17.00 – 18.00, een uurtje, beetje rijden op de Concorde. Zonnetje, oostenwind en nog altijd koud, rond het vriespunt.

Marcusstraat – Amstel – Ouderkerk – blokje Elsenhove – Ouderkerk – Amstel – Marcusstraat

John Lindberg’s Dimensions 5 is zo’n gelukkige greep uit de tweedehands bak. Een kei-goed kwintet speelt post-Braxton-jazz. Het is een Black Saint LP uit 1982, met live opnames uit 1981. Hugh Ragin op trompet, Thurman Barker drumt, de ondergewaardeerde Marty Ehrlich (die op andermans platen altijd beter veel beter lijkt te spelen dan op zijn eigen werk) op alt en fluit en tenslotte Billy Bang op viool – die hier beter klinkt dan waar dan ook – en steady-as-a-rock John Lindberg op bas. Hard en lyrisch in 11/4.

Een heel koperorkest met fluweelzachte toon en dan solo’s van Lester Bowie en drumwerk van Philip Wilson, dat is de Brass Fantasy (uit 1985). Prachtige klank (al verpest de ECM-productie het wel een beetje). Feelgood-muziek. Zeker als er lol wordt getrapt met een ‘corny’ thema (‘Coming Back, Jamaica’). Deze LP is verbazingwekkend serieus en ingetogen – voor Lester Bowie – en dat komt de muziek ten goede. Naar Bob Stewart kan ik ook eindeloos luisteren. Ik heb de LP nieuw gekocht of gekregen, ergens rond 1986.