kocht ik lang geleden, in 1985 or 1986. Een Italiaanse ‘heruitgave'(?) van de ESP1016. Het is nooit mijn favoriete Ayler geweest, ondanks de aanwezigheid van Don Cherry, Roswell Rudd, John Tchicai, de bas van Gary Peacock, en Sonny Murray op drums. Nu ik het weer eens hoor – na heel lang – lijkt het wel alsof ik nooit echt goed naar deze LP heb geluisterd. De muziek is veel gevarieerder dan ik me herinner.

Voor t eerst sinds 16 maart leg ik weer een LP op de draaitafel. Albert Ayler’s Witches and Devils. Ja, die hou ik, opnames uit februari 1964. Ayler vol pathos, Sunny Murray’s lichte, open en nerveuze ritmes, de dubbele bezette bas (Grimes en Henderson), en Norman Howard op trompet. Klassiek.

Mooie foto’s van Kontraste 2011: austrianphotography.posterous.com/.

Op maandagavond is er een “Listening Session” met Douglas Kahn, met veel materiaal dat zelden te horen valt (ook in deze tijden waarin het soms lijkt dat je ‘alles’ in de spelonken van het Internet kunt vinden). Dat is een DNK-event, in samenwerking met STEIM. Aanvang 20:30 (& for ye regular DNK-people, this means it’s starting at 21:00 exactly, or latest, not 22:00!).

1966: Natural Electromagnetic Sounds, From Brainwaves to Outer Space
 
Date: Monday, October 10

Venue: STEIM, Utrechtsedwarsstraat 134, Amsterdam
.
Time: 20.30 hrs. 
Charge: 5 euros
 
A special evening at STEIM, organised by Sonic Acts, DNK and STEIM on Monday 10 October 2011 at 20:30 hrs, following Douglas Kahn’s lecture at Stedelijk Museum on Sunday 9 October. 
Douglas Kahn, author of the acclaimed Noise, Water, Meat, a History of Sound in the Arts, and co-editor of the brand new Source, Music of the Avant-garde, 1966-1973, guides us through the fascinating history of art which uses natural radio, electromagnetic sound and brainwaves. It’s a listening session, so it includes many audio recordings and video material, some of it very rare.


In a 1966 preparatory note for Variations VII, John Cage wrote to David Tudor that they should include sounds of brainwaves and a radio astronomy telescope, and that they “give credit to Lucier for brain and outer space.” Alvin Lucier had already performed his “brainwave piece”, Music for Solo Performer (1965) and Whistlers (1966), based on natural ionospheric and magnetospheric radio. For Lucier, both compositions used forms of “natural electromagnetic sound” and, in combination, they described a new type of spatial environment. Also, in 1966 the Swedish composer Karl-Birger Blomdahl created Altisonans, a nationally broadcasted television composition relating natural radio and satellite telemetry sounds to those of birds. These activities involved physicists, Rudy Kompfner, Billy Klüver, Edmond Dewan, Millett Morgan, and Ludwik Liszka to varying degrees, from non-cooperation to close collaboration. This session will include ! these audio and visual compositions, as well as background recordings from the period, some of them very rare.

Met een langere bio:


Douglas Kahn is a Research Professor at the National Institute of Experimental Arts (NIEA), College of Fine Arts, at University of New South Wales, in Sydney. He is a historian and theoretician of the media arts and music, with a focus on sound, electromagnetism, and natural media. His books include Noise Water Meat: A History of Sound in the Arts (MIT Press, 1999), the newly published Source: Music of the Avant-garde, 1966-1973, a rich documentary source of experimental music, edited with Larry Austin, and the forthcoming Mainframe Experimentalism: Early Computing and the Foundations of the Digital Arts, edited with Hannah Higgins. His major project, Earth Sound Earth Signal, is the product of a decade of research into natural electromagnetic and acoustical phenomena occurring at a geophysical scale in the arts, media, science and military from the late 19th century to the present, and includes an attempt to theorize media in terms of nature.


Ook hier:
sonicacts.com/…/dnk-sonic-acts-steim-present-douglas-kahn-listening-session/

Ik kan hier wat vaker vertellen wat ik zoal doe… Voor Kontraste (festival in Krems, Oostenrijk) hebben we (Sonic Acts) Douglas Kahn naar Europa gehaald. Hij heeft een mooi essay geschreven voor de publicatie (The Aelectrosonic), en doet de keynote op het festival. Douglas Kahn is nu in Amsterdam en geeft op zondagmiddag 9 oktober om 15:00 een lezing in het auditorium van het Stedelijk Museum, Amsterdam. Hier de blurb & info:

The Arts of Sound in a Natural History of Media

A lecture about the connections between a new media theory historically based on 19th century telecommunications, and the practice of artists and composers who since the 1960s have used the sounds of physical forces at the scale of the earth as their raw material. Communications technologies have never been about communications; they have also been used to scientifically and aesthetically sense natural energetic systems like the wind and radio. Ancient music was heard in telegraph lines as they became unwitting Aeolian harps playing what Henry David Thoreau called Sphere Music. The Aelectrosonic, the new electrical sounds and music of nature, was first heard by Thomas Watson when the first telephone line acted as an antenna. These are the acoustical roots of artists and composers who, beginning in the 1960s, conceived of physical forces at the scale of the earth as their raw material. Artists and musicians increasingly work this way, now that climate change means that what we call Nature begins at the global level.

Douglas Kahn is Professor at the National Institute for Experimental Arts at University of New South Wales in Sydney, and author of Noise, Water, 
Meat: A History of Sound in the Arts.

Zie ook:
sonicacts.com/…/an-afternoon-with-douglas-kahn/