… ik zie dat OMC ‘t citeert – & ik vind ‘t een klassieker:

“Jarry was no Bois de Boulogne buff. He belonged to the avant-garde community of writers and artists. For these people cycling was more than just a pleasure, and a cycle ride could be just as beautiful or radical as a poem or a painting. They were often passionate cyclists, undaunted by Paris traffic, and many of them enjoyed the sweaty pleasures of strenuous long distance riding. They saw the bicycle as a liberator, a machine to extend the potentialities of the human being. Jarry described it as an ‘external skeleton’ which allows mankind to outstrip the process of biological evolution.”

— Alfred Jarry: a Cyclist on the Wild Side by Jim McGurn

So great to see this is still online – all the info on the first Doors of Perception CD-Rom, in full HTML1.0-glory. I worked on it – on that CD-Rom. (Did the hypertext-network together with Jules Marshall). One of the pivotal moments of my, well, ‘career’: http://www.mediamatic.nl/Doors/Doors1Rom/Doors1Rom.html.

Eindelijk gelezen: Timothy Morton’s tweede boek The Ecological Thought, (en daarvoor het begin van Ecology Without Nature). Dark ecology, niet het groene-let’s-preserve-the-environment-denken, maar een radicaler uitgaan van de verbondenheid van alles met alles. Ik weet niet zeker of ik het in alle opzichten eens ben met Morton, maar zijn filosofisch voorstel brengt ons veel verder dan de traditionele ‘groene’ politiek (in het voorstellen van de wereld, en een toekomst).

Tim Morton – as you might know – blogt en zet lezingen en lessen online: ecologywithoutnature.blogspot.com/

Eerst buien, daarna stralend zonnig en steeds warmer. Toen ik wegreed, net na de buien, was het 7 graden, later zeker 12. Harde, heel harde zuidwestenwind bij strakblauwe lucht. Dwaalde wat door Haarlemmermeerse Bos en Groene Weelde. Had 2,5 uur de tijd. (Later ‘s middag in het Amstelpark gewandeld – dus twee keer Floriade-verleden).

Marcusstraat – Amstel – Kalfjeslaan – Amsterdamse Bos – Boesingheliede – Vijfhuizen – Geniedijk – Haarlemmermeerse Bos – Groene Weelde – Cruquius – ringvaart – Zwanenburg – Sloten – Oeverlanden – Amstelveen – Amstel – Marcusstraat

Een aantal maanden geleden was ik er ook al eens aan begonnen, toen was mijn reactie – weet ik al, weet ik al, weet ik al, niets nieuws – en las ik het niet uit. (Ook vanwege een totale desinteresse in Flying Lotus-type-of-pop.) Een paar dagen geleden pakte ik het boek weer op, en begon het laatste hoofdstuk te lezen. Dit keer wekte het mijn interesse – vooral vanuit de gedachte aan hauntology als uitbanning of bezwering van het verleden, en ik las alle hoofdstukken, teruggaand, door het boek, in omgekeerde volgorde. Reynolds blijft toch een van de beste schrijvers over popmuziek.

Later werd het prachtig weer, maar ik reed precies met de bui mee – een half uur in de regen, 6 graden, westenwind. Daardoor wel lekker hard gereden.

Marcusstraat – Amstel – Ronde Hoep – Amstel – Marcusstraat

Twee weken geleden was ik bezig om in 600 woorden uit te leggen wat Speculative Realism is – voor Metropolis M (komt in het volgende nummer). De context weet ik niet heel precies, (het was een kortetermijnklus) – er was een kunstenaar in dat nummer voor of volgens wie het heel belangrijk was.

Een beetje laat (?) ontdek ik nu dat er sinds een week of 2 een discussie woedt over New Aesthetics, en via new-aesthetic.tumblr.com, en Bruce Sterling (o.a. www.wired.com/beyond_the_beyond/2012/04/generation-generator-new-aesthetic/, en thecreatorsproject.com/in-response-to-bruce-sterlings-essay-on-the-new-aesthetic, blijkt Ian Bogost dat te verbinden met Object Oriented Ontology: www.theatlantic.com/technology/archive/2012/04/the-new-aesthetic-needs-to-get-weirder/255838/. Mij herinnert die nieuwe esthetische sensibiliteit erg aan ‘post internet art’.

