In 1985 begon ik echt naar jazz en geïmproviseerde muziek te luisteren. Ik ging voor het eerst naar het BIMhuis. (Wat was mijn eerste concert? Het Paul van Kemenade kwintet of Elvin Jones’ jazzmachine?) Ik ging naar de zaterdagmiddagconcerten in het Stedelijk. Daarvoor luisterde ik al naar Michiel de Ruyter’s NOS Jazzgeschiedenis. (Ik herinner me zijn stem die de leden van de Duke Ellingtonband opnoemt, ik herinner me dat Thelonius Monk overleed, het was het jaar van 100 jaar James Joyce en Virginia Woolf: 1982. Ik was 16). Ik kende ook een paar LPs van John Coltrane.
In 1985 werd het Podiumtrio opgericht: Paul van Kemenade, Jan Kuiper, Wolter Wierbos. Ik had een tape met een liveoptreden dat van iets later is als deze LP – waar het trio super op elkaar is ingespeeld. Die tape draaide ik iedere week zeker 1 keer. Ik ken de thema’s nog steeds uit mn hoofd. En als je me vroeg, wat is het beste trio in deze bezetting, dat van Zorn – Lewis – Frisell (met News for Lulu), of dat van Van Kemenade – Wierbos – Kuiper, dan antwoorde ik: de tweede, het Podiumtrio. Zoveel speelplezier, zoveel energie, zoveel passie, zoveel muziek. (En dit trio brengt het beste van alledrie naar voren).
(Hier zou een uitweiding kunnen volgen over waarom Van Kemenade’s kwintet net ‘minder’ is, het ‘pad’ van Jan Kuiper, en waarom Wolter Wierbos van mijn radar is verdwenen terwijl hij midden jaren ’80 zo’n beetje de beste trombonist van de wereld leek te zijn – of was). (Misschien is hij dat nog wel – maar ik heb hem al zeker 20 jaar niet meer live gehoord).
(Uh, toevoeging: ja, ik vind het Podiumtrio leuker zonder Jamaladeen Tacuuma en Cornell Rochester).
Enzovoorts. De LP kocht ik ooit op Koninginnedag.
Zoveel manieren om door het Amsterdamse Bos te rijden. Uurtje ontspannen en de benen wat laten draaien om de vermoeidheid weg te rijden. Zon en fris. (8 graden).
‘s Ochtends, zon en frisjes en met de wind schuin in de rug. Naar Woerden. Ging snel.
‘s Avonds terug. Zon, noordwestenwind, frisjes maar lekker fietsweer. Felle zon. Zag de trein net wegrijden toen ik aankwam bij het station – daarom een klein lusje extra.
Koud. Vooral die ene bui in de Bollenstreek: ijskoude regen. Veel zon. 8 graden. Noordwestenwind. Druk in de Bollenstreek. Maar ik ken geen intensere kleurervaring dan die van een aantal aaneengesloten bloeiende bollenvelden (met die felle aprilzon en een bui in de verte). Via het Liniepad de Haarlemmermeerpolder door – toch de beste optie.
Harde westenwind. Beetje zon, veel wolken, en een miezerbui bij Lijnden (en donker in het noordwesten, dus daar omkeren). Zaterdaglateochtendrondje.
Avondrondje Muiden – Weesp. Uurtje tijd. Zon. Verrassend warm – tot 16 graden, en nauwelijks wind. Hard gereden. (Voor mijn doen dan).
Woensdag einde ochtend. Moe. Tussen het werk door: frisse lucht. Zon (en later bewolkt). 12 graden, maar het voelde warmer. Via IJburg naar Noord is toch geen goed idee. (Vruchteloze pogingen om die stukjes Diemerzeedijk en Zeeburgereiland in een route te incorporeren.) Rondje Waterland.
Eindelijk. Warm genoeg en vriendelijk genoeg, al blaast er een stevige oostenwind. Zon. En daardoor een fijne temperatuur. Op tijd weg en daarom niet hoeven jakkeren. Naar Woerden.
En terug vanuit Rotterdam. Toch fijn om deze route weer te rijden – er zijn zelfs stukjes die ik niet helemaal herken, gebouwen gesloopt? nieuwbouw? 16 graden, soms oostenwind, en soms een luwte (achter me in het zuiden wat buien).
(Begon met een verandering van plan). Zuidoostenwind, 12 graden, zon. Rondje Noordelijke Heuvelrug, als vroeger (voor het grootste deel). De oude Gooilustroute. Was er toch een tijd niet geweest.
Zon en wat wolken na buien. Erg fris, en ik trok mn handschoenen weer aan. 7 graden, zuidwestenwind. Fluitende vogels en bloeiende bloesems. Rondje Amsterdamse Bos met Schinkelbos, De Poel, Bloesempark en een stukje Middelpolder.
