Nog zo’n goedkope Italiaanse persing, een eerlijk gezegd kraakt en ruist deze wel erg, en er zitten wel vier tikken op. Waarschijnlijk te vaak gedraaid. Kan zijn, ik heb wel een zwak voor de tenorstijl van Wardell Gray, een van de overgangsfiguren tussen swing en bebop, hoewel, meer bebop dan swing. Vroeg gestorven en nooit heel beroemd geworden. De sessie met Twisted, Southside en Sweet Lorraine uit 1949 is een juweeltje. Nu ik dit weer draai blijk ik alles mee te kunnen neurieën. Deze plaat kraakt omdat ik m vaak heb gedraaid.