ariealt.net : arie's blog

dinsdag 27 september | 1

Omar gaat een jaar bloggen: http://sporenburg.blogspot.com/.

maandag 28 september | 1

Sonic Acts X is achter de rug. Het boekje is geel, klein en mooi. Het festival heb ik overleefd -- had de intensiviteit van de lange dagen toch een beetje onderschat. Recensies: die mag iemand anders schrijven. Persoonlijk was is erg blij met de tentoonstelling. Een zo goed als ongecureerde verzameling van werken, bij elkaar gezet in het rookhol van Paradiso (de kelder) bleek een echte tentoonstelling te zijn, de plek was perfect, de inrichting pakte goed uit. Men kwam voor de muziek en nam de tijd om naar de tentoongestelde werken te kijken. Fijn. Verder fijn: mensen die enthousiast zijn, studenten die een 'boost' krijgen omdat Casey Reas glashelder uitlegt, en helemaal geen 'god' is, maar een symapthieke verlegen jongeman. Bezoekers die (zonder overdrijven) urenlang met de RES van Benjamin Gaulon spelen. De hilarische presentatie van Jodi. 4 uur MIMEO en beuken met Venetian Snares. Later conclusies.

Boeken gekocht: Noise, van Jaques Attali. (Must read). En Rhythm Science van Paul Miller. De laatste in de trein naar Groningen gelezen, terwijl ik naar de bijgeleverde cd luisterde. De cd is beter. Ook al maakt Spooky bijna elke keer dezelfde cd (of is het omdat zijn stijl herkenbaar is?) De tekst bevat, tja, Paul Millers take on dj-culture, en bevalt me nog het meest als autobiografie, minder als theorie. Haast en heen en weer vliegen over de hele aardbol doen het denken niet altijd goed. Hmm. Vliegen doe ik niet, maar de desastrueze invloed van haast en tijdgebrek zijn me niet helemaal vreemd.

Nog weten mee te pikken -- de prachtige strijd in de Vuelta tussen Santi Perez en Heras. Nipt gewonnen door Heras. Ik maal er niet om dat in de Vuelta de Spanjaarden de dienst uitmaken, in de Giro de Italianen en in de Tour veel Fransen rondrijden. Als de wedstrijden maar op tevee komen en spannend zijn.

donderdag 23 september | 1

Vandaag begint Sonic Acts: http://www.sonicacts.com. Vanavond o.a. MIMEO. Spannend. Het boekje is ook nog steeds niet afgeleverd en zou vandaag moeten komen...

dinsdag 21 september | 4

Deze blog is een zooitje. Dat ergert me. Het is eigen aan een blog. Het heeft goede kanten. Toch verlang ik naar meer redactie. Zelfdiscipline is belangrijk.

Van t weekend ben ik weer bookmarks gaan gebruiken. Uit haast. Appeltje D en hup in de lijst waarin ik zo goed als nooit kijk en die ik nooit structureel gebruik. Die lijst, dat is pas een rotzooitje. Zelfdiscipline in informatiegebruik en informatieverwerking, is belangrijk .

dinsdag 21 september | 3

Van die dingen. Ik woon op zeshoog, heb uitzicht op de overburen. Onder andere op het huis van een oude man. Die steeds ouder wordt. De laatste tijd zag ik dat hij in een rolstoel zat en niet meer buiten kwam. Je denkt: straks zie ik hem dood in zijn stoel zitten. Ooit komt die dag. Nu wordt zijn huis leeggehaald door een of andere organisatie. Hij moet overleden zijn.

dinsdag 21 september | 2

Achterstallig onderhoud. Foto's van het optreden van Oorbeek op het dak van het TPG-gebouw bij http://tonie.net/index_oorbeekdak.html en hier http://sneaker.nl/photos/20040912.OorbeekInTGeheim/.

Ergens in een krant stond dit -- ik weet niet welke --: "Het was wel weer een heel veezijdige muzikale zondag. Het begon al rond het middaguur met het eerste Muzieksalon @Grasland-concert (Waar ik overigens een stuk of vier Bulletinlezers mocht ontmoeten). Het Osiris trio en sopraan Charlotte Riedijk brachten een prachtig nieuw stuk van Klas Torsensson. Dat was amper 'gezakt' toen ik later op de middag naar het tijdelijk Stedelijk Museum bij Amsterdam CS ging - SMCS - waar de groep Oorbeek op het dak zou spelen. Nu heb ik The Beatles destijds op het dak van het Apple- gebouw gemist, dus dezekans op revanche wilde ik mij niet laten ontgaan. Ook omdat - zo werd mij verteld - deze happening volstrekt illegaal was. Bulletinlezer Jaap, die ook aanwezig was, vond dat Oorbeek Ab-so- luut niet kon spelen, maar dat deerde mij niet. Het was enerverend en dat is wat uiteindelijk telt."

