ariealt.net

gogblog | 7/9 - 10/9/2005

donderdag 15 september | 2 | mp3s...

De complete set van DJ Morsanek staat online, op zn blog. (Met Oorbeek-sample, en in wel heel gedistingeerd gezelschap). http://offbeater.blogspot.com. Goeie shit. Wat heen en weer klikkend haal ik meer dan 3 uur aan mp3s binnen: Bik Bent Braam, Misha Mengelberg, Evan Parker, oude reggae, wat grime via Rupture, weer een prachtig stuk van Nass El Ghiwane (misschien wel mijn favoriete muziek op t moment), Keith Rowe, Lennie Tristano. Alleen van AMM (de legendarische Engelse groep van John Stevens, met in de beginjaren ook Cornelius Cardew, toen ie nog niet hardcore populist-socialist was) is zo goed als niets bij elkaar te 'graaien'. Lang leve het internet...

De mixes van DJ Morsanek, daar hou ik wel van. Eigenlijk is het een soort simultaan luisteren, de geluidswereld van het continue mixen en mengen van geluidsstromen, het gaat niet om de originele track, het gaat om de luisterervaring. Met die overdaad aan mp3s en cedees lopen ooit gescheiden muziekwerelden vanzelf door elkaar. (Wat me herinnert dat ik ergens een tape moet hebben waarop een stuk voor viool en elektronica van Nono perfect mengt met een simultaan gedraaide track van The Boards of Canada). (Wat me er aan herinnert dat ik allerlei plannen had om mixtapes te maken).

donderdag 15 september | 1 | to live in the moment...

... and enjoy it. Wat heel moeilijk is als je op weg bent naar een andere stad, waar, de agenda's van 3 drukbezette mensen even bij elkaar kunnen komen (als bij wonder), en de trein blijft steken achter een defecte trein, terugkeert en je komt uiteindelijk rennend anderhalf uur te laat aan.

woensdag 14 september | 3 | Lezen...

Ik lees aantekeningen van Jill Walker, van t 'digital textuality seminar' in Bergen: "We have to expand our understanding of reading to include these new kinds of reading. We have privileged intentional reading, that is, reading for a reading experience, for an emotional experience, aesthetic experience, over functional reading (reading a thermometer, a users manual). When we think of reading we think of in depth, solitary reading. ThatŐs because we are stuck in the idea of books. We need to rethink this: using a search engine is also reading." http://jilltxt.net/?p=1418.

woensdag 14 september | 2 | Rushdie

Rushdie is niet echt mijn favoriete schrijver. Ik was toch van plan om Shalimar de Clown te lezen. Maar zie: 3 recensies en 1 televisieinterview later is de noodzaak om die roman te lezen als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik ken het verhaal, ik ken Rushdies intenties en ideeen, ik heb een paar citaten gelezen. Ik heb het gevoel dat ik het boek ken -- terwijl ik het niet ken. Wat ik wilde weten, (en waarom ik het boek wilde lezen), weet ik. De publiciteitsmachine ontslaat mij van de gevoelde plicht (of verlangen) om een roman te lezen. Ik wacht op de volgende DeLillo.

woensdag 14 september | 1 | Veel

Veel te doen. Dat is goed. Ik werk tegelijk aan 2 verschillende lezingen, 1 college, 1 artikel (over weer een ander onderwerp) en tussendoor is er Oorbeek (de studio in, volgende week; overigens: 70 betalende bezoekers bij t laatste concert en een stuk of 5 cedees verkocht), en knoop ik de losse eindjes aan elkaar, en probeer ik me langzaam voor te bereiden op een weekje New York. Met een half oog volg ik de Vuelta (weer Heras, ditmaal dankzij subliem ploegwerk) en als ik anderhalf uur heb maak ik een fietstochtje. Een volgend plateau?

