Ooit moet ik ze toch gaan draaien, waarom niet vandaag. Mijn Coltrane-LP’s. Ik heb er een paar. Waaronder de beroemde Atlantic-LP My Favorite Things. Deze kraakt behoorlijk, blijkbaar toch veel gedraaid, al was ik er extreem zuinig op. Ik kocht hem in 1985 of daaromtrent. Toen ik juist was begonnen met een ontdekkingsreis door de jazz die begon bij de Coltrane van 1960 en vanuit Coltrane terug in de tijd naar Parker (en een beetje Lester Young) en vooruit via Dolphy naar de hedendaagse geïmproviseerde muziek. Elke keer als ik deze opname van My Favorite Things hoor ben ik verbaasd en geïntigreerd. Oren gewend aan de latere uitbarstingen en Coltrane’s veel intensere uitvoeringen is deze eerste zo ingehouden, precies en bijna voorzichtig. Heel gearrangeerd ook, met de basfiguurtjes die Steve Davis speelt (geen ‘walking bass’), de aangehouden akkoorden van McCoy Tyner en het lichte drummen van Elvin Jones.
Strade bianche. Prachtig nazomerweer. Onbewolkt. Op last van het weer een lange tocht – het meeste werk kon gelukkig wachten vandaag. 20 graden, beetje zuidwestenwind. Heel veel onverhard.
Amsterdamse Bos en de Poel. Klein rondje. Schitterend nazomerweer. Flinke wind en 20 graden. Nog een keer in korte broek.
Prachtig weer, even er tussenuit voor een rondje Muiden en Weesp en net weer op tijd terug.
Twee gitaarsonates van Fernando Sor. De Mozart van de gitaar. Soms vind ik de composities van Sor wat saai maar toch mooi, en soms vind ik ze gewoon saai. Dat ligt aan de compositie, aan de uitvoering en aan mijn stemming. Vandaag wil het niet zo met deze twee in de uitvoering van Pepe Romero op een niet veel gedraaide Philips-LP uit 1978 die ik ooit voor 6 gulden uit een tweedehands bak plukte. (Krijg dan toch zin om Romero’s uitvoering – die op mij wat vlak overkomt – te vergelijken met andere die ergens als mp3 op een harde schijf moeten zwerven).
Tweedehands gekocht. Uitgave van Attaca met opnames uit 1985 – toen Robby Faverey tot de top van de uitvoerende musici in Nederland hoorde. (Wat doet hij nu? Waar is hij nu? Hij maakt bijvoorbeeld cello-banjo’s). Stukken voor gitaar en (meest) één of twee andere instrumenten: Leo Brouwer, Louis Andriessen, Maarten Bon, Bruno Maderna, Jacobo Conrad en Flores Chaviano, geschreven tussen 1962 en 1984.
Gekregen van GJP. Uitgegeven door Onomatopee bij zijn tentoonstelling, 2010. Mooie ritmische ruis van elektromagnetische impulsen. 45 toeren zegt de hoes, en dat maakt een totaal van nauwelijks 14 minuten (twee kantjes van een EP). Je kunt er uren naar luisteren zoals je uren kunt luisteren naar natuurgeluiden.
Rondje Zevenhoven Groene Jonker. (Een eend met lang haar, zegt R.). Zaterdagrondje van drie uur. Wolken en westenwind en kreeg van één bui de volle laag. 16 graden.
Nieuw vinyl van Benny Nilsen, uitgebracht op moving furniture records. Kreeg ‘m gisteravond. Reden om mn platenspeler weer aan te sluiten. Zette de luidsprekerboxen op mn bureau en voel nu in mijn laptop de frequenties. Mooi. Die intense focus op geluid en te horen hoe dat geluid langzaam verandert. Weet niet wat de bronnen van de geluiden zijn. Hoe hard moet je dit afspelen? Hoe harder hoe duidelijker de verschillende lagen doorkomen. ‘Hard’ strijkt het ook sneller tegen je haren in, ‘zacht’ verhoogt je concentratie. Onderzoek naar hoe je luistert, terwijl je luistert. Wat me bevalt: hoe het je dwingt om intens te luisteren.
Ah, hier is de info: ‘The five pieces presented on this record capture Nilsen during a short residency he did in the Fall of 2017 at Willem Twee Electronic Music Studio in Den Bosch, The Netherlands – five documents these are of improvised sessions using modular synthesizers, tone generators and test and measurement instruments.’
Get yr copy via bandcamp: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/focus-intensity-power
Zomers warm en vlagerige wind. Na tikken (werk) even een rondje door het bos.
