De expansionisten, zowel in het Amerikaanse westen als op de rest van de globe, rechtvaardigen hun toetasten door middel van een impliciete theorie van de morele lacune: er schijnen tijden te zijn waarin het handelen sneller moet zijn dan de wetgeving, en in zo’n tijd leven we. Met dit argument bepleiten ze vrijspraak op grond van uitzonderlijke omstandigheden. Wat in reguliere tijden plunderaars zouden zijn, zijn in de historische lacune pioniers. Wie in streng juridische, geremde, posthistorische tijden als misdadiger zou worden aangeklaagd, geldt temidden van de turbulentie van de lopende geschiedenis als avonturier, held en missionaris.

Peter Sloterdijk, Het kristalpaleis, Een filosofie van de globalisering, Boom/SUN, Amsterdam, 2006, p. 129