Lacy’s klassieke groep, met Osie Johnson, Jean-Jacques Avenel, Bobby Few en Steve Potts, en, tja, met Irene Aebi. Teveel Irene Aebi naar mijn smaak. Opnames uit 1986, en het is gewoon niet Lacy’s beste plaat — zoveel beter werk, vooral van een jaar of tien eerder. Best aardig om deze plaat nog eens te horen, maar de volgende keer zet ik een van zijn releases uit de jaren zeventig op.