Zondagachtendritje, 10.20 – 12.10. Grijs, motregen, later droog, 6 graden en matige noordenwind. Lekkerder weer dan ik had verwacht. Had best iets langer kunnen rijden.
Marcusstraat – Amstel – Ouderkerk – Ronde Hoep West – Waver – Winkel – Abcoude – Gein – Driemond – Gaasp – Diemen – Weespertrekvaart – Marcusstraat
Zaterdagmiddagritje. Bewolkt, droog, noordenwind, 6 graden. Lekker fietsweer. Voor het eerst over het nieuwe fietspad langs het IJmeer naar Muiden. Er staan nog hekken, het is nog niet helemaal af (de wildroosters niet afgewerkt), maar je kunt er gewoon rijden. De route naar Muiden is nu echt mooi geworden: langs het water, met aan het einder het Muiderslot.
Marcusstraat – Diemerpark – nieuwe fietspad – Muiden – Muiderberg – Naardermeer – Bussum – Naardermeer – Uitermeer – Weesp – Gaasperplas – AMC – Ouderkerkerplas – Amstel – Marcusstraat
Einde van de middag, net tijd voor een klein rondje. 16.00 – 17.10. Onbewolkt, zon, gemeen koude wind, 3 graden.
Marcusstraat – Diemerpark – kanaal – Driemond – Gaasp – Diemen – Weespertrekvaart – Marcusstraat
De afgelopen weken heb ik verrassend weinig literatuur gelezen. Ja, ik pakte wel eens een boek uit de kast of van de stapel bibliotheekboeken en las dan een paar pagina’s of twee hoofdstukken. Zo las ik wat Balzac (Nicht Bette), Grimmelshausen (Simplicissimus), HH ter Balkt (Onder de bladerkronen), Virginia Woolf (The Waves), Conrad (Nostromo – een boek waarvan ik de plot maar niet kan onthouden al heb ik het twee keer gelezen), Baudelaire, Barth, Olson, Pound, Proust en wat uit de meest recente NY. Maar ik was er niet echt bij, het kwam niet aan, het kon me niet voldoende boeien, of ik was er te moe voor.
Eergisteren realiseerde ik me dat ik de roman van Arjen Mulder nog niet had gelezen, De derde jongen (2010). De roman vertelt het verhaal van een ex-revolutionair en schrijver die na de Tweede Wereldoorlog, bevrijd uit het concentratiekamp ‘aanspoelt’ in een dorpje aan de kust, en er zijn leven opnieuw begint. Het is (losjes) gebaseerd op het leven van Franz Jung (http://de.wikipedia.org/wiki/Franz_Jung).
Gekocht in de lunchpauze. Misschien was het omdat ik het in de trein op weg naar huis begon te lezen – een trein die volliep met mensen op weg naar Ajax – Feijenoord –, misschien was het mijn gebrek aan concentratie: ik had moeite met de eerste 50 pagina’s en Arjen’s romanstijl. (Ik zou kunnen analyseren wat er de oorzaak van is. Het gebruik van vrije indirecte rede – zo nu en dan – waar je een ‘gewone’ afwisseling van vertellerstekst en dialoog verwacht?)
Voorbij de helft begon het boek voor mij te leven: als je als lezer steeds meer van het leven van Franz Müll kunt reconstrueren – een proces dat de stapsgewijze reconstructie van de biografie door Müll zelf volgt. Müll blijkt steeds meer een personage te zijn waarin verschillende lijnen van de twintigste eeuw (even) samenkomen (de arbeidersbeweging, anarchisme, de avant-gardistische schilderkunst, de expressionistische literatuur) en aan de basis staan van een utopisch ‘hippiedom’. Het strand waar Müll’s ijstent staat, die hij runt met zijn aangenomen zoon, groeit uit tot een soort hippie-gemeenschap, inclusief drugsgebruik en zwemmen met dolfijnen. Dan wordt het toch een ‘Arjen Mulder-boek’ en lijkt de roman net als De vrouw voor wie Cesare Pavese zelfmoord pleegde, ook een geheime geschiedenis van de twintigste eeuw te zijn. Müll is een katalysator, zonder opzet.
Ah, nu ontspoort mijn interpretatie een beetje – maar het is wel dat aspect dat mijn aandacht pakte. Ik vond De vrouw voor wie Cesare Pavese zelfmoord pleegde dan ook een heel geslaagd boek in de vreemde mix van documentatie en net-geen-fictie.
Fascinerend aan
Uitgegeven door De Arbeiderspers: http://www.arbeiderspers.nl/enz….
Het nieuwste boek van Arjen Mulder, zeg maar het vervolg op Understanding Media Theory, en waar dat boek de nadruk legde op het schrift en literatuur, ligt de nadruk nu op de beeldende kunst en de ontwikkeling van schilderkunst via conceptuele kunst naar interactieve kunst. Alberti, Michelangelo, Kandinsky, Mondriaan, Klee, Kaprow. Ik heb het veel te snel gelezen – ik had er eigenlijk geen tijd voor, wilde toch het boek in één keer ‘veroveren’. Ik ken Arjen, ik volg zijn werk sinds Het buitenmediale, ik beweeg me regelmatig op hetzelfde terrein als hij, voel me daardoor een aangewezen persoon om zijn nieuwe boek te ‘close readen’, en terug te schrijven. Precies dat lukt me nu niet… Also because I think I would like to take issue with him on a couple of things :-) Het is weer een typisch Arjen-Mulder-boek, in z’n voorkeuren (Warburg over de Hopi) en verbinden van biologie en kunst.