zaterdag 10 september | 1 | Dieptepunten

Lange tijd las ik op zaterdag de Trouw, voor Letter en Geest. Daar stonden vaak goeie stukken in. Zo nu en dan laat ik me weer verleiden om de Trouw te kopen, en elke keer moet ik tot mn afgrijzen concluderen dat het nog verder bergaf is gegaan, richting rechts-conservatisme. Vandaag staat er een opiniestuk in van de kunstschilder (hmm) Lennart Allan, die zich afzet tegen wat hij 'the institutional theory of art' noemt, namelijk dat alles kunst is, wat voor kunst doorgaat. Referenties naar Duchamp en Danto. In een welwillende bui zou ik sympathiek staan tegenover Allans poging tot kritiek op het Thorbecke-uitgangspunt, namelijk dat politiek zich niet inhoudelijk met kunst dient te bemoeien. (Probleem van dat Thorbeckuitgangspunt is nl. dat er gesuggereerd wordt dat je iets strikt kunt scheiden dat altijd door elkaar loopt. Het probleem van het stuk is veelmeer dat het de hedendaagse kunst en de hendendaagse kunstopvatting aanvalt via twee voorbeelden: kabouter butplug en dat project in Zwolle waarbij er een kunstwerk in de publieke ruimte werd 'onthuld', waarna bleek dat er geen kunstwerk was. Hmmm. Is het niet eerder zo dat we hier te maken hebben met 2 voorbeelden van slechte kunst of van een goed werk op een verkeerde plek (een context waarin geen betekenis ontstaat, maar teleurstelling, terwijl een gelijkaardig idee in een andere context heel betekenisvol is?). Kabouter butplug vind ik een flauw werk zo gauw het in de openbare ruimte staat. Het is een tuinkabouter met de lelijkheid van de McDonalds en naast de McDonalds komt het goed tot z'n recht (zal omzetverhogend werken). Zou het verzet tegen dit beeld niet misschien ook voortkomen uit het feit dat men het een flauw werk vind, en beledigend is, wellicht, vanwege het feit dat het een flauwe grap is. Ja, tuurlijk, het is een vette kritiek op de consumentenmaatschappij, enzovoorts. Persoonlijk maakt het me niet zoveel uit, maar als ik wethouder van culturele zaken zou zijn, zou ik niet blij zijn met zo'n beeld. Op zn best is het een goed kunstwerk op de verkeerde plek. Wat het project in Zwolle betreft: dat is een voorbeeld van een slecht werk. Stel dat er een echt goed feest zou zijn georganiseerd, een happening die iedereen zich in de buurt later nog zou herinneren, en dat dat het kunstwerk zou zijn geweest... Dat had kunnen werken. Nu werd er een spanning gecreeerd en wordt er gebakken lucht onthuld. Logisch dat men teleurgesteld was. Wim T. Schippers goot een flesje cola leeg in de zee (was het cola?) -- mooi werk -- maar dat was niet het culminatiepunt van een traject en het was niet het openbare kunstwerk voor de bewoners van de dorpen aan zee. Kortom: met dit soort overwegingen in het achterhoofd verdwijnt het hele verhaal van Allan als sneeuw voor de zon. En blijft het wachten op een goed stuk over kunstpolitiek. Je kunt niet de moderne kunst diskwalificeren op grond van 2 niet geslaagde kunstwerken. En trouwens, wat wil Allan eigenlijk zelf? Academische schilderkunst volgens vastgelegde, eeuwiggeldende principes? Google geeft geen enkele hit op zijn naam... Overigens is dit niet het dieptepunt in de zaterdageditie van deze Trouw. Dieptepunt is een opiniestuk van niemand minder dan Michiel Smit, die videoclips waarin het ghetto wordt verheerlijkt wil verbieden. (Smit wil vast liever clips waarin het gezinsleven van de welopgevoede, gezonde blanke medemens wordt verheerlijkt en waarin de mannen zich opofferen voor de natie en de vrouwen kinderen verwekken). Of zoekt Smit soms aansluiting bij Balkenende?

woensdag 7 september | 3 | Omar, jongen!

