Lig ik alweer drie etappes achter. Niet in het kijken, wel in het tikken van een stukje over de etappe. Ik ben er tot nu toe in geslaagd om elke dag de etappe van die dag ‘in uitgesteld relais’ te kijken, meestal aan het einde van de avond, en altijd de uitzending van Sporza.

Etappe 12 was een aantrekkelijke rit voor de Pyreneën. Ik had helaas maar een uurtje om ervan te genieten. Ik was laat thuis na het werk. Ik scrollde op goed geluk door de rit, probeerde het mooiste van de klims en de afdalingen mee te pikken. Tekenend voor hoe diep mijn interesse gaat: ik ben nu alweer vergeten wat er gebeurde en wie er won. Ik moet het opzoeken… Ah, nu weet ik het weer. Dit was de etappe die bijna ‘ge-spoiled’ werd op mn werk omdat J. even voor zes uur zei: ‘Froome heeft zijn gele trui verloren, wie had dat gedacht!’. Ik zorgde ervoor verder niks te weten te komen, maar werd wel benieuwd. Erg spectaculair bleek het niet te zijn: de favorieten bleven bij elkaar, Froome’s verlies kwam tot stand in de laatste supersteile kilometer van de Peyragudes. Bardet won en Aru knalde net iets sneller omhoog. Eigenlijk niks aan de hand voor Froome.

Van etappe 13 zag ik meer. Besteedde er een flink deel van de avond aan. Het was dan ook een echt aantrekkelijke etappe. Of nee, niet waar. Ik had weliswaar de hele avond de uitzending aan staan, en ik hoorde het gebabbel van Michel Wuyts en José de Cauwer, maar het geluid was meer als muziek, en ik zag niets want was druk bezig met het voorbereiden van de verjaardag van R. en het schoonmaken van mijn fietsen. Halverwege vroeg ik me dan ook af: hoe kan het nu dat Quintana voorop rijdt? Hoe is hij daar geraakt? Met Contador. En dan Landa die goed beschouwd zijn kopman Froome aanvalt. Ik had bijna alles gemist – ook al keek ik vanuit mijn ooghoek. De Mur de Péguère keek ik wel, en de mooie winst van Barguil miste ik niet.

De uitslag van etappe 14 – aankomst in Rodez – wist ik voor ik de etappe keek. Mijn broer checkte snel wie er gewonnen had voor we uit eten gingen en ik zag de foto van een Sunweb renner. Hij zat me vervolgens wat te plagen. Impliceerde dat Van Avermaet of Gilbert had gewonnen. Einde van de avond keek ik een goed uur van de etappe. Inderdaad: Matthews won op magistrale wijze. Die verdient de groene trui. Sterk renner geworden. Froome pakt zo goed als ongemerkt het geel terug. En de favorieten staan nog dichter. Lang geleden dat er in de Tour zulke kleine verschillen waren.

En ik schrijf dit met op de achtergrond het commentaar van Michel Wuyts en José de Cauwer bij etappe 15. Tim Wellens geeft op. Marc Stassijns is overleden. Gepraat over het parcours. De kansen van de aanvallers.