Motregenzondag. Grijs, nat en 20 graden. Rustig rondje, bijna niemand onderweg. Even kijken waar de nieuwe natuurcamping bij Vinkeveen ligt.

Zomerdonderdagmiddag. Even het Spanderswoud aantikken. Geen grote zin om te fietsen, de benen losmaken.

Laat avondrondje, lekker fris. Terug thuis van vakantie. Vermoeide benen rond laten draaien.

Kanaal van Nantes naar Brest en de Aleziou toet Lann Liskuiz. Natuurlijk was ik graag van Carantec via de voie verte (vanaf Morlaix) bijna helemaal onverhard naar Kerleo gereden; de spoordijk combineren met het jaagpad langs het kanaal van Nantes naar Brest. Maar dat zat er niet in. Dit was een mooi tochtje met een stuk langs het kanaal , door de Gorges de Daoulas en (over wandelpad) omhoog naar de prehistorische graven van Liscuis. (Eindelijk koeler en bewolkt. Beter fietsweer).

Klein ontdekkingsrondje vanuit Kerleo. (Eerste en laatste stuk staat er niet op: geen mobiele ontvangst aan het einde van de doodlopende weg). Eigenlijk te warm om te fietsen, zeker einde van de middag. Door het bos in de schaduw was het nog wel aangenaam. Naar het Lac de Guerlédan en terug. Met wat aardige klimmetjes.

Een laatste korte rit. Nog altijd felle zon en temperaturen ver boven de dertig graden. Nog eens wat touren in het dal van de Penzé. Reed op goed geluk wat kleine wegen in, wat in Bretagne kan betekenen dat je binnen een kilometer niet meer weet waar je bent en of je naar rechts of links moet bij de volgende kruising. De Fairphone startte wel drie of vier keer spontaan opnieuw op en ik weet dus niet meer hoe ik gereden ben.

Eindelijk iets minder warm, (maar nog steeds heel warm), en meer zin om wat klimmetjes te doen, hoe kort ze ook zijn. Op en neer, in en uit het dal van de Penzé en op de kleine weggetjes zuidelijk van Carantec.

Oops, 30 kilometer te veel en later terug dan beloofd. Fout 1: denken, ik zit heel goed in de tijd, nog even naar Huelgoat en dat klimmetje. Fout 2: een afslag ‘Huelgoat’ nemen die me naar een brede N-weg leidde. Fout 3: vanaf de C-weg links gaan in plaats van rechts. Kilometers zonder zijweg en zonder bordjes. En toen zat ik uit de richting. Warm zomerweer, knalharde zon en nauwelijks wind. Op de voie verte was het aangenaam.

Heen en weer zover als de tijd het toeliet over de voie verte, heerlijk in de schaduw. Het stuk van Morlaix naar Carantec met verkoelende zeewind. Maar eigenlijk veel te warm om te fietsen.(Helaas startte mijn Fairphone weer een paar keer spontaan opnieuw op).

Zomermiddag. Rondje van Carantec via Penzé naar de cairn de Barnenez en weer terug.