Wat een rotetappe. De eindeloze aangekondigde eindspurt. Ik keek er zelfs een kilometer of twintig van – omdat ik ooit in de buurt van Pont a Mousson ben geweest. Dan de laatste 5 kilometer met een eerste val op positie 20, en daarna Cavendish die in een niet bestaand gat duikt, een reflex-elleboog van Sagan krijgt, en zwaar valt. Brrr. En daarover dan eindeloos discussie. Demare wint trouwens, in een sprint met een stuk of zes overgeblevenen.

Ik zie nu dat ze er Sagan voor uit de Tour hebben gezet. Hij sprint nonchalant. Dat is zijn klasse en zijn stijl. Hij deed de deur dicht. Hij stak uit reflex een elleboog uit. Cavendish valt mede door zijn schuld. Maar uitsluiting lijkt me overdreven. Goed, het is een gevolg van zijn sprintstijl. Hij schijnt er niet geliefd om te zijn.

Misschien past het beter bij kleinere wedstrijden. In de Tour heb je je strikt aan alle regels te houden. No leeway. (Tenzij achterin de koers). De stress is te hoog, de belangen zijn te groot. Rechtuit sprinten. Niet klooien. Geen truukjes uithalen. (En trouwens ook niet uit je pedaal schieten en alsnog de etappe winnen). Omdat anderen in de Tour onder druk of door grenzenloze eerzucht geneigd zijn net nog grotere risico’s te nemen dan elders.

(Ik ben overigens evenveel fan van Cavendish als van Sagan).

Typisch de Tour: Valverde en Izagirre eruit in de eerste etappe. Cavendish en Sagan na de tweede sprint.

De commentatoren hebben in ieder geval weer stof om de uren door te komen. Hoeven ze niet over kastelen en restaurants te praten.