In de ochtend eindelijk weer eens ‘klassiek’ naar Woerden. Eerst bewolkt en 17 graden, voorbij Wilnis scheen de zon en werd het meteen warm.

Rotterdam – Amsterdam, ‘s middags. Dit keer met een omweg. Internet deed het nauwelijks op het werk, dan maar eerder naar huis, voor de buien uit (laatste stuk een klein buitje, stelde niks voor, daarna zelfs zon). Bewolkt en warm. 23 a 24 graden. Juliweer. Omweg om zoveel mogelijk van de westenwind te profiteren.

Zomerse zondag. Ik wilde eigenlijk een langer stuk met R. fietsen, maar ineens ontstond het plan dat M. mee zou gaan. Zwemmen in het Amsterdamse Bos. Dus klassiek v.v. naar het Amsterdamse Bos, nu met 2 kinderen (1 voorop 1 op de aanhangfiets).

Zaterdagochtend, voor ik de trein terug naar A’dam neem. Mooi rondje Lönsberg met onder Vasse wat mooie stukken waar ik nog nooit was geweest, door het Springendal, over Getelo en Tubbergen terug. Zon. Zomer in Twente.

Juliweer. Moest mn racefiets nog ophalen in Almelo. Vrijdagmiddag met de trein daarheen en einde middag, begin van de avond een mooie zomerfietstocht gemaakt. Ik wilde naar het Gildehauser Venn. Misschien ook verder. Het was de hele tijd droog en warm, maar even verder dan Gildehaus hing een dreigende onweersbui. Ik dacht ‘m te ontwijken en kreeg ‘m vervolgens in Bentheim vol. Zo’n tropische met hagel en hoosregen. Doorweekt in 1 minuut. Natuurlijk vergat ik te schuilen en was ik net ergens waar niets te schuilen viel, en erdoorheen rijden en eruit rijden dan maar. Veel tijd kwijt met op de kaart kijken. Veel onverhard, zelfs modderige singletracks vol stenen door het bos die in Duitsland toch fietspad heten. Rondje Gildehauser Venn en Bentheim dus.

Was bij mn moeder op bezoek, en was de oplader van mijn laptop vergeten. Wilde geen batterijvoeding verspillen aan het downloaden van de etappe en vroeg: is er eigenlijk een samenvatting op tevee? ‘Op Sporza om tien uur geloof ik, en eerder de Avondetappe.’ Goed. Avondetappe begint. Eerste beeld: boem ‘Kittel won zijn derde sprint’. O, mooi. Dan kan de televisie na 20 seconden weer uit. Ik wist het. Ze doen het dus inderdaad. Ik heb wel eerder de Avondetappe gekeken, online, en scrollde dan uit voorzorg meteen 10 minuten ver de uitzending in, naar de samenvatting. Nou, geen probleem, ik kon meteen weer iets anders gaan doen. Erg veel zin om nog naar de laatste 10 kilometer te kijken had ik niet meer. Die laatste 300 meter die ze na de mededeling ‘Kittel wint zijn derde’ toonde was genoeg: fantastisch wel hoe Boasson Hagen daar op kop trekt en dus eigenlijk ook wint (6 millimeter telt toch echt niet – zoveel zou hij hebben achtergelegen op Kittel. Hoe breed is die aankomsstreep eigenlijk?)

Het enige dat ik niet begrijp: als televisieprogramma wil je toch dat je kijkers blijven plakken? Mij jagen ze al binnen 20 seconden weg. 20 seconden!

De televisie is al jaren geleden uit mijn wereld verdwenen.

Sprintetappe door de zon naar Troyes. Laatste 15 kilometer waren leuk om te zien: de voorbereiding van de sprint, gevolgd door de zinderende finish. (Ik keek niet meer dan die 15 kilometer). Kittel wint. Verder niks over te melden. Goed zo.

Oei, even weer fietsen ‘na’ verkoudheid, maar merkte meteen dat ik nog helemaal niet 100% was. Dus rustig een klein stukje Diemerbos en niet meer.

Mooie aankomst op een Vogezenklim. Ik kijk al vanaf kilometer 100 (en wat stukjes eerder), met een half oog, de andere anderhalf gericht op mijn boek. Daar in de buurt heb ik jaren geleden gefietst. En zoals zo vaak vallen mijn ogen dicht tijdens de laatste 5 kilometer als het spannend wordt. Ik hoor in mijn slaap dat Aru demarreert en zie hem even later winnen. Goede winnaar. Goed dat Aru in vorm is.

Wat een rotetappe. De eindeloze aangekondigde eindspurt. Ik keek er zelfs een kilometer of twintig van – omdat ik ooit in de buurt van Pont a Mousson ben geweest. Dan de laatste 5 kilometer met een eerste val op positie 20, en daarna Cavendish die in een niet bestaand gat duikt, een reflex-elleboog van Sagan krijgt, en zwaar valt. Brrr. En daarover dan eindeloos discussie. Demare wint trouwens, in een sprint met een stuk of zes overgeblevenen.

Ik zie nu dat ze er Sagan voor uit de Tour hebben gezet. Hij sprint nonchalant. Dat is zijn klasse en zijn stijl. Hij deed de deur dicht. Hij stak uit reflex een elleboog uit. Cavendish valt mede door zijn schuld. Maar uitsluiting lijkt me overdreven. Goed, het is een gevolg van zijn sprintstijl. Hij schijnt er niet geliefd om te zijn.

Misschien past het beter bij kleinere wedstrijden. In de Tour heb je je strikt aan alle regels te houden. No leeway. (Tenzij achterin de koers). De stress is te hoog, de belangen zijn te groot. Rechtuit sprinten. Niet klooien. Geen truukjes uithalen. (En trouwens ook niet uit je pedaal schieten en alsnog de etappe winnen). Omdat anderen in de Tour onder druk of door grenzenloze eerzucht geneigd zijn net nog grotere risico’s te nemen dan elders.

(Ik ben overigens evenveel fan van Cavendish als van Sagan).

Typisch de Tour: Valverde en Izagirre eruit in de eerste etappe. Cavendish en Sagan na de tweede sprint.

De commentatoren hebben in ieder geval weer stof om de uren door te komen. Hoeven ze niet over kastelen en restaurants te praten.

Een aardige ‘trek’ door Luxemburg – waar ik nooit gereden heb. (Wel in de Ardennen en de Eifel). (Misschien nog eens doen). Ik kijk het stukje met de twee klims op de NOS met commentaar van Ducrot en Dijkstra. Leuk koersverloop, even, omdat Politt doortrekt vanuit de kopgroep en Nathan Brown aansluit. Alleen om die puntjes voor het bergklassement te pakken. Later stukjes en beetjes gekeken en gezien hoe vanuit het peleton drie man aansluiten. De finale kijk ik op Sporza, maar eerlijk gezegd ben ik meer bezig met het lezen van Mariska Tjoelker’s Mien, een vergeten geschiedenis, over de eerste Nederlandse kampioene wielrennen Mien van Bree. Pas bij de klim in Longwy gaat mijn aandacht naar de koers. Bij de laatste 3 kilometer. Om die klim was het te doen en Sagan (‘Pressure? What is pressure?’) wint magistraal ook al schiet hij uit zijn pedaal. C’est ça. Even de uitslag checken en dan verder lezen.