Diemen – Driemond. Nog zo’n miniritje. Zon, warm. Dan werken.

West Coast jazz, cool. Ik heb er niet veel van. Deze LP kocht ik voor weinig, want geen hoes. Best mooi. Chet Baker-achtig – (maar ik heb niets van en niets met Chet Baker). Een paar stukken met een iets grotere bezetting – die bevallen me het best, met een knetterende baritonsax. Ook met Allan Eager en Bill Triglia. Helaas zijn er op een bepaald moment fikse krassen op deze LP gekomen. Jammer.

Diemerdrietand. (Kanaal en dan drie bijna lusjes). Nog even voor het avondeten en na het werk. Felle zon, lenteweer.

Heerlijk lenteweer. Langs het kanaal, bloeiend koolzaad. Ik begon er net echt lekker zin in te krijgen: klapband. Nieuwe binnenband, omgedraaid. Vlak voor het Diemerbos, weer lek. Laatste stuk op een lege achterband. Thuis de oude 23mm Continentals op de fiets gezet. Geen gezicht, maar ja, Ik vertrouw die andere banden niet meer.

Stukkie fietsen in een poging te ontspannen na heel veel werk. Een lusje Bostholsedwarsweg omdat ik eens een keer (weer) geen zin had in een gewone Ronde Hoep.

Ik zocht op mijn laptop naar oude documenten, en vond deze, laatst geopend in 1992, toen ik nog AiO Literatuurwetenschap was. Dubbelklikken werkt natuurlijk niet, openen met TextWrangler levert dit op. (Het is een aantekening voor eigen gebruik, dus met tik- en schrijffouten).

?7 
 
™h)SSSS
]
gg@ßx;

?
U*
+

David Porush:
The Soft Machine, Cybernetic Fiction,
1985, Methuen, New York & London.

Gaat uit van drie vooronderstellingen:
1. Postmoderne fictie is nog steeds een belangrijke force in onze cultuur. Het leert ons op nieuwe manieren te lezen & ze de wereld op nieuwe manieren te lezen (p. ix).
2. De grenzen tussen de disciplines zijn enkel “comforting but illusory props”. Er is interactie tussen kunst en technologie: door kunstenaars bedachte metaforen impliceren een andere manier van kijken. De verschillende disciplines worden verenigd door “more fundamental beliefs”. Zijn oorspronkelijke vraag was waarom het beeld van een soft machine zo vaak voorkomt in de postmoderne literatuur; daardoor kwam hij terecht bij de cybernetica, de vader van de computers. Cybernetica werd ontwikkelt als een antwoord op de quantummechanica. Door de quantummechanica drong onzekerheid en toeval binnen in de wereld van de technologie, de cybernetica trachtte deze weer weg te dringen. Iets dergelijks gebeurd volgens Porush in de literatuur: “postmodern authors seek a way to innoculate themselves against technique by injecting its hardness into the soft body of their texts.” (p.x). Het resultaat daarvan is cybernetische fictie, waarover Porush’ boek gaat.
3. Alle taal is gebaseerd op metaforen. de structuren van ons denken zijn gebaseerd op metaforen, die dan ook de sleutel zijn “to deciphering the code of our knowledge, to mapping the hidden vectors of our cosmologies.” (p.xi).

(dit is lijkt me een interessante afwikende mening over de postmoderne literatuur, & één die ik een stuk interessanter vind dan de veel bekendere theorieën).UndoD
SaveD
Quit
pr
.
p c
o
.mlisppi .l
pr
gaonr


3
6
:
;
¥
?zÜ Àh¸?¸¯˜˜Ù@
@
Ä¿Ä


6
X
Y
Ä)Ê À??ˆˆˆÒÏÁ‚ X X X X
X
X 

?h@????hP??
Ê h X
h
À
!”:Åäêïóæø»êHH
?‚?‰+6G{?HH

d




’


ê@A¥.h††–R


H
-:LaserWriter
(
K
?(

µ¿

gg
ÄÄg(…gh
 …

Tien minuten onderweg en constateren dat je je licht thuis hebt laten liggen. Dan maar wat korter en net voor donker terug. Mooi avondrood.

Zegt Bruno Latour, copypasted uit de PDF:

First, we are no longer at a safe distance from any of the effects of
the “forces of nature”; second we are told by many scientific disciplines that
we have become so big, so cumbersome, that we
,
as humans
,
are now
of
a size
com
mensurable
with
volcanoes and
,
some say
,
with
plate tectonics; as to the
immense grandeur of our morality,
alas,
we seem so dejected, so puny
,
that
we have not the slightest idea of how to respond to the new situation.
The
task
of work
for the humanities i
s even more immense given that we have no
political idea of
what constitutes
the “we” endowed with the ability to
respond to
such a major transformation.
Time indeed to “measure
ourselves
.
”
Exit the feeling of the sublime. What’s next?
The successor of the
sublime is under
construction.

I remember once that Anna and I were in a panel together,
Anna was asked by someone in the audience:

‘What agent of history will replace the
worker fighting capitalism?’

Anna

‘s delightful answer was:

‘I think we have had
enough great agents of history, maybe we do not want another one.’

(uit een conversatie van Bruno Latour, Anna Tsing en Isabelle Stengers, gepubliceerd als PDF, 2018; regelindeling gegenereerd door tekst te copypasten uit de PDF).

Propaganda TV whips up spy hysteria along Russia’s border to Norway: https://thebarentsobserver.com/en/2017/12/propaganda-tv-whips-spy-hysteria-along-russias-border-norway.