Peter Sloterdijk’s Kristalpaleis
Uitverkiezing is de Amerikaanse code voor het handelen en optreden op het wereldtoneel. Daarom is het mission statement, de geloofsbekentenis ten aanzien van een project, de originele bijdrage van Amerika aan de lijst van taaldaden. De taalkundige kant van het amerikanisme (…) manifesteert zich het treffendst in de verbale gebaren waarmee de burgers van de Verenigde Staten zich aan hun commitments verbinden.
Peter Sloterdijk, Het kristalpaleis, Een filosofie van de globalisering, Boom/SUN, Amsterdam, 2006, p. 254
1 Comment
RSS for comments on this post.
sorry, the comment form is closed at this time.
Ergo de problematiek van de visie waarin het subject en identiteitsvorming een ‘project’ zijn, met ‘targets’, ‘commitments’ et cetera. ‘rong bussiness. Sloterdijk mag het lekker formuleren — de beste critici van rampant amerikanisme en de filosofie van de uitverkiezing zijn de Amerikanen zelf. cf “No in thunder”. Melville, via Fiedler. Hawthorne. Good old Europeanisme vormt niet het enige tegenwicht tegen amerikanisme. (Even if forgetting KonFuZe+Mao, Indian trademanship and the African alternative, of and btw Islam). What brings me to think that Sloterdijks philosophy of Globalism is that of European Globalism. Probably only that counts as Globalism, seen the history of colonialism. Ramblin’ away.