Na 3 uur op het dak daar (opbouwen e.d.) haddden we het gevoel dat we in een centrifuge zaten. Het waaide euh nogal hard... Ik was half bezig met gitaarspelen en half met blijven staan in de wind. Een evenement dus. Ik kon mijn gitaar neerleggen en de wind het werk laten doen.

dinsdag 21 september | 1

Dynamiek van het surfen: je begint bij een zoekmachine, je vindt twee of drie geschikte beginpunten, van daar klik je een tijdje van de ene goeie informatiebron naar de andere, en dan houdt het op, je hebt de grens van het terrein bereikt, er wordt nog heen en weer verwezen, maar de links naar 'verderop' gaan alleen nog verder en niet naar informatie die nu voor jouw onderzoek van belang is.

Of je vindt een uur lang allemaal nieuwe artikelen, en dan loop je vast in oude informatie, teksten die je al tijden geleden hebt verwerkt. Dan weet je: nu kan ik stoppen.

Op een blog mag je toch zo nu en dan aan zelfpromotie doen? Ik heb de nieuwe A9-zoekmachine (http://www.A9.com) kort uitgeprobeerd. Nog geen commentaar. Zocht mijzelf en ontdekte dat mijn oude tekst over browsers -- met die vreselijke titel The browser is dead 'assigned reading' is in een college van Stephen Wilson. Vond ook de tekst van Wander Eikelboom over Dial History waarin hij een close reading geeft van mijn interpretatie van Grimonprez' video (hmm -- heel leerzaam). Zag dat mijn tekstje over radio op de linkslijst van Radio Patapoe staat en dat Jelle Dierckx mijn neurofysiologie van de poëzie aanhaalt. Fijn netwerk.

maandag 20 september | 1

Om twee uur ging ik de deur uit om brood te halen. Snel snel. Griste mijn sleutels van de koelkast. Voor de vakantie had ik van alle overbodige sleutels een aparte bos gemaakt. Ik had altijd een enorme sleutelbos. Nu een kleinere. Beide sleutelbossen liggen (nog) op de koelkast. 'Gevaarlijk'. Ik ga dus de deur uit. Trek de deur dicht (die valt in het slot) -- ik heb sleutels in mijn hand (immers). Wil de deur goed op slot draaien (doe ik altijd). Kijk naar mijn sleutels. De verkeerde sleutelbos. Ik heb mijzelf buitengesloten. Voor het eerst in 20 jaar. En ik heb het ontzettend druk. Ik wil zo snel mogelijk terug naar mijn laptop, verder schrijven aan mijn lezing, die is al volgende week, woensdag, op de Hogeschool van Amsterdam. En woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag gaan echt op aan Sonic Acts...

Voor mijn lezing bedacht ik dit tekstje. Het is de eerste lezing in de serie die Geert Lovink als lector van de hva/uva organiseert.

Openingslezing: Arie Altena, Tekst voorbij Hypertekst, Literatuur voorbij Literatuur.

Datum: Woensdag 29 september, 15-17 uur.

Plaats: Auditorium van de HvA, Weesperzijde 190 (naast Amstelstation).

Lezing 1: Arie Altena, Tekst voorbij hypertekst, literatuur voorbij literatuur.

Bestaat er zoiets als nieuwe media literatuur in Nederland? Zijn er eigenlijk (nog) Nederlandse literaire teksten waarin de mogelijkheden van computer en netwerktechnologie worden uitgebuit? Er werd over gedroomd en men ging in de eerste helft van de jaren negentig enthousiast met hypertekst aan de slag. Maar terwijl in de Verenigde Staten en Duitsland het (sub)genre 'nieuwe media literatuur' een eigen plek verwierf - zij het een marginale - is het in de lage landen stil geworden. Literatuur staat nog altijd gelijk aan boeken, aan teksten op papier. Einde verhaal.

