Met R. op de aanhangfiets naar de zwemvijver in het Amsterdamse Bos. Ver boven de dertig graden. En terug op een lekke achterband – die ene keer waarop ik geen reparatiesetje bij me heb.

Het laatste zwemlesparkenritje. R. zwemt af (ABC). Alle keren fietsen naar het Sloterparkbad was met prachtig warm zonnig. Gek dat dit de laatste keer was.

Andersom door Amstelveen en Amsterdamse Bos. Het was warm. Nee, niet mijn weer. (Daarom al dagen niet gereden).

Soort van achtje IJburg – Driemond. Fiets gepoetst. Zomer, de zon iets minder genadeloos. De brug ging net open en geen zin om te wachten. Daarom door IJburg. Het tussen-het-werk-door-rondje.

Nog een zomers zwembadparkenritje. Weer zomers warm.

Eindelijk: 200+. Een makkie. (Kwestie van voldoende tijd tot je beschikking hebben.) Maar niet weer door de Flevopolder – ook niet als je alle mooie stukjes bos meepikt. En nooit meer bij dit weer. De zeldzame dag waarop je liever tegen oostenwind kracht 4 in rijdt dan ervan af. (Meer verkoeling). Genadeloze zon. 28 graden. Terug op de brug over het Gooimeer stond de teller op 170, dus moest ik nog een extra lusje maken. Nee, dit is niet mijn fietsweer. Van het idee om wie weet wel door te rijden tot donker kwam dus niets. Ik had genoeg van de zon. Je moet je grenzen kennen.

Op bezoek in Noord. Bandoverleg bij Klaas. Zomers. Met een omweg. Op de knarsende doortrapper.

Weer de maandagse trip door de drie parken heen en terug. (Zo heel precies zijn die apparaatjes dus niet. Ik heb echt niet zo gek gereden). Weer zomers.

Engbertsdijkvenen – Itterbeeck – Getelo – Uelsen – Gölenkamp – Wilsum – Balderhaar. Waarschijnlijk het laatste rondje Duitsland van het jaar – tenzij ik volgende week zaterdag nog een keer ga. Ik begrijp nu eindelijk hoe het wegennet in elkaar steekt en hoe ik de mooie stukjes aan elkaar kan rijgen. Dit wilde ik in ieder geval nog rijden, Gölenkamp, de grafheuvels bij de Spöllberg, en dan op de ‘perfecte’ manier de stukjes combineren. Trouwens voor het eerst dit jaar met bewolkt weer en een heel klein beetje miezer.

Rondje Postweg. Nog een keertje Duitsland. Laat in de avond, net voor donker. Onverhard over de (Oude) Postweg naar Wielen, net te doen met de racefiets, of eigenlijk net niet te doen, slippen door het mulle zand en 10 km/u.