Tweede Paasdag en er ligt sneeuw. Het heeft gevroren. ‘s Ochtends schijnt de zon, maar om tien uur voorspelt de buienradar dat een zware sneeuwbui over Amsterdam zal trekken. Ik ga toch fietsen, ik heb al te lang ‘stilgezeten’. Ik rij weg in de stralende zon, het licht is prachtig door de reflectie van het wit van de sneeuw, en overal steekt er frislentegroen gras doorheen. Achter me zie ik de bui komen. Ik rij, almaar in de zon, het kan niet mooier, richting zuiden. Mijn fiets wordt dan wel vreselijk vies (de straat is kleddernat en ligt vol zout), maar warm gekleed en met zo’n zonnetje door het landschap fietsen: denk je: zo ben je gelukkig. Ik hoop om de bui heen te kunnen rijden. Maar als ik zuidelijk van Wilnis ben, en al veel verder dan ik van plan was te rijden, zie ik dat er westelijk nog een bui hangt. Ik zal er niet helemaal aan kunnen ontkomen. Bij De Hoef rij ik de sneeuw/hagelbui in. Even voorbij Uithoorn rij ik er weer uit. De zon gaat weer schijnen. 10.05 – 12.30.