Nee, nooit gelezen. Toen ik de literatuur ontdekte (1981, 1982) las ‘iedereen’ Christiane F. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo. En ik dus niet. De junkieromantiek stootte me ook af. In 1993 was ik in Berlijn – en vond Bahnhof Zoo een erg naargeestige plek. Deze Arte-documentaire biedt een intrigerend perspectief op die generatie stadsjongeren (jonge jongeren, we hebben het over 12 tot 16-jarigen), als de hippie-idealen zijn ingestort, de Fahndungsplakkate van de RAF overal hangen, (het Berufsverbot ingaat), en de punk en no-future nog niet zijn aangeslagen. Een lege esthetiek. De implosie van de jaren zeventig. (Tenminste, zoiets).
Gaaspermolen. Uurtje. Precies. Zo’n dag waarop je maar niet op gang komt en een uurtje fietsen ook niet helpt.
Soms moet je een weggetje inrijden dat je niet kent, ook al weet je dat het doodloopt. (Aetsveldseweg, je kunt verder, maar dat is wandelpad en nu heel modderig). Zon en wolken, flink wat westenwind, 10 graden.
Binnenblad – buitenblad. Tegen de wind in, van de wind af. Zonnetje, 7 graden en harde westzuidwestenwind – kracht 6. Even kijken in Hazerswoude (was ik daar ooit?). Langs Koudekerk. Door Roelofarendsveen rij ik ook bijna nooit.
Zondagmiddag Vecht en Gaasperplas. Rustig weer, 8 graden, niet veel wind, bewolkt.
Zaterdagmiddag, de zon was grotendeels verdwenen achter de wolken en de westenwind werd steeds lastiger.
Werk af, soort van, dus een vrijdagmiddagritje om de week af te sluiten, soort van. De zon achter de wolken (eerder zonnig), 8 graden, niet veel wind. Hee Daan!
56 was de bedoeling. 54 ook goed. Grijs, bijna windstil, droog, en droge straat.
Een echt zondagmiddagritje: veel zondagmiddagwandelaars. Rechtdoor, dwars door Amstelveen, nieuw fietspad naar Aalsmeer, Vuurlijn, Boterdijk en bijna rechtdoor terug. Bewolkt, 7 graden, nauwelijks wind.
Zaterdagmiddagrondje. Dwars door Amsterdam West en Zuid heen en terug, en dan Spaarnwoude, langs de Liede. Bewolkt, 7 graden, beetje noordwestenwind. Wat somber maar verder uitstekend fietsweer.
