De dag van de terugreis. Ik had niet zo’n zin om dezelfde route terug te rijden, daarom nam ik ‘s ochtends de trein naar Kall (45 minuten). Een schot in de roos. Vanaf Kall reed ik tot vlak bij Monschau bijna helemaal over fietspaden – soms onverhard maar altijd goed berijdbaar, door prachtig natuurgebied, langs de Urft, het stuwmeer en langs de Rur. Opnieuw zon en een lekkere temperatuur. De fietsroute volgt de rivierdalen zoveel mogelijk, je mist dus de klims – in dit geval (met mn bagage op de rug) vond ik dat uitstekend. Bovendien is het wel zo mooi om vlak langs de Rur te rijden.

Het was wel een risico: in Duitsland gaan fietsroutes immers bijna altijd over onverharde wegen en die zijn lang niet altijd goed met de racefiets te doen. Tussen Kall en de klim naar Imgenbroich was er 1 passage waar ik 10 meter moest lopen; de rest vond ik uitstekend te doen: gravel en aangestampte aarde, maar ook wel asfalt.

Dan Monschau door (niet handig gereden door eerst steil omhoog naar Imgenbroich te rijden en dan af te dalen Monschau in), en door het bos langs het stuwmeer naar Eupen – en dan, zonder nadenken flink doorkarren over de bekende route naar Maastricht, waar ik om 15.24 op het station aankwam, om 15.26 zat ik in de trein op weg naar huis.