Ik ken elke noot van deze LP. En dat is niet alleen omdat het een van mijn eerste jazzplaten was. Er stond toen een hele rij Franse Vogue-uitgaves voor een paar gulden per stuk in de uitverkoopbakken. Natuurlijk had ik toen de andere van Brownie ook moeten kopen. Clifford Brown speelt schijnbaar moeiteloos en ontspannen zijn onnavolgbare, logisch en natuurlijk klinkende solo’s waarbij elke noot telt. (In elke noot zit een wereld verscholen). Gigi Gryce speelde misschien wel nooit beter dan hier, en de ritmesectie met Jimmy Gourley op gitaar (en dan Henri Renaud – Pierre Michelot – Jean-Louis Viale) klinkt ook al zo heerlijk licht.