(Uit de serie: ‘fietsen in films’)

(Ok, die film zag ik vorig jaar al, maar omdat hij zo’n indruk maakte voeg ik hem toe…)

Rondje Nederhorst. Tweede helft middag, op een zondag na veel regen (in Amsterdam). Op de viesweerfiets, al bleek dat niet nodig.

Laat avondritje Diemen. Zon en wolken, 12 graden – was die wind nou aan het draaien? Toch nog even een rondje, een uurtje op de fiets.

Een heel essay – van bijna romanlengte – over Stalker. Of een persoonlijke reflectie erop (en autobiografie). Stalker: ook mijn favoriete Tarkovski-film. Mooi hoe persoonlijke geschiedenis en filmbeschouwing worden verwoven. (Wat me definitief over de streep trok: dat Dyer niets moet hebben van Tarkovski’s laatste films – die als je het mij vraagt een ideologisch niet te harden conservatief-katholiek boodschap verpakken in pseudomystieke onzin en pretentieuze nep-poëtische beelden (voor zover ik kan oordelen, want ik heb Het Offer en Nostalghia nooit kunnen afkijken).)