Bloedmaannachtritje. Je moet wat. Om half één snachts nog 27 graden en zo goed als windstil. Maansverduistering, dat was de belangrijkste reden om eindelijk weer de fiets op te stappen. (Dat warme weer is geen fietsweer. Het is al drie weken onafgebroken waardeloos fietsweer want veel te warm). Op de opgekalefaterde Ger: nieuw achterwiel, handgespaakt. Weg om half tien. Als het nog boven de dertig is. Rustig rijden. De schemering zien vallen. Buiten de stad een beetje minder warm. Overal mensen buiten. Ook om naar de maansverduistering te kijken. Die valt tegen: er hangt wat bewolking aan de horizon. Lekker rijden. Half één terug. Had ik niet toch de nacht moeten doorfietsen? (Daar was ik niet op voorbereid. kon mijn goede licht zo snel niet vinden).