Thomas Mann: Der Zauberberg, of okee, laat ik eerlijk zijn, de vertaling ervan, De Toverberg. Uitgelezen? Nee. Gestrand in de derde poging, en besloten het niet meer en niet langer te proberen. Waarom een boek uitlezen dat geen plezier meer oplevert, terwijl zwaarwegende redenen om juist dit boek te lezen en andere te laten liggen, ontbreken. Je kunt niet alles lezen. Der Zauberberg wordt weggezet naast Der Mann ohne Eigenschaften. Ik zal het niet meer proberen. Ik weet min of meer waar het over gaat, ik zal het met plezier oppakken als er een reden is om een bladzijde of twintig te lezen, maar de hele bijna 1000 pagina’s? Nee.

Het was de derde poging. De eerste vond lang geleden plaats. Toen kwam ik er niet doorheen omdat de beelden van de televisieserie, die ik niet lang voordien gezien had, me te levendig voor ogen stonden. Ik las de zinnen van ‘de tovenaar’ maar zag de televisieserie. De tweede keer was een jaar of wat geleden – exact weet ik het niet, en aangezien mijn tijdsgevoel stevig is ontregeld kan het evengoed vorig jaar zijn geweest als vijf jaar geleden. Dit jaar de derde poging: omdat ik mn tanden in een grote roman wilde zetten, omdat ik op mn treinreizen naar en van Rotterdam wel een grote romanwereld wilde meenemen. Gestrand op de helft. Het laatste hoofdstuk – waarin de vertelde tijd plots versnelt – wel gelezen; en hier en daar wat uit de tweede helft.

Ik heb geen goed antwoord waarom het met Der Zauberberg niet lukt. Te lang, te saai, te langdradig. Ik heb niet veel interesse voor sanatoria en gezondheidszorg, de intellectuele discussies met Settembrini weten met niet echt te boeien. Het lukt niet tussen mij en romans over de cultuur van midden-Europa voor de Eerste Wereldoorlog.

Liever zou ik Doktor Faustus herlezen, of Felix Krull. De Buddenbrooks las ik met genoegen op het strand van Rügen – en zal ik niet herlezen.

Waarom precies besluit je om een roman niet uit te lezen? Waarom besluit je bepaalde schrijvers ‘links’ te laten liggen die anderen, veel anderen, hoogachten (en welke zijn dat? – in mijn geval bijvoorbeeld Nabokov, Dickens, Dostojevski, Updike). Waarom zijn er periodes die je niet liggen (en welke zijn dat?), genres die je maar niet weten te boeien?