Mooi portret van hardloper Emil Zátopek – de meest tot de verbeelding sprekende langeafstandsloper uit de geschiedenis van de atletiek. Door Jean Echenoz. (Oorspronkelijk Courir (2008)). Goed leesvoer voor zaterdagavond of zondagochtend.

Zondagavondronde. Eindelijk fietsen, kon niet eerder weg. 19.45 – 22.10. Eindelijk zon ook. 17 graden (dalend naarmate de avond vorderde). Mooi licht over de weilanden. Vrijwel windstil.

Marcusstraat – Amstel – Ouderkerk – Ronde Hoep West – Veldweg – Amstelhoek – Westerlandweg – Wilnisse Zuwe – Wilnis – Waver – Ouderkerk – Amstel – Marcusstraat

Ik vergat een plaatje van het boek bij de vorige post. Browservenster open, tik de ‘luie’ zoekopdracht “Green journaal” in, dit is het resultaat. 16 minuten geleden. Hit 1.

En merk op: ik ben niet ingelogd.

In de toekomst serveert Google ons alleen nog wat we al kennen en wat zeker bij ons past.

Geleend van de bibliotheek. Privé-domein boekje uit 1977. Keuze uit Green’s dagboeken uit de periode 1926 – 1945. (Ze zouden uiteindelijk 70 jaar beslaan, van 1926 tot 1996). Soms moet je een schrijver proberen te lezen waarvan je verwacht dat zijn werkt je niet ligt. Green werd zeer hoog geacht, vooral door lezers en schrijvers die net als Green worstelden met de combinatie van religiositeit en seksualiteit; de laatste 20 jaar duikt zijn naam nauwelijks nog op.

Ik las dit boek in korte tijd uit, in drie sessies. Het is dan ook in een heldere stijl geschreven en geeft een beeld van een culturele scene waar ik niet zo goed in thuis ben (Gide, Cocteau). Wat me vooral boeide was hoe Greens’s leven zich aftekent tegen de poltieke achtergrond – er staan in deze keuze veel tamelijk terloopse stukjes over politiek. (‘Veel’ omdat Green te boek staat als iemand die geen interesse had in politiek en zich er afzijdig van hield). Het is ook een angstaanjagend lectuur: de langzame opkomst van Hitler, de agitaties van ultrarechts in Frankrijk, het is allemaal ‘achtergrond’ en het leidt langzaam tot een oorlog die in Green’s dagboek al vanaf 1930 wordt voorspeld en verwacht. Green is inderdaad heel wat minder politiek geïnspireerd en actief dan andere schrijvers in de jaren dertig, maar hij is wel betrokken, en er is geen enkele sympathie met rechts, rechts oefent geen aantrekkingskracht op hem uit. (Wat bepaald niet geldt voor legio andere in Frankrijk wonende schrijvers die ook liever niet gestoord werden). Dat maakte het lezen van dit boek de moeite waard.

Aangetekend: in deze keuze uit de dagboeken zijn de passages over Green’s religieuze en seksuele problemen ondervertegenwoordigd (dixit het nawoord). Gelukkig maar? (Ik heb als lezer wat minder geduld voor lange behandelingen van dergelijke thema’s, helemaal wanneer Freud en Jung aangehaald worden. Ook een aspect van de cultuur van de jaren ’30).

A small and short book, but I like small and short books: Bruno Latour & Vincent Antonin Lépinay’s The Science of Passionate Interests. An Introduction to Gabriel Tarde’s Economic Anthropology, published in 2009. Very interesting and stimulating, though I am not 100% sure I have really understood Tarde’s revolutionary approach to economy, yet.

(Hey, what’s this, I am supposed to write this in Dutch!)

Een klein boekje, maar ik hou wel van kleine en korte boekjes: Bruno Latour & Vincent Antonin Lépinay’s The Science of Passionate Interests. An Introduction to Gabriel Tarde’s Economic Anthropology uit 2009. Las het gisteren, stimulerend & erg interessant al weet ik niet of ik Tarde’s benadering van economie nu werkelijk heb doorgrond. Zou het nog eens moeten lezen, maar daarvoor is geen tijd.

“Let us remember that, for Tarde, there is no infrastructure, no automatism, no harmony; there are no natural laws, no laws of development; everything rests on artifice and inventions facilitated, coordinated, simplified, gathered and assembled by the measuring instruments which feed the economic discipline and which spread out from the metrological chains. It is only throught the spreading of instruments that the social is rendered both quantifiable and predictable to itself, through a powerful process of reflexivity.” (p. 77/78)

Immanentie zonder enige transcendentie.

Perec wilde een perfect lineaire en onleesbare tekst schrijven op basis van een stroomschema. Een man wil opslag vragen aan zijn afdelingschef, is nerveus en overloopt alle mogelijke scenario’s. Het ontspoort behoorlijk – in zijn hoofd. De herhalingen en variaties zorgen voor een vrolijk meeslepende leeservaring. Onleesbaar is de tekst bepaald niet. (Het nawoord beweert dat Perec alle mogelijkheden van het stroomschema uitput, of suggereert zoiets (ik heb de tekst niet bij de hand om het te checken), maar dat lijkt me geenszins het geval.) Oorspronkelijk uit 1968, onlangs vertaald door Rokus Hofstede & uitgegeven door de Arbeiderspers.

Beetje motregen. 15 graden. Rondje aan het einde van de middag. Rustig gereden (gebrek aan slaap). Pff, van trainen voor een week in de bergen komt niets terecht.

Marcusstraat – Amstel – Ronde Hoep West – Botsholsedwarsweg – Waver – Ouderkerk – Marcusstraat

Flinke noordwestenwind, 15 graden, bewolkt, een buitje en een heel klein beetje zon. Herfstweer, goed fietsweer, maar geen zomer. Zaterdagochtendrondje.

Marcusstraat – Beatrixpark – Oeverlanden – Badhoevedorp – Lijnden – Amsterdamse Bos – Kalfjeslaan – Amstel – Marcusstraat

Ha, dit is wel het vermelden waard. Ik heb vandaag de tourpool van Cyclingfever gewonnen. Met een straatlengte voorsprong op de rest. Er spelen 670 mensen in mee en vrijwel zonder uitzondering eindig ik in de laatste 10 (in het algemeen klassement over het hele jaar sta ik 664ste). In mijn ploeg zitten namelijk vooral renners waarvan ik het leuk vind als ze goed eindigen. Vandaag win ik met Hagen, Mollema, El Fares, Chavanel, Hivert en Roche. (Ja en dan met Sanchez en Cunego). Leuk.

Gold Mysjkin niet als ‘moeilijke dichter’? Deze bundel – nummer twee in een langlopend project – bevat uiterst toegankelijke, ik zou bijna zeggen ‘simpele’ gedichten, meest makkelijk te volgen beschrijvingen (ik bedoel: er valt niks aan uit te leggen) – en toch intrigeren ze. Ik ben er zeer over te spreken – het leverde mij een uur intens leesplezier op in de trein naar Rotterdam.

Lees hier een deel: www.meulenhoff.nl…rekenkunde-van-de-tastzin.html