Twee weken geleden was ik bezig om in 600 woorden uit te leggen wat Speculative Realism is – voor Metropolis M (komt in het volgende nummer). De context weet ik niet heel precies, (het was een kortetermijnklus) – er was een kunstenaar in dat nummer voor of volgens wie het heel belangrijk was.

Een beetje laat (?) ontdek ik nu dat er sinds een week of 2 een discussie woedt over New Aesthetics, en via new-aesthetic.tumblr.com, en Bruce Sterling (o.a. www.wired.com/beyond_the_beyond/2012/04/generation-generator-new-aesthetic/, en thecreatorsproject.com/in-response-to-bruce-sterlings-essay-on-the-new-aesthetic, blijkt Ian Bogost dat te verbinden met Object Oriented Ontology: www.theatlantic.com/technology/archive/2012/04/the-new-aesthetic-needs-to-get-weirder/255838/. Mij herinnert die nieuwe esthetische sensibiliteit erg aan ‘post internet art’.

De ‘post’ waar het om begon is overigens van bijna een jaar geleden: www.riglondon.com/2011/05/06/the-new-aesthetic/. Enz.

Ik moet eerst meer denken voor ik er echt iets zinnigs over kan zeggen. Nu kom ik niet verder dan het voordehandliggende – dat het een voordehandliggende ‘aesthetics’ is voor de digital native die vergroeid is geraakt met youtube, ipod, iphone, facebook, googlemaps en computergames. Enz.

Enz.

(Of: het werd tijd).

((Of: voeg dit toe – thequietus.com/articles/07838-the-new-bleak)