ariealt.net

woensdag 30 maart | 2 | Policeline

De hele straat is afgezet, inmiddels al een paar uur. Politie is bezig met onderzoek. Mensen staan al tijden te kijken. Ik kan het niet zien -- ik zit aan de achterkant. Ik ben naar beneden gelopen om te kijken, een politieagent kwam op me af, of ik iets had gehoord. Nee, niets, ik zit aan de achterkant. Er viel niets te zien, helemaal niets. Een lege straat en later een busje van de Forensische Dienst. Er is iets gebeurd en er valt niets te zien.

woensdag 30 maart | 1 | Zucht

Na de landelijke rust in Beetsterzwaag. Werk. Een veertigtal opdrachten van CMD-studenten nakijken. Ze moeten twee vragen beantwoorden, ditmaal wil ik geen essays want ik heb geen zin om een deel erop te betrappen alles klakkeloos van andermans websites te kopieeren (hallo, ik heb ook google). Ik heb liever dat ze zelf denken en creatief het verkeerde antwoord geven dan dat ze het juiste antwoord knippen en plakken.

woensdag 23 maart | 2 | :-)

F. doet in Kunsthuis SYB een project met lagere schoolkinderen uit t dorp (Beetsterzwaag). 127 kinderen in totaal. Gistermiddag kwam ik om half drie aan, op de racefiets (vanaf Heerenveen): heel SYB zat vol met kinderen, gebogen over hun schetsboeken.

woensdag 23 maart | 1 | Hi-tech craft

Deze zin, uit het persbericht van Beck's Futures 2005 (tentoonstelling met o.a. werk van Ryan Gander), berust op een misverstand: '... collectively eschewing hi-tech processes for a refreshing concentration on craft.' Ik snap 'm wel, maar 'hi-tech processes' en 'craft' vormen niet per se een tegenstelling. Er is 'craft' in goed gebruik van 'hi-tech'. Craft is niet per se lo-tech of no-tech (is no-tech in kunst mogelijk?) Ik begrijp wel wat er wordt bedoeld, en als zin in een persbericht werkt het. Maar het klