Nee, nooit gelezen. Toen ik de literatuur ontdekte (1981, 1982) las ‘iedereen’ Christiane F. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo. En ik dus niet. De junkieromantiek stootte me ook af. In 1993 was ik in Berlijn – en vond Bahnhof Zoo een erg naargeestige plek. Deze Arte-documentaire biedt een intrigerend perspectief op die generatie stadsjongeren (jonge jongeren, we hebben het over 12 tot 16-jarigen), als de hippie-idealen zijn ingestort, de Fahndungsplakkate van de RAF overal hangen, (het Berufsverbot ingaat), en de punk en no-future nog niet zijn aangeslagen. Een lege esthetiek. De implosie van de jaren zeventig. (Tenminste, zoiets).