Omar, terug van vakantie zegt over Joyce's Ulysses "Het ultieme vakantieboek, je kan lekker doorlezen (erg handig voor de lastige hoofdstukken tegen het einde aan.)" Kijk, dat is de ware geest! Die heeft het begrepen :-)

woensdag 7 september | 2 | Oorbeek sighting

Korte review in t Japans: http://diskunion.net/rock/news.php?news_id=3

woensdag 7 september | 1 | GOGBLOG

Van vandaag tot en met zaterdag alhier: GOGBLOG. Live-tekst-verslag vanaf het Gogbot-festival in Enschede. http://www.gogbot.nl.

woensdag 31 augustus | 2 | Vakantie

[Deze entry is niet af, upload, in onaffe vorm, op 7 september].

Zoals zo vaak te kort. 13 dagen. Verslag -- voor those interested --. Anekdotisch. File under personal.

Voor het eerst samen met F. op vakantie, dat wil zeggen zonder verdere familie of andere zaken. Klassiek vakantie. Probleem: F. wil in zee zwemmen en uitrusten. Ik wil fietsen, de bergen in, het liefst in de bergen fietsen. Nog liever: zoveel mogelijk cols over. De oplossing leek met bagage fietsen door Belgie en Luxemburg. Ik kocht daarvoor een bob-trailer toen bleek dat mn hybride teveel mankementen vertoonde. Maar uiteindelijk huurden we een auto en gooiden de fietsen en tent achterin. Dat was mijn allereerste idee, ooit afgewezen door F. omdat alleen zij kan rijden (ik ben rijbewijsloos), de laatste jaren weinig had gereden en nooit rechts had gereden. (Ook in Ierland rijdt men links, invloed van de 'koloniale overheerser'). Als compromis besloten we tot Bretagne als reisdoel. Geen bergen, wel woeste kust, zee en Keltische invloeden.

Zo hadden we 13 dagen een 5-deurs VW Golf Diesel 'onder de kont'. Van Europcar. Luxe. Route: Amsterdam - Montherme - Mayenne - Roscanvel - la Mailleraile s Seine - Semeries - Amsterdam.

Campings. In Montherme (in de Franse Ardennen, aan de Maas en Semois) kozen we, achteraf gezien, de verkeerde van de 3 campings. Wij stonden aan de Maas. Was okay, een camping vol Fransen uit de buurt die hun dagen besteedden met vissen en bier drinken. (De camping verderop aan de Semois, ik kwam er met de fiets langs, lijkt me idyllischer). In de Mayenne (ik weet niet meer welk dorp...) reden we een van die klassieke Franse gemeentelijke campings op: een veldje in het dorp, met uitzicht over de velden, superrustig en dus perfect, zeker voor 1 nacht. In Roscanvel kwamen we terecht op de gemeentelijke camping. (Na afwijzen van campings direct aan zee wegens te toeristisch). Bovenop de berg, rustig, uitzicht over heidevelden, en alle huizen aan de kust en over de baai, en bevolkt door een mix van (rustige) Fransen die je anders in een kraakpand tegenkomt, wat verdwaalde toeristen en een enkele familie met kinderen. Opvallend: iedereen stond er ontzettend laat op (tussen 10 en 12), maar er werd niet gefeest. Een aanrader. We bleven er een week. Dan op doorreis nog zo'n gemeentecamping, nu die van la Mailleraile sur Seine, vlakbij Rouen. En tenslotte de laatste.

