Yeah. Je kunt alles van en over jezelf bijhouden, volautomatische en funky. Laat je databases vollopen, en gooi er analyses overheen. Je kunt er mee experimenteren, je kunt het gebruiken om jezelf beter te leren kennen, of je kunt je gedrag opnieuw volautomatisch publiceren en verbinden met het gedrag van anderen.

Hoe intrigerend de mogelijkheden ook zijn, ik vind het een doodse of neurotische benadering van het leven (en van reflectie op gedrag). Natuurlijk, self-monitoring is belangrijk als ‘t om medische zaken gaat, en natuurlijk, je kunt veel leren uit data – een groot deel van de vooruitgang in sportprestaties is er aan toe te schrijven. Maar… uiteindelijk zit je met data waar je betekenis uit aan het peuren bent, en de vraag is wanneer dat een methode is waar je werkelijk iets nieuws van leert, en wanneer een methode waarbij je je blind aan het staren bent op data terwijl de weg naar betekenis veel korter is (en de weg naar ervaring ook).

Natuurlijk, je kunt uit andere data leren, en natuurlijk je kunt allerlei funky toepassingen bedenken die gebruikmaken van databestanden. Daar gaat het niet om.

Laat ik het persoonlijk houden: ik vind het helemaal niet interessant of ik nou 62 kilometer heb gefietst of 80 of maar 53,2 en in hoeveel minuten ik dat heb gedaan. Ik vind het ook niet interessant om te weten hoe vaak ik nou precies die ene route neem in plaats van de andere, en hoe zich dat verhoudt tot de routes van anderen. Ik vind het wel leuk om een kaartje te maken van mijn routes, om het plezier van het maken, en vagelijks ook omdat ik weet dat ik op die manier het mij in de toekomst wellicht beter herinner.

Ik vind het ook niet interessant om te weten hoeveel boeken ik heb gelezen in een jaar (of hoeveel bladzijden) of op welke momenten ik heb gelezen, of in een patroon tussen de plekken waar ik lees en de snelheid van het lezen. En hoeveel anderen datzelfde boek hebben gelezen. Ik hou tegenwoordig wel bij wat ik (uit)lees, om het plezier van het maken van die korte stukjes, omdat het schrijven ervan een kort moment is om op de leeservaring te reflecteren, en omdat ik weet dat ik zo een herinnering creëer.

Dingen bijhouden om het bijhouden, en die actie uitbesteden aan de apparaten, is boekhouden om het boekhouden. Je kunt het ook doen om jezelf te trainen – maar dat is een beperkte aanpak.

Ik ben geïnteresseerd in een onmiddellijke omzetting van het ‘boekhouden’ (schrijven) in betekenis – in plaats van via een supersonischsnelle omweg van data-analyse, waarbij de apparaten voor mij de data verzamelen, opslaan, analyseren en mij met hun algoritme-conclusie confronteren.

Deze opmerkingen zijn schetsmatig, nog ongenuanceerd, maar het wordt tijd dat er een goede kritiek op het datamining & quantificerings-paradigma (om het meer even zo te noemen) formuleert. Een kritiek die niet vanuit het verleden komt, of vanuit het verleden redeneert, die niet nostalgisch is, maar die dwars door de technologie en van binnen een hedendaagse perspectief argumenteert.

Wie de ideeën van de ‘quantifiers’ wil horen: bij Mediamatic is maandag een bijeenkomst van The Quantified Self gepland (zie http://quantifiedself.com/) & http://www.mediamatic.net/page/190514/en. De nieuwsbrief viel in mijn mailbox en zette mij aan tot bovenstaand stukje.

Eerlijk zijn nu: wie dacht er allemaal dat de oude Erkki Kurenniemi, tien jaar geleden helemaal de draad kwijt was geraakt – zoals hij werd getoond in Mika Taanila’s The Future Is Not What It Used To Be, terwijl hij alles, werkelijk alles wat hij deed registeerde met zijn digitale cameratje.

De WordPress-plugins beschermen goed, of ik ben gewoon, gelukkig, al lang niet meer populair bij de comment-spammers. Alleen dit type glipt er nog wel doorheen:

“There are some interesting points in time on this article but I don’t know if I see all of them heart to heart. There is some validity however I’ll take maintain opinion until I look into it further. Good article , thanks and we would like extra! Added to FeedBurner as well.”

