“Il reste à faire une philosophie du cinéma et de la radio. Et nous définirons ici le mot philosophie le plus simplement du monde comme l’effort d’un esprit qui s’emploierait à épuiser toutes les idées qui peuvent venir à propos de l’objet de son étude.”

Pierre Schaeffer’s aanzetten tot een theorie van de radio, ‘les arts-relais’, geschreven rond 1942, jaren voor hij grondlegger werd van de Musique Concrete, lang, lang voor zijn theoretische werk over ‘l’objet sonore’. Iets tussen een fenomenologie en een semiotiek van de radio, ook vooruitlopend op de theorieën van Abraham Moles.

Zeer mooi uitgegeven boekje. Ik kocht het toen ik in maart in Parijs was. En ik doe mn best om het te begrijpen. Dat gaat nog redelijk, gezien mijn kennis van het Frans.

http://www.editions-allia.com/fr/livre/477/essai-sur-la-radio-et-le-cinema.

Twaalf korte stukjes over het wielrennen door journalist, ex-baas van Le Monde en amateurwielrenner Eric Fottorino. Deeltje in de 2 euro reeks van Folio. Vorig jaar gekocht. Toen was het me net te moeilijk. Nu is mijn Frans blijkbaar op een niveau dat ik redelijk kan volgen wat hij schrijft. De reportage over de Midi Libre van 2001 waarin hij zelf ‘meerijdt’ (als journalist, met toestemming en met 1 uur eerder vertrek dan de profs) is leuk, verder veel herkenbaars voor wie zelf veel fietst.

(Ook gegrasduind in een uitgave waar ik in eerste instantie razend jaloers op was – ik had dat boek willen maken – Slipstroom, een kleine geschiedenis van schrijven en wielrennen van Arthur van den Boogaard. Een verzameling mini-essays gewijd aan boeken over wielrennen, van Stijn Streuvels’ Mijn rijwiel en Alfred Jarry via Uwe Johnson (lof!) tot Benjo Maso. Ja, mooi, uitstekende keuze. De meeste boeken heb ik gelezen, ook een stuk of 10 voor op de lijst ‘te lezen’. Maar Van den Boogaards stijl van schrijven ligt me niet).

Het GRM geeft een reeks portretten van componisten uit, boekjes van zo’n 150 pagina’s, 9 euro per stuk. Ik kocht er 5 toen ik in Parijs was voor Presences Electroniques. Die over Pierre Schaeffer is in het Engels. Daarover schreef ik al. Die over François Bayle, Bernard Parmegiani, Michel Chion en Luc Ferrari zijn in het Frans. De afgelopen 2 weken heb ik die alle vier ‘helemaal’ gelezen. ‘Helemaal’ tussen aanhalingstekens. Mijn kennis van het Frans is matig – maar bleek voldoende om de interviews grondig te lezen en aardig wat op te pikken van de rest. Het zijn uitstekende inleidingen op de Franse elektronische en ‘acousmatische’ muziek – ik begrijp de culturele context en geschiedenis ervan nu veel beter.

Veel inhoud staat ook online, met audio-analyses in Franse Flash – de moeite waard om door de interface heen te ploegen.

http://www.ina-entreprise.com/entreprise/activites/recherches-musicales/portraits-polychromes.html