De ‘post’ waar het om begon is overigens van bijna een jaar geleden: www.riglondon.com/2011/05/06/the-new-aesthetic/. Enz.

Ik moet eerst meer denken voor ik er echt iets zinnigs over kan zeggen. Nu kom ik niet verder dan het voordehandliggende – dat het een voordehandliggende ‘aesthetics’ is voor de digital native die vergroeid is geraakt met youtube, ipod, iphone, facebook, googlemaps en computergames. Enz.

Enz.

(Of: het werd tijd).

((Of: voeg dit toe – thequietus.com/articles/07838-the-new-bleak)

The New North heeft als ondertitel The World in 2050. Het is een populair wetenschappelijke studie – hier en daar wat Amerikaans in stijl (d.w.z. hoofdstukken beginnen met persoonlijke anekdotes), maar met nette en zeer uitgebreide noten die een kwart van het boek beslaan en waarin de verwijzingen staan naar de wetenschappelijke gegevens & artikelen.

Ik ga het hier niet samenvatten (recensies genoeg te vinden). Gebaseerd op data over klimaatverandering, demografie, economische ontwikkeling, energieverbruik en internationele wetgeving, schetst hij een overtuigend beeld van de nabije toekomst. Smith is geograaf en heeft veel onderzoek gedaan naar klimaatverandering in het Noordpoolgebied. The New North focust dan ook op de ontwikkeling van dit gebied. Het Noordpoolgebied bevat de grootste voorraad olie & aardgas (bij de huidige ontwikkeling blijft de economie daar in de komende jaren nog meer van afhankelijk dan we al zijn), door de opwarming worden scheepvaart en ontginning steeds minder moeilijk, en ten derde: er is een enorme politieke en culturele dynamiek in dit gebied, gevoed door de grotere onafhankelijkheid van Nunavut en Kalaallit Nunaat (sorry, ik kan het niet laten om dat te schrijven in plaats van Groenland). Nu staat Smith als geograaf eerder aan de ecologische kant dan aan de kant van de investeerders, maar hij schets zowel de negatieve als de positieve effecten van deze (onstuitbare) ontwikkeling.

Weinig in het boek was echt nieuw voor me (qua grote lijnen dan, details wel) – maar als geïntegreerde blik: erg goed.

Treinlectuur. Zo’n boek waarvan je eigenlijk niet zeker weet of je het nou ooit gelezen hebt, of toch niet. Je weet precies waar het over gaat, want het wordt allemaal vaak genoeg aangehaald, de 1.000 kilometerrace van de vijfmansfiets tegen de trein, enz. Maar nu kan ik echt zeggen: ik heb het gelezen. In de lekker bekkende vertaling van Gerrit Komrij. (Die voorziet de beschreven fiets wel van een terugtraprem, maar dat lijkt me sterk. De terugtraprem werd weliswaar in 1898 uitgevonden, maar in Jarry’s tijd reed men gewoonlijk op een doortrapper – er zal in het Frans wel iets hebben gestaan als ‘tegentrappen’).

(Tegentrappen is wat je doet als je te snel gaat op een doortrapper. De pedalen blijven voorwaarts gaan, maar jij zet kracht in tegenovergestelde richting).

Superman werd uitgegeven in die mooie Meulenhoffreeks van begin jaren zeventig, roze, met inleiding en achtergrond op de schutbladen.

Ik tel het maar als rondje – ik kleedde me ervoor om, en nam de doortrapper. Moest dingen afgeven en ophalen in Zeeburg en West, en reed terug via het Amsterdamse Bos. Beetje zon, beetje mist, een paar druppels regen.

Marcusstraat – Ringdijk – kanaal – Cruquiusweg – IJ – Vondelpark – Schinkelkade – Amsterdamse Bos – Kaljeslaan – Amstel – Marcusstraat