134 kilometer ‘gewandeld’ (op de racefiets) – en één keer een steilere klim die me deed voelen wat het is om diep te moeten gaan. ‘s Nachts had het fiks geregend, het was stukken kouder, zon tussen de wolken en een beetje wind: heerlijk fietsweer. Ik maakte een dwaalroute naar de Schneeifel: sinds ik die weg op de kaart heb zien staan heb ik ‘m willen rijden. (Ik ben er ooit vlakbij geweest, maar moest de andere richting uit, recht naar Gerolstein). Het is een aardige weg over de ‘bergrug’ door het bos, niet heel speciaal.

Speciaal was wel mijn dwaaltocht door het bos bij Ormont, langs de bron van de Prüm. Om duistere reden staat die weg als doorgaand en verhard op alle kaarten die ik heb: oude en nieuwe. Als ik me niet vergis heb ik hier 15 jaar geleden al eens dwars door het bos van Ormont naar Gerolstein proberen te rijden en stuitte na een steile klim op een onverharde weg. Je kunt inderdaad onverhard dwars door het bos, maar daar zitten wel 2 kilometer bij die met de racefiets maar net (de meeste zullen zeggen ‘helemaal niet’) te doen zijn. Eigenlijk zijn het paden voor de bosbouw. Je rijdt tegen de snelweg aan, er is een brug die je op de weg naar Reuth zet. Wel mooi overigens, zo midden in het bos…

Aan het einde maakte ik nog een extra rondje, door nu eens de fietsroutes te volgen – uiteraard weer met onverhard, maar ook erg fraaie achterlangsweggetjes. Ik reed ook langs vakantiehuisjes bij Hinterhausen, en dat bleek (later) de plek te zijn waar ik in 1984 (of ’85) op vakantie ben geweest.

Gerolstein – Büscheich – Salm – Mürlenbach – Weissenseifen – Neustrassburg – Schönecken – Pronsfeld – Schwarzer Mann – Ormont – ‘bron van de Prüm’ – Reuth – Olzheim – Kleinlangenfeld – Steffeln – Duppach – Müllenborn – Lissingen – Hinterhausen – Kopp – Birresborn – Gerolstein