Geen grote leestijd. Een biografie van Edgar Allan Poe – die van Peter Ackroyd – niet uitgelezen; geen leesavonturen in ZT; wat gebladerd in Flaubert. Gisteravond wel een lacune gedicht door achterelkaar de eerste en de allerlaatste Kuifje te lezen. De andere 22 ken ik van buiten – vroeger hadden J. & ik samen alle albums. De avonturen van Kuifje in het land van de Sovjets is vooral genietbaar omdat je veel tekeningen en ensceneringen herkent uit latere albums. Aardig om ze hier in allereerste vorm te zien. Kuifje en de Alfa-kunst heb ik altijd links laten liggen in de veronderstelling dat deze postume publicatie van schetsen voor een onvoltooid verhaal alleen waarde hadden voor Hergé-onderzoekers en Hergé-completisten. Verrassing was dan ook om een bijna voltooid verhaal te vinden waarbij je zelf moeiteloos een voorstelling van het stripboek kunt maken. En, wat ik niet wist, dat Kuifje eindigt op het moment dat de eeuwig jonge reporter opgesloten zit met het vooruitzicht om overgoten te worden met kunstvezels en te sterven als modern kunstwerk – zonder nut, want kunst is kunst en niets anders.