“Aw, this was a very nice post. In thought I want to put in writing like this additionally – taking time and actual effort to make an excellent article… but what can I say… I procrastinate alot and under no circumstances seem to get something done.”

En ze doen hun best! Ze proberen zelfs een WordPress hash-cash mee te sturen.

Het blijft interessant hoe snel een menselijk wezen kan herkennen dat zulk commentaar niet ‘echt’ is. Dat wil zeggen: er is geen menselijke link tussen mijn tekstje en de comment, ook al zijn de commentaren misschien geformuleerd door een mens (en in bulk door spamsoftware verstuurd).

Waarom krijgen internetters (soms) wel een warm gevoel van een stel Facebook-thumbs-up? Omdat er een menselijk moment ‘achter’ zat…

Oftewel: een diagram van bijna alle personages in DFW’s IJ, enzovoorts. Gemaakt door Sam Potts. Hier: http://sampottsinc.com/ij/. Mooi.

Nieuw tijdschrift over hedendaagse compositie: The Ear Reader. Ziet er erg goed uit, zin om al die essays te lezen en Kyriakides & Vigier’s Queer Foreign Objects te spelen. Goed werk van Rozalie Hirs & anderen.

“One of the most surprising advantages to reading on an iPad is the ability to read without having to hold the book in your hands. After years of wrestling with books which won’t lay down flat at the dining table, it’s been a great pleasure to put my iPad in front of me and only have to use one finger to advance a page. This is also true in bed, where it takes at least two hands (if not three) to read a hardback book-one or two to hold the book and another to turn the page.”

Said Bob Stein. No he didn’t. He said it in 1995 about his Powerbook. From the Feed-archives: http://www.feedmag.com/templates/old_article.php3?a_id=1230

In 1962 when he was 19 my father was stationed as a conscripted soldier on Biak, Dutch Papua New Guinea. It was a complete mess. The Papuas were betrayed by international diplomacy and Papua New Guinea became Indonesian after Dutch rule, instead of independent. Found this excellent set of 1962 photographs on Flickr: http://www.flickr.com/photos/toni_uni/sets/72157606249748644/

A few things I’ve been checking out:

Graham Harman’s : The Prince of Networks, Bruno Latour and Metaphysics; Bernhard Stiegler’s Technics and Time (difficult to read); a short list of Simondon’s terminology at Fractal Ontology; and different text-editors for Mac, after reading Jacket’s styleguide, or spot-on long explanation of what the f— it means to edit a text in these times.

GEORGE DYSON
Science Historian; Author, Darwin Among the Machines

KAYAKS vs CANOES

“In the North Pacific ocean, there were two approaches to boatbuilding. The Aleuts (and their kayak-building relatives) lived on barren, treeless islands and built their vessels by piecing together skeletal frameworks from fragments of beach-combed wood. The Tlingit (and their dugout canoe-building relatives) built their vessels by selecting entire trees out of the rainforest and removing wood until there was nothing left but a canoe.

The Aleut and the Tlingit achieved similar results — maximum boat / minimum material — by opposite means. The flood of information unleashed by the Internet has produced a similar cultural split. We used to be kayak builders, collecting all available fragments of information to assemble the framework that kept us afloat. Now, we have to learn to become dugout-canoe builders, discarding unneccessary information to reveal the shape of knowledge hidden within.

I was a hardened kayak builder, trained to collect every available stick. I resent having to learn the new skills. But those who don’t will be left paddling logs, not canoes.”

Copypasted from Egde 2010

Edge 313. David Gelertner – the conservative – on taking the internet seriously. Follow links from there.

Keep yr browsers pointed here: Sonic Acts XIII The Poetics of Space. The programme will be online, finally, in a few days – or sooner. The book will be for sale from the 25th of February on.

And yes, I have been busy working on all this, together with the others (Nicky, Annette, Lucas, Gideon, Martijn etc.)

Therefore there were no updates here.

And btw, due to all the snow and the freezing I haven’t been able to get out on the bike for weeks now. I have even installed the old Tacx, for the first time in 5 years, to do a bit of riding inside. (I find that completely boring but my legs begin to ache from not riding).