Wel aandachtig gelezen: het laatste hoofdstuk waarin hij de connectie tussen de ontwikkeling van de biologie en de kunst uitlegt. Erg goed.
Nederlands: http://www.v2.nl/publishing/van-beeld-naar-interactie
Engels: http://www.v2.nl/publishing/from-image-to-interaction
Zon, maar ‘s ochtends ook nog bewolkt ten zuiden van Amsterdam. 12 graden, flinke zuidzuidwestenwind. Zondagochtendrondje dat steeds iets langer werd dan gepland. 10:15 – 13.30. Drie keer geluk: prachtig fietsweer, F. had op F. op bezoek (waardoor ik zonder onderhandelen drie uurtjes kon wegblijven), en wind mee op de terugweg (waardoor benen die niet meer gewend zijn aan een fietstochtje geholpen werden). ‘s Middags gewandeld (Bosdijk, Uitweg van Portengen).
Marcusstraat – Amstel – Ouderkerk – Nes – Uithoorn – Vrouwenakker – ri. Zevenhoven – Bungalowpark – Woerdense Verlaat – blokje Nieuwkoopse Plassen – Woerdense Verlaat – Bovenlanden – Westerlandweg – De Hoef – Amstelhoek – Veldweg – Ronde Hoep West – Ouderkerk – Amstel – Marcusstraat
Eindelijk na bijna twee maanden weer op de racefiets voor een zaterdagmiddagrondje. Grijs, een beetje regen, harde – maar geen moeilijke – wind, zuidzuidwest. Heerlijk gefietst. Mijn conditie is in jaren niet zo slecht geweest. (Fietsen was onmogelijk door het weer, ik had weinig tijd, en op de Tacx houd ik het niet langer dan een half uurtje uit – zo saai vind ik het). En ik denk dat ik het dit jaar wat anders moet aanpakken. Ik zal niet heel veel tijd hebben om te fietsen, en ik verheug me op tochtjes op de stadsfiets met R. voorop.
Marcusstraat – Amstel – Ouderkerk – Ronde Hoep West – Veldweg – Waverveen – Wilnis – Donkereind – Vinkeveen – Vinkeveense Plassen – Loenersloot – Baambrugge – kanaal – Driemond – Gaasp -Diemen – Weespertrekvaart – Marcusstraat
Nee, nog niet uitgelezen. Maar ik las gisteravond pardoes de eerste 112 pagina’s van Consider David Foster Wallace, critical essays (2010), samengesteld door David Hering, net nadat ik de envelop met het boek bij de post had gevonden. 17 opstellen over het werk van DFW, vrucht van de eerste Wallace-conferentie, 2009, Liverpool – daaronder ook een essay van NY-mederwerker & Arno Schmidt-lezer Iannis Goerlandt. Het lezen van een bundel opstellen als manier om het werk van een favoriete auteur te herlezen. (Update: zaterdagavond uitgelezen).
Gisteren in de trein op weg naar en terug uit Rotterdam de laatste hoofdstukken uit Richard Sennett’s The Craftsman (2008) gelezen, en uitgelezen. Helder betoog, en heel belangrijk als herwaardering van de intelligentie van de handen, de methodologie van het goed maken en de werkplaats. Dat gaat niet alleen over ‘handvaardigheid’, maar ook over het vakmanschap van software-schrijven, ruimte vormgeven, de overdracht van kennis, enzovoorts. Sennett is ervan overtuigd dat iedereen kan leren om dingen ‘goed’ te maken of te doen, omdat die vaardigheid een oorsprong kent in het spelen (wat kinderen doen). Daarin volgt Sennett de opvattingen van Dewey – en ik ben het volledig met hem eens. “Craftsmanship names the basic human impulse to do a job well for its own sake, and good craftsmanship involves developing skills and focusing on the work rather than ourselves.” Enige minpuntjes: het hoofdstuk over koken en recepten boeide mij minder en zijn weergave van de ontwikkeling van Linux en open source software-ontwikkeling is niet helemaal correct. Andere delen zou ik onmiddellijk als lietratuur opgeven, mocht ik op een kunstacademie lesgeven.
Recensie: http://www.guardian.co.uk/books/2008/feb/09/society/print; feature: http://www.guardian.co.uk/books/2008/feb/02/featuresreviews.guardianreview14/print.
Oh ja, morgen is mijn dochter RóisÃn precies zes maanden oud. Morgen krijgt ze haar eerste vaste voedsel – pompoen of wortel. Tot nu toe heeft ze alleen moedermelk gedronken, (en een klein stukje krant opgegeten).
En zie, daar is het bericht dat er nooit duidelijk bewijs was dat zes maanden exclusief moedermelk het beste zou zijn: http://www.guardian.co.uk/lifeandstyle/2011/jan/14/six-months-breastfeeding-babies-scientists.
Het bericht rept ervan dat er in de Westerse wereld toch nauwelijks babies zijn die de eerste zes maanden uitsluitend moedermelk drinken. Hoezo? De mijne wel – op dat stukje krant (met drukinkt) en 2 dagen ‘Formula’ na (toen ze net geboren was en de moedermelk nog niet goed op gang was).