We hoefden net ver. We hadden nog 3 dagen en waren van plan een paar uurtjes te rijden en vroeg een camping te kiezen, daar 2 nachten blijven. Reisdoel: Noord-Frankrijk, de Avesnois. Daar wilde ik nog wel fietsen. Exacter reisdoel: Locquinol, in het bos. Daar reden we, terwijl een groot deel van de dag (en de vorige dag) had geregend meteen tegen een camping aan. Die bleek groot en uitgestorven, vol stacaravans en vol diepe plassen. Een verlaten bar en geen mens in zicht. Geen plek om 2 dagen te blijven. Er zou nog een andere camping zijn. Die vonden we niet. Er zouden verderop in Mairolles drie campings zijn. Wat we vonden waren half vergane bordjes die nergens heen leiden, of naar een veldje vol stacaravans, bevolkt door ons bevreemd aankijkende bejaarden, meer volkstuindersvereniging dan camping. Hmmm. Het was er voorwaar niet erg toeristisch, in de Avesnois. Na anderhalf uur rondkarren terwijl de regen in heftige buiten neerkletterde en soms de zon scheen, reden we dan maar naar Avesnes sur l'Helpe. Een iets grote plaats met een gemeentelijke camping. Die vonden we snel, we haalden opgelucht adem, het zag er goed uit. De beheerder snelde op ons af. "Non, c'est impossible, c'est inondee. Je ne peut rien faire pour vous". Het had daar al een week geregend (wij hadden zon gehad), hij stond in de blubber. Hij verwees ons naar Maubeuge. Mooi niet. 2 dagen in Maubeuge, brrr. Volgens de campinggids was even verderop in Semeries een camping. Met weinig hoop, we waren al 3 uur aan he klooien, zetten we daarheen koers. We reden weer zo'n een stacaravancamping op, ditmaal een iets sympathiekere, dat wel. Tja. Toch maar doen dan. Zo kwam het dat we 2 dagen op camping Bol d'Air in Semeries stonden. "On y vient, on y revient". De eigenaar was aardig. We waren de enige toeristen. We waren waarschijnlijk 2 dagen lang gespreksonderwerp van de bewoners, die er een zomer lang, of langer wellicht, bivakkeerden, bewoners van 'Nord'. Een camping waar men elkaar beconcurreert met het aantal tuinkabouters en waar sommige tuintjes voor de stacaravans met aanbouw en schotelantenne Disneyland proberen te imiteren. Waar de man die iedere ochtend met z'n 10 versnellingsracefiets de afwas naar de washokken komt brengen, 'monsieur Le Cycliste' wordt genoemd, de man met baard waarschijnlijk 'Le Professeur'. Waar iedereen elkaar begroet, praatjes maakt, waar de meeste bewoners het slechte gebit hebben (ontbrekende tanden) die armoede verraden, waar men altijd goedgehumeurd is, zo onder elkaar, en trots is op de eigen omgeving. "Tis hier mooi he, ze noemen het hier wel Klein Zwitserland", zo kwam een bewoner ons vertellen. Een camping met biljart, antiek voetbalspel, een flipperkast zo vreemd dat je er nachtmerries van zou krijgen, en twee antieke videogameconsoles, NEOGEO en een waarvan niet te achterhalen was wat er ooit op werd gespeeld. Zo'n camping. Eigenlijk helemaal niet slecht.

Nord is een arm departement, maar de Avesnois is serieus mooi. Golvende wegen. Dorpjes. Een behoorlijk aantal oude kerken en kloosters. Bossen (ja, de bossen van Nord, eerder beroemd omdat ze schuilplaats waren voor seriemoordenaars dan om hun schoonheid). Velden. Idylische riviertjes. Kanalen. En heel rustig. Het gebied waarin de GP Fourmis wordt verreden. (Wielreninfo...) Maar opvallend ook -- teken van armoede -- graffiti met hakenkruizen en white power-tekens op de de bankjes, de telefooncellen en zelfs de balken van het kerkje gewijd aan St. Hiltrude in het bos van Trelon.

