Donderdagmiddagritje. Zo’n middagritje op een werkdag thuis.

Ronde Hoep en Winkel. Eindelijk beter fietsweer, stuk koeler, bewolkt. Weer eens langs de Winkel, tijd geleden dat ik dat stuk reed.

Zomeravondtochtje. Terug van een weekendje Zeeuws-Vlaanderen (zonder fiets). Heerlijk zomeravondtochtje.

Oeverlanden – Amsterdamse Bos. Veel te warm, veel te felle zon. Toch een klein rondje, met wat schaduw van het bos.

De Poel en Amsterdamse Bos. Te warm. Klein rondje om er even uit te zijn. Wel lekker gereden.

Rondje Amsterdamse Bos. Warm, zon, maar wel een beetje westenwind. Toen ik de schaduw van het bos bereikte bedacht ik dat ik eigenlijk helemaal geen zin had om een flink stuk te fietsen. Ik liet het bij een wandeltemporondje door het bos.

Kleiburg v.v. De aller-allerlaatste keer dan: R. ophalen en met haar voorop terugfietsen naar huis. (Na meer dan 10 jaar vindt ze dat nog steeds leuk, of in ieder geval vertrouwd. Ze is er nu wel echt te groot voor).

Vechtstreek – Vreeland. Zondagochtendrondje. Mooi voor de regenbui thuis.

Vakantie, dag V. Vaals – Sittard. Ik vond het wel mooi zo. Reed recht tegen het station van Sittard aan waar ik de trein naar Amsterdam kon pakken. (En dus niet verder over Maaseik en de Noorderkempen naar Weert of Eindhoven). Prachtige route, onder andere door het dal van de Geleenbeek. Een mooier stuk van Limburg dan ik me kon herinneren. Het was veel te warm en de zon scheen veel te fel, en dus was het wel mooi zo.

Vakantie, dag IV. Rondje Noord-Eifel en nog wat dwalen. Het was opnieuw warm en de zon scheen opnieuw meedogenloos. Ik reed lek in het Aachenerwald (eigen schuld, ik knalde in een onverharde afdaling te hard door een te stenige bocht) en had daarna wat minder zin in het onverhard (met die net te grote stenen). Doel was om een mooie rondje door de Noord-Eifel te maken. Met de Rennweg natuurlijk. Tijd genomen voor pauzes. Ik had de route in mijn hoofd, maar had natuurlijk de kaarten niet goed genoeg bestudeerd, was me niet zeker over de afstanden, waardoor ik halverwege te vaak ging twijfelen en heroverwegen, weer eens een andere weg insloeg, en dan toch Nideggen niet ging halen. Het Kalltal is erg mooi, maar dat stuk ‘bovenop’ niet zo. (Daarom wilde ik ook niet richting Simmerath, en bij Monschau ben ik vaak genoeg geweest). Wilde met de warmte ook niet te ver weg – nou ja, enzovoorts. Weer in de buurt van Aachen had ik dus tijd over om wat te dwalen, de verkeerde bosweg in te slaan, het Drielandenpunt van drie kanten te beklimmen, en omdat het lekker ging nog wat richting Plombières en een stukje van een gloednieuw fietspad, heerlijk zonder enig autoverkeer, en weer terug. Zo zette ik alsnog 160+ op de teller, wat de bedoeling was.