Rondje Rijnlanderweg. Zon! De straten bleven nat. In een heel enkele bocht in de schaduw was het glad. Weinig wind. Bij de ringvaart aangekomen zag ik de wolken langzaam binnendrijven, terug noordwaards (over wegen waar ik bijna nooit rij). (Langs de plek waar aan de ene kant een boerderij staat die Altena heet en aan de andere kant van de straat de Adrianushoeve). Eindelijk weer ‘ns een iets langer tochtje.
Zicht vanaf Hoofdweg/Bilderdammerlaan over de polder.
Rondje Ankeveen. Semi-droog, 3 graden, noordwestenwind. Stond even onder een brug om een bui voorbij te laten trekken en schampte een ander, maar verder ‘droog’ gereden. Vieze modderfiets. Er lagen nog sneeuwresten en zelfs ijs op sommige sloten. Mijn achterwiel maakte een vreemd geluid toen ik wegreed. Het koste me 5 minuten om er achter te komen dat er een halve liter water in de velg zat te klotsen. In ieder geval viel er weer te fietsen.
Diemerpolder
Rondje Gein in de koude regen. Het smerigste weer waarbij ik toch ga fietsen: 3 graden en vieze regen. (Na natte sneeuw). Eerste half uur droog, dan steeds hardere regen. Hoopte om de bui heen te kunnen rijden, maar zat er bijna een uur in. Dat is wel een beetje de limiet. Net niet koud geworden. Later ‘s middags op de stadsfiets nog 2x dwars door de hagel.
Rondje Gein. 10 graden, bewolkt, westenwind, droog. Uitstekend fietsweer. Jammer genoeg weer beperkt tijd. Zin om een langere tocht te maken.
Stuk aangenamer. 8 graden. Bewolkt. Regelmaat erin houden al had ik minder dan een uur. Vreemde route? Kanaaldijk bleek afgesloten. Rondom Diemen dan maar.
De terugkeer van kapitein IJsbaard. Zaterdagochtend vroeg, een Ronde Hoep bij mist en vorst. (En zo koud was het nou ook weer niet: -1 en nauwelijks wind). (Moest om 10 uur terug zijn). (Ha, en zo te zien aan de geregistreerde route waren de satelieten om half negen nog niet helemaal wakker).
Donderdagochtend. Rondje Bovenkerkerpolder. Voor de bui uit, door de bui heen, achter de bui aan, tussen de buien door. En een zonnetje. Weinig wind, waterkoud, 3 graden.
Ik heb er een nagemaakt shirtje van gekocht: Jollj ceramiche. Lichtblauw, zwart, wit. Een wielerploeg van net voor ik het wielrennen ging volgen. Ik dacht eigenlijk dat de ploeg maar 2 of 3 jaar bestond, maar het ze bestond een paar jaar langer. Ik kende ‘m vooral als de ploeg waarvoor Fausto Bertoglio reed toen hij verrassend in 1975 de Giro won. (Galdos wist hem er niet af te rijden in de laatste etappe die eindigde op de top van de Stelvio. Het was de Giro waarin Roger de Vlaeminck vierde werd). En ik wist dat een jonge Giovanni Battaglin er bij reed. Ik was altijd fan van Battaglin. Om zijn naam. Het was in de tijd dat ik van wielrenners kende van de uitslagen in de krant en piepkleine berichtjes. Vuelta en Giro waren niet op televisie (in Nederland). Pas in de afgelopen jaren heb ik ze zien rijden – in ‘vintage’ opnames. Vanaf 1977 heb ik het wielrennen live op televisie gevolgd. Precies daarom fascineert de periode net daarvoor me misschien wel het meest…
Waarom precies weet ik ook niet, maar ik was ook fan van de fenomenale Noorse tijdrijder Knut Knudsen – ook enkel een naam uit de uitslagen, en van de sprinter Pierino Gavazzi. Bij Gavazzi speelde dat hij kopman was van een kleine ploeg, Knudsen reed indertijd bij Bianchi, en dat was verreweg mijn favoriete ploeg (met op een bepaald moment Gianbattista Baronchelli, Silvano Contini en Tommy Prim).
Ik kijk nu wie er in de jaren 1973-1977 bij Jollj ceramiche reden, en zie, behalve Battaglin ook Knut Knudsen en Pierino Gavazzi. Blijkbaar het juiste shirtje voor mij.
Badhoevedorp – Bovenkerk – Amstelveen. Het zondagritje. Tussen de buien door laveren, of er net achteraan rijden. (Spatbordjes waren geen overbodige luxe geweest.) Benen voelden beter, maar niet veel tijd.
Zaterdagrondje Waverveense pad. Ik was niet vooruit te branden. Alsof de remblokjes aanliepen, de naven vast zaten, de ketting niet wilde. Ik had 2x wind tegen, eerst zuidwest, daarna noordwest, maar daar lag het niet aan. Net voor de buien, dat wel.
Weidevogelpad