Las vorig jaar met plezier zijn tweede, De Republiek, nu zijn eerste Clausewitz. Ook met plezier – in twee treinreizen en een avondje uit. Een soort Bolaño – zij het dat er minder op het spel lijkt te staan (in het schrijven) dan bij Bolaño. En geplaatst, als bijna sleutelroman, in het Amsterdamse sfeertje van de club rond Mulisch – die herensocieteit – en dat interesseert met dan weer, om eerlijk te zijn, helemaal niks. Een debuut, maar goed.

(Herkenbare scenes, een aantal slimme dingen, en voor Nederlandse begrippen grote reikwijdte. Weer ‘over een schrijver’. Nachrichten von Bücher und Menschen, zo heette vroeger de verzameling van Schmidt’s Funk=Essays, en daar lijkt zoveel meer op het spel te staan… Waar ligt dat aan?)