Ooit heb ik bij de OBA mijn uitleengeschiedenis aangezet. Onder het mom van: als data toch worden vastgelegd, wil ik ze zelf ook kunnen inzien. Ik liet het systeem me de data toemailen. 1780 uitleningen sinds eind februari 2007 (eerste bewaarde entry: ‘Lees mij’). (Om mij onbekende reden ontbreekt overigens de periode december 2011 tot december 2013 – ik dacht al 1780 uitleningen in 14 jaar is wat weinig…).

Wat me meteen opviel: het groot aantal uitleningen waar bij staat ‘(Niet meer in database aanwezig)’ – hoe verder terug in de tijd, hoe vaker. Soms zijn dat reisgidsen, maar verrassend vaak vertaalde romans. De meest recente ‘verdwijning’ is De geniale vriendin van Elena Ferrante – die zal wel stukgelezen zijn. Daarna volgt Afgesneden herinnering van Werewere Liking, uit 2009, dat ik in 2018 leende. Verder ‘verdwenen’ betrekkelijk recent boeken zoals Georges Perec, een gebruiksaanwijzing van Manet van Montfrans, Kreupel hart van Anne Sexton, Het verborgen leven van bomen van Alejandro Zambra, De Aran eilanden van Tim Robinson, Zwarte en groene van Dimitri Danilov, Open City van Teju Cole (stukgelezen?), De ontdekker van Jan Kjaerstad, De hunnen van CC Krijgelmans, en De egotunnel van Thomas Metzinger.

In totaal zitten 190 items van mijn 1780 uitleningen niet meer in de database. Die boeken staan dus ook niet meer in het magazijn, ze zijn afgevoerd. Dat is meer dan 10%. Gezien het soort boeken dat ik leen, denk ik niet dat het gebeurde omdat de exemplaren zijn stukgelezen. Eerder is het omdat ze niet vaak genoeg zijn uitgeleend. Van de 89 boeken die ik in 2007 leende zitten er 39 niet meer in de database. Van mijn 126 uitleningen in 2008 staan 41 boeken niet meer op de plank. Voor 2009 gaat het om 26 van de 123. (Dat valt mee, denk je dan). (Hoe gaat dat afvoeren precies? Gaan ze eerst naar het magazijn, en worden ze daarna vernietigd? Toch binnenkort even kijken naar die ‘Nullijst’ in de OBA, een tentoonstelling van de ‘Ongelezen Boeken Club’: https://ongelezenboekenclub.nl/).

(Ah, ik lees daar: “Van de 200.000 boeken in de bovengrondse OBA wordt jaarlijks 10% naar het ondergrondse depot verplaatst. Deze kelder herbergt zo’n 400.000 boeken – zeven strekkende kilometer.”)

Ook in een bibliotheek gaat de tijd snel. Het door mij gekoesterde idee dat ik bepaalde boeken niet zelf hoef te hebben omdat ze wel ergens ‘op de plank’ staan, kan de prullenbak in (‘Niet meer in database aanwezig’). Dat boeken ook snel uit de bibliotheek verdwijnen wist ik wel, maar toch… Die Bolaño-vertalingen die niet meer op de plank staan, staan dus waarschijnlijk ook niet in het magazijn. (Ik hoop dat de digitale bestanden van die ‘verdwenen’ boeken opduiken in de online schaduwbibliotheken – en over decennia op plekken als DBNL).

Nu ik in de database zoek zie ik dat van Arno Schmidt zo goed als alles is afgevoerd – niet alleen de Perdu-vertalingen, maar ook die eerste typoskript-druk van Abend mit Goldrand die ooit gewoon in de kast stond, en later in het magazijn. Wie zou die nu thuis hebben?

Constante in mijn leven, sinds mn zevende (meen ik): eens per week, soms eens per twee weken, naar de bibliotheek om nieuwe boeken. Geluk in Amsterdam te wonen. Terugkomen met Simone Atanga Bekono’s Marshmallow, Anneke Brassinga’s Verborgen tuinen, Yentl van Stokkum’s Winterbloeiers, Peter Holvoet Hansen’s Goleman en Micha Andriessen’s Pieta. Rijkdom is dat. Rijkdom aan werelden, rijkdom aan woorden en verwoordingen. (Vijf bundels, zoveel zou ik er nooit kopen, mogelijk lees ik ze alle vijf, zeker lees ik in alle vijf, zeker lees ik er twee, zeer aandachtig, helemaal, en nog eens).