The first really tidied-up and edited version of my text on Poetry for the Screen amounts to 1600 words, where 1000 is the limit. That’s pretty normal for me. I can bring that back to 1400 by rewriting without losing too much info. Still means I have to get rid of some, well, paragraphs. Mostly that means cutting the first paragraph on which I have spent a lot of time, introducing the subject nicely. That’s down to 1200. So then I still have to thrown out some…

Paul Bogaert (another one of my favorite poets) is the victim. I cut this:

“Fascinerend vind ik echter Interne keuken, een powerpointpresentatie van alle versies van een gedicht, van eerste regel tot en met laatste versie. 700 schermen. Bogaert introduceert het als een verhandeling over een van zijn gedichten, maar het kan evengoed een zelfstandig poëzieproject zijn. Ik stel me een programma voor dat alle toetsaanslagen voor een file (een gedicht in wording) vastlegt, zodat deze kunnen worden gereproduceerd. Dat kun je presenteren als (conceptuele?) poëzie. Ook in Later zal het opzien baren, 21 versies van het einde van Liefdadigheid nu, ligt een kiem van zo’n geprogrammeerde, veranderende poëzie.”

See http://www.paulbogaert.be.