Op de laatste dag dronken we een koffie en een Jupiler in de bar-tabac van Liessies. Een mooi plaatsje dat zich kan beroemen op een kloostertuin die teruggaat tot de achtste eeuw. De bar-tabac verkocht vanalles, van campingsmokings (mode van 15 jaar geleden) tot enorme knuffelbeesten (inmiddels bestoft) en de allersaaiste ansichtkaart die ik ooit heb gezien (nl. van de bar-tabac zelf). Er komt een afgeleefde vrouw, niet eens zo oud (40) binnen, roodgeverfd haar. "Je viens pout payer mes debts." De oude winkeleigenaar die eruitziet alsof niets hem uit zn evenwicht zal krijgen (hoe ongezond hij er ook uitziet): "Mais c'est pas deja necessaire". Even later komen een bejaarde man en vrouw binnen, hand in hand, opperbest humeur, lachend. "Bonjours mesdames, messieurs." Alle aanwezigen krijgen een hand en worden persoonlijk begroet (ook wij). Dan gaan ze zitten. "Une Leffe?" "Comme d'habitude". Vrijdagmiddag, borrelmiddag in Nord. Daar zitten ze aan een tafeltje, achter zich goedkope plastic modelauto's (vrachtwagens) in een vitrinekast, naast zich bestofte knuffelbeesten, kitschy standbeelden. Een Leffe voor zich. Buiten jongens op brommers.

Fietsen.

Strand.

Leesvoer: de Joyce-biografie van Richard Ellmann. Gevorderd tot pagina 340. Soms hardop gelachen om de capriolen van Joyce en zn obsessie met geld. Erg inzichtelijk wat betreft zn verhouding tot broer Stanilaus (his brothers keeper), -- belangrijk gezien de thematiek van FW -- Shem / Shaun. (Logisch dat Ellmann die verhouding benadrukt, hij heeft zich juist ook intensief met die broer beziggehouden). Erg gedetailleerd. (Je moet wel heel erg into Joyce zijn...), en o, qua visie op Joyce mag Ellmann wellicht tekortschieten vergeleken bij andere Joyceanen, maar alle feiten die hij opduikelt en het verhaal dat hij ervan maakt, zijn onmisbaar.

woensdag 31 augustus | 1 | Reality Soundtracks

Trug van vakantie. ADSL doet ut weer. Back to blogging.

Gesignaleerde Oorbeek airplay:
http://www.vitalweekly.net/
http://www.wfmu.org/playlists/shows/16189
http://www.wfmu.org/playlists/shows/16196

Gesignaleerd: sampling/appropriation van Oorbeek door DJ Morsanek:
http://offbeater.blogspot.com/2005/08/scope-definition.html

Gesignaleerd: recensie van ETOS door Frans de Waard in Vital Weekly 489:
http://www.staalplaat.com/vital_archive/489.txt
Ook hier: http://www.oorbeek.net/reviews.html

Wow.

Geen Oorbeek, wel interessant: http://www.realitysoundtrack.org/. 8 september in Amsterdam.

En Samuel Vriezen heeft zn webpage geupdate -- veel mp3s! --: http://www.xs4all.nl/~sqv. Interview met hem is deze week ook te horen (geweest) bij De Avonden, VPRO-radio.

Volgende week zal ik live verslag doen van het GOGBOT-festival in Enschede: http://www.planetart.nl. Een Gogbotblog dus. Of Gogbotblogging. Onderdeel van het festival. Ik ben uitgenodigd door Kees de Groot. Spannend.

Ook volgende week, vrijdag 9 september, optreden van Oorbeek in De Badcuyp, Amsterdam.

Luc Ferrari en Bob Moog deelden de 'obituaries' pagina van Le Monde. Daar zit je, op vakantie in Frankrijk met koffie en de krant, weer twee 'grootheden' overleden. Bij zo'n 'afstand' (weg van werk, op vakantie, een terrasje in de zon) is de impact groter.

Leesvoer: Haunted Weather van David Toop -- had ik al vorig jaar willen lezen, ligt nu pas op mn tafel. Over landschap en geluid (in alle mogelijke betekenissen, soundscapes, geluid en ruimte, geluidsregistraties van landschappen, natuuropnames, geluidsculptuur, de rol van geluid in het dagelijks leven). Erg goed, vol inzichten, ook al is het soms wat te journalistiek (en anekdotisch) opgeschreven, en ook al zie je ook een 'ouder wordende' Toop, voor wie herinneringen en 'memory' steeds belangrijker worden. Weinig mensen weten zoveel over 'soundscapes' als Toop. Ik weet geen ander die de betekenis(sen) ervan zo goed weten te verwoorden.