Of niet? Er wordt misschien meer geschreven dan ooit, we 'tekstverwerken' dag aan dag, klikken van website naar website, verzamelen teksten, knippen, plakken, herschrijven... Zo'n omgang met tekst heeft gevolgen voor de opvattingen over kunstzinnig gebruik van taal (literatuur). Het kan ook niet anders of er wordt ook op een kunstzinnige manier gewerkt met tekst en 'nieuwe media'. Misschien moeten we anders en ergens anders kijken. Misschien moeten we de nieuwe media literatuur voorbij de literatuur en ook voorbij de hypertekst zoeken. Misschien is er 'onderhuids' al meer veranderd in de literatuuropvattingen dan een snelle blik zou doen vermoeden?

En nu sta ik buiten in de regen. Mijn vriendin heeft reservesleutels. Mijn vriendin is in Namibia. Mijn broer had vroeger de reservesleutels, maar niet meer sinds er een nieuw slot op de buitendeur zit (of heeft hij nog wel een kopie van mijn voordeur?) Hij werkt. Mijn ouders hebben een kopie van mijn voordeur, maar zij wonen in Almelo en gingen die niet net vandaag naar Sauerland voor een korte vakantie? In de paniek komt adrenaline vrij en kun je merkwaardig helder denken. Wat nu. Als ik wegga kom ik niet zonder hulp van de buren binnen. Ik controleer of ik mijn balkondeur open kan krijgen. Niet dus. Alle ramen zitten dicht. Ik bel bij een paar buren aan. Allemaal niet thuis. Er is een mogelijkheid dat mijn vriendin de sleutels thuis heeft gelaten. Ik kan me herinneren dat ze ze niet allemaal heeft meegenomen. Ik rij van mijn huis naar het hare in de Wilhelminastraat. Bel aan. Niemand thuis. Ook de buren niet. Volgende optie: misschien heeft Sabine de sleutels van het huis van mijn vriendin. Op naar de van Woustraat. Ik kom langs het politiebureau. Ik stop en en ga naar binnen om te vragen wat ik kan doen. Wat voor huis is het? Wat voor deur? Is er een inbraakstrip? Zit er speling op de deur? Er zitten dievenklauwtjes op de balkondeur? Nee, dan kunnen wij niets doen. Helaas, dat wordt de slotensmid. Ik probeer eerst nog wel wat andere mensen, zeg ik tegen de vriendelijke politieagent achter de balie. Ik rij dus naar de van Woustraat. Stefan doet open. Sabine is er niet. Hij belt haar. Neemt niet op, 5 minuten later belt ze terug. Ja, zij heeft de sleutels van het huis van mijn vriendin. Ze is er over 10 minuten. 10 minuten later, 10 minuten waarin Stefan mij vertelt hoe hij ooit in zijn eigen huis heeft ingebroken, op klaarlichte dag, staand op een ladder, met hulp van een junk uit de naburige coffeeshop. Ik krijg de reservesleutels. Ik rij terug naar de Wilhelminastraat. Het gaat lukken. Ik zie de sleutels al liggen en ik weet de plekken waar ze anders kunnen liggen. Ik ga het huis binnen. Ik zoek overal. Geen sleutels. Echt niet. Wat nu. Reinder. Reinder gebruikt mijn berging, de sleutel daarvan is identiek aan die van mijn voordeur. Maar Reinder is vandaag in Breda. Reinder staat in het telefoonboek. (Ik heb geen mobiele telefoon, nog altijd niet). Reinders 06-nummer staat in het telefoonboek. Reinder neemt op. Hij is in Breda, hij blijft er slapen. Maar wacht, zegt hij. Toen ik laatst mijn sleutels verloren was, heb ik kopieen laten maken en die liggen op het lage boekenkastje. En Thomas heeft reservesleutels van mijn huis, je kunt hem bellen. de koperkleurige sleutel is van de benedendeur. Hij geeft me adres en telefoonnummer van Thomas. Ik bel Thomas. Die is zowaar thuis. Ja, ik kan langskomen voor de sleutels. Ik rij van de Wilhelminastraat naar de Ijsselstraat. Ik krijg opnieuw reservesleutels en rij daarmee naar de Van Oldenbarneveldtstraat. Ik vind de sleutels op het lage boekenkastje. Ik rij naar mijn eigen huis. Bel aan bij buren. Bij de vierde bel meldt zich iemand. "Ik ben de buurman van zes hoog en heb de deur achter me dichtgegooid, kunt u me binnenlaten". Buzzer. Binnen. Met de lift naar zes hoog. Trillende handen. De sleutel gaat stroef maar past. Vijf uur. Ik ben binnen, thuis.

Thuis - Wilheminastraat - Van Woustraat - Wilhelminastraat - IJsselstraat - Van Oldenbarneveldtstraat - thuis

dinsdag 14 september | 1

Momenten van esthetische 'bliss'. Verbluft zijn. De stijl en beheersing van David Foster Wallace in zijn nieuwe verhalenbundel Oblivion. (Hij ligt mijlen voor op de anderen die het hedendaagse westerse welvaartsleven in woorden vatten). Kurze Schatten II voor solo-gitaar van Brian Ferneyhough. Het gitaarspel van Robert Quine bij de Voidoids.

dinsdag 7 september | 1

Beste lezers, geduld. Ik word opgeslokt door Sonic Acts X (http://www.sonicacts.com) en vooral door het redigeren van de publicatie Unsorted, Thoughts on the Information Arts. Wordt mooi.

dinsdag 31 augustus | 1

Gisteren boeken gekocht: Oblivion, nieuwe verhalenbundel van DF Wallace; julinummer van Yang, met dossier over onleesbaarheid (goed zo), en Arno Schmidts Wundertüte, Eine Sammlung fiktiver Briefe -- had Schmidts tweede publicatie moeten zijn, maar bleef tot 1989 onuitgegeven.

Overigens: het volledige programma van Sonic Acts staat al een tijdje online: http://www.sonicacts.com. Deze week ben ik druk met de afronding van het boekje -- samen met goodwill.

zondag 29 augustus | 1

Gezien en gehoord: Rahzel en Mike Patton in Paradiso. Alleen stem + effecten. Wat Rahzel -- beatboxer -- met zijn stem kan, grenst aan het onvoorstelbare: baslijn, ritme en melodie tegelijkertijd. Fijn om Mike Patton live te zien (de laatste keer was met Mr. Bungle, jaren geleden in de Melkweg) en te horen dat hij een van de beste zangers van de afgelopen decennia is. Toch viel het muzikaal gezien tegen. Het was een feestje, ze maakten lol met z'n tweeen, het was 100% geëmproviseerd. Maar. Ze vervielen te snel en te vaak in clichees, te vaak was het 'get your hands up in the air'. Rahzel's beatbox overstemde Mike Pattons capriolen -- maar stelde die ook in de schaduw --. Het ging voor hem goed zolang er een hiphop-beat was, als Mike Patton iets anders probeerde: stilte. Waardoor Mike Patton niet uit de verf kwam (die had baat gehad bij een derde man/vrouw op het podium, met improvisatorisch vermogen en ideeënrijkdom). Toch waren het juist de stukje waarin Patton Rahzel op het verkeerde been zette qua muzikaliteit het best. Al stal Rahzel de show met zijn techniek.

En wat een verschil het maakt, als je je op dat niveau van bekendheid bevindt: een vol Paradiso, gejoel en gejuich uit de zaal. En niet omdat het zoveel beter is, maar puur omdat je jaren op MTV en dergelijke bent geweest. Het is begrijpelijk en toch komt het op mij 'raar' over. (Maar ik was er ook met vrienden die Faith No More en Fantomas nauwelijks kennen, maar wel het werk van allerlei stemimprovisatoren).

dinsdag 24 augustus | 1

Ik ben gisteren om een windhoos heen gefietst. Om half vijf stapte ik op de racefiets ('wat nou, ik heb de hele zaterdag gewerkt, dan mag ik maandag toch iets eerder ophouden?'). Plan: een klein rondje Utrechtse Heuvelrug. Op weg naar Muiden zag ik een zwarte wolk achter me die groter en groter werd. Bij Valkeveen begon het te rommelen. Bij Bikbergen kwam ik net voor de wolk in de zon terecht. Bij St. Janskerkhof ging ik maar een stukje verder richting zuiden en uiteindelijk reed ik over Hollandsche Rading naar de Vecht en via Loenersloot, Baambrugge naar Amsterdam terug. Om later op het nieuws te horen dat er een windhoos over Weesp en Muiden was getrokken.

dinsdag 17 augustus | 2

Locative Media in het SMCS, in samenwerking met Socialfiction: http://socialfiction.org/25_08_2004.html. Leuk.

dinsdag 17 augustus | 1

Zouden alle vertalers lachen als ze curator-speak omzetten in hun moedertaal? 'Situating works in progress as deconstructions that serve as digressions composed of various fragments are ontological to contemporary works of art.' Huh? 'are ontological to'?? Het zal wel kloppen, de schrijver dezes cureerde Manifesta 5. Ik doe m'n best.

zondag 15 augustus | 1

Ja, ik was op vakantie. Ja, ik ben weer terug. Nee, deze weblog is niet in de steek gelaten. Voor de fietsliefhebbers en de nieuwsgierigen die willen weten wat ik de afgelopen weken heb gedaan: een verslag van de 1200 kilometer op de racefiets, rondom de Picos de Europa in Noord-Spanje: reisverslag_picos.html.

maandag 19 juli | 1

WiFi en Joyce op Bloomsdag: http://www.iterature.com/bloodforsale/

zaterdag 17 juli | 2

Amsterdam, uitzicht vanaf mijn balkon: 18.40 uur. Met flits. Van 28 naar 18 graden in een mum van tijd.

zaterdag 17 juli | 1

Interviews met Arthur Elsenaar en met Driessens en Verstappen. Zelf nog een stuk schrijven. Tussendoor de Tour op televisie, de supersaaie Tour zonder enige flair. Maar gisteren was het mooi: Basso imponeerde. Meer dan Armstrong. Basso is mijn favoriet.

woensdag 14 juli | 1

15.10 uur. De grote antenne (van de Vrije Keyzer?) staat weer. De stormkabels worden gespannen. Intussen gaat Virenque op kop in de Touretappe (wel heel erg voorspelbaar: Merckx en Virenque met 10 minuten voorop. De Tour mist echt de flair van de Giro). En ik werk een interview met Arthur Elsenaar uit.

zaterdag 10 juli | 1

Terug uit Ierland. Mijn iBookje voorzien van een nieuwe harddisk. Ik pak mijn blog weer op.

Inventaris van wat ik eerder al op mn blog had willen melden.

Leesvoer: Ulysses, Bloemsdag, Paradijs Verloren (Milton in vertaling) en, weghappen tussendoor: A History of Nearly Everything, van Bill Bryson, over wetenschap, luchthavenlectuur, opgepikt door Fiona, maar door mij gelezen. Niet heel goed (Bryson dist iets teveel roddels op), maar dus wel uitgelezen.

Ik mis Michel Wuyts en het wielrennen 'op de Belg', stemmen die mijn televisiekijkavonden begeleiden (de wedstrijd van de dag 'in uitgesteld relais' vanaf de video). 'De Belg' had namelijk een briljant idee voor deze sportzomer: een aparte teveezender voor de sport, Sporza. Ik dacht nog: goh, leuk. Het was eind mei, de Giro was net afgelopen en ik keek in de gids of de Ronde van Zwitserland op Canvas of op het eerste net werd uitgezonden en toen viel het kwartje. Sporza was echt een aparte zender. En die zit niet op de kabel... Geen wielrennen met Michel Wuyts deze zomer. Geen Tour de Suisse, geen Tour de France, geen Ronde van de Waalse Gewesten, geen Olympische Spelen, geen nazomerklassiekers. Tot september overgeleverd aan Herbert Dijkstra, Mart Smeets en Maarten Ducrot. Het inzicht in de koers is minder, er wordt veel minder verteld (Herbert Dijkstra meldt bijna niets). Dan heb ik geluk met Maarten Ducrot, die zit nog lekker dicht op de koers. Maar het haalt het niet bij de liefde van Michel Wuyts, de wielercultuur van de Vlamingen. Luisteren naar commentaar is meer dan de helft van het plezier van wielrennen kijken. Mijn sportzomer is wat minder briljant dan ik had gehoopt.

Het kostte een duit, maar mijn iBookje draait weer. Snel gerepareerd door MacCare op de Van Kinsbergenstraat. Maar zelfs een week zonder computer is zeven dagen te lang. Zonder ben ik volledig onthand. Ik kan mijn werk niet doen, alsof je connectie met de wereld weg is.

Het was de honderdste Bloomsday en heel slim schreven de Wakians Henkes en Bindervoet een boekje naar voorbeeld van Ulysses en presenteerden dat op 17 juni: Bloemsdag. Het speelt in Amsterdam, op 30 maart 2004, voornamelijk in de Jordaan (rond de Westerstraat); elk hoofdstuk is geschreven naar voorbeeld van het corresponderende hoofdstuk uit Joyce's Ulysses. Ik heb er enorm van genoten. Ik loop tegenwoordig anders door de Westerstraat en de Anjeliersstraat. Als ik een rode Canta zie staan (en die staan er in de Anjelierstraat) denk ik: Blazes Boylan. Daar hebben Henkes en Bindervoet toch mooi werk afgeleverd. Sinds Bloemsdag begrijp ik Ulysses beter -- het is dichterbij gekomen, de realistische dimensie (dat personages, kwesties, winkels, straten overeenkomen met de alledaagse werkelijkheid waar je zelf doorheenloopt) is voelbaar geworden. Ik ben dan inmiddels wel in Dublin geweest, maar de bibliotheek daar zal mij nooit zo vertrouwd worden als die van het Bungehuis. (Daar laten Henkes en Bindervoet een discussie over Ulysses plaatsvinden tussen Henk Romein Meijer, Christel van Boheemen en 'Anton Wachterromans' (de Stephen Dedalusfiguur) -- parallel aan de discussie over Shakespeare in Ulysses). Het leukste boek dat ik in tijden gelezen heb.

Mijn kleine week Ierland was leuk maar vermoeiend. 1e dag: vliegen naar Dublin, 's avonds heen en weer tussen Lucan en Dublin. 2e dag: 's ochtends per fiets (over de snelweg) van Lucan naar Dublin (en terug) om snel snel de Joyce-tentoonstelling in de National Library te zien. (De moeite waard). 's Middag per huurauto naar Sligo (ruim 3 uur, en ik ben zo gek op autorijden, brr), om te logeren in een huis met uitzicht op Queen Maeve's Grave. 3e dag per huurauto naar Noord-Donegal, -- wat ons 3,5 uur bleek te kosten --, we hadden 2 nachten geboekt in een hostel bij Croilly (zie onder). 4e dag: uitstapje, deels per auto, naar het Glennveagh National Park. 5e dag Croilly - Sligo. 6e dag: Sligo - Lucan. 7e dag: vliegen naar Amsterdam. En hoe mooi Sligo en vooral Donegal ook waren, ik was doodop na afloop. Dat alles samen met vriendin, zus van vriendin & haar vriend, in Lucan met ouders, in Sligo met oudste broer en vrouw, en behalve in Donegal ook met Charlie, het 2-jarige zoontje van de zus van mn vriendin. Allemaal heel leuk natuurlijk, vakantie is (voor mij) iets anders.

Maar: de hostel die we geboekt hadden was een schot in de roos. Vijf kilometer van Croilly aan een heel smalle weg omhoog de bergen in, helemaal tussen het niets, oftewel midden in het 'bogland' tussen de bergen, aan de rand van het Glennveagh National Park. We waren zo goed als de enige gasten in 'Screag an Iolair.

Het weer was Iers: buien van 1 minuut, dan 3 minuten een fijn zonnetje en dan weer een bui.

En dan de lijst met alle dingen die je nog moet doen, of die je al tijden hoognodig moet doen. En dan een vervelend virusje, in Ierland opgepikt, soort verkoudheid. Maar verder zal ik niet klagen.

dinsdag 22 juni | 1

Gisteravond om 11 elf uur is de harddisk van mijn iBook gecrasht. Zonder enige waarschuwing. Tchik tchik tchik tchik. Merde. Ik heb nog niet echt durven nadenken over wat ik allemaal kwijt ben en hoe lang geleden ik een back-up heb gemaakt (lang geleden)... als de schijf echt kapot is... 3 gig Oorbeek mp3s, alle foto's, een half jaar administratie, werk van de afgelopen maanden, mijn agenda, de oorbeekmaillijst...

Publiceren is de beste manier van back-uppen. Hmmm.

vrijdag 18 juni | 1

Die kans wilde ik niet laten voorbijgaan: een klassiek stuk uitvoeren...

Vanavond in Perdu, op de Kloveniersburgwal een avond over en met Sybren Polet: http://www/perdu.nl. Met de wereldpremiere van Motet van Samuel Vriezen, voor 3 spreekstemmen. Uitvoerenden zijn Samuel Vriezen, Martijn Voorvelt en ondergetekende, Arie Altena. Inkom 6 euro, aanvang 20.30u

woensdag 16 juni | 2

Eindexamens in Groningen. Bloomsdag, de honderdste. Ik ben later deze zomer in Ierland. Ik herlees Ulysses.

Hoe 'groot' is Joyce? Zo groot dat zijn hoofd vandaag in de tweede G van Google verschijnt.

woensdag 16 juni | 1

Ok. Om t vast te leggen. Mijn tierce voor de Tour: 1. Basso 2. Ullrich 3. Mayo. Ik heb het bijna nooit bij het rechte eind als ik voorspellingen doe. (Behalve die ene keer toen ik de onbekende Gomez Freire tipte als wereldkampioen). Armstrong valt uit. Eigenlijk is Mayo de sterkste, maar Ivan Basso wint door een tactisch steekspel.

dinsdag 8 juni | 3

Een 'digest' van de beste Irakese blogs? Engels en Arabisch? Jo van der Spek http://www.xs4all.nl/~jo probeert dat nu op te zetten, snel, liefst voor de machtsoverdracht. Technisch heeft hij het rond, maar hij is nog op zoek naar mensen die een inhoudelijke 'quick scan' kunnen doen van de Irakeze blog-scene. De Baghdad-bloggers zelf doen mee.

De bloggers immers hebben steeds gezorgd voor een ongecensureerde verslaggeving van de dagelijkse gang van zaken, op de plek zelf, vanuit verschillende (politieke) perspectieven. Dat gold ten tijde van de val van Saddam Hoessein, dat geldt nu. En het is maar helemaal de vraag wat er gaat gebeuren met de 'vrije' pers zo gauw macht in Baghdad wordt overgedragen...

Wat bekende links (ook genoemd in de reportage over de Baghdad-blogscene in het magazine van de NRC van afgelopen zaterdag): http://dear_raed.blogspot.com/, http://afamilyinbaghdad.blogspot.com/, http://me-vs-myself.blogspot.com/.

Daarnaast is Jo van der Spek bezig met het (helpen van het) opzetten van een onafhankelijk Irakees radiostation in Baghdad.

dinsdag 8 juni | 2

Zomer. Niet echt mijn blogseizoen. Afgelopen zondag eindelijk Trouble on Triton van Samuel Delany gelezen. Al zijn romans laten zich uiteindelijk lezen als licht verteerbare romances (waarbij je je afvraagt inhoeverre de hoofdpersoon een sf-alter-ego van Delany is). Het zijn vooral Delany's theoretische uiteenzettingen die me interesseren, zoals het essay over SF dat afgedrukt staat in Trouble on Triton.

dinsdag 8 juni | 1

Al twee weken gelden gekregen, maar nog niet genoemd: het Multipilicity-issue van Casco Projects. Daarin mijn stukje over weblogs, een artikel van Mercedes Bunz, een interview met Lars Lerup door Studio Sputnik & meer. Mooi simpel zwartwit, nadruk op tekst, helemaal tweetalige Engels-Nederlands.

vrijdag 4 juni | 1

Important people that own Oorbeek CD's: 1. John Zorn, 2. Yamamoto Seiichi (Rovo, Boredoms). Serge, in New York, douwde brutaal John Zorn een Oorbeek CD in handen na een concert in Tonic. Gisteravond speelde Rovo in Paradiso & verdween de aangeboden Oorbeek CD in de gitaartas van Yamamoto.

En wat was Sunburned hand of the Man slecht! Brrr. Ongeconcentreerde hippieshit. Ook al vind ik dat het wel wat heeft, een man of zeven die ongecoordineerd en superdemocratisch geluid maken op het podium, en sommige stukken die ik op cd hoorde vond ik wel geinspireerd, maar gisteravond in Paradiso leek het nergens naar.

Rovo daarentegen was lekker strak. Clichematig soms en met vreselijke visuals, maar wel lekker strak en vol inzet en met twee ontzettend goede drummers. Goed humeurmuziek.

De No Necks Blues Band tenslotte (want die speelden ook), toonden aan dat het de muziek ten goede komt als je geconcentreerd en met inzet speelt en luistert naar wat de anderen doen (in tegenstelling tot het expres aanrommelen van Sunburned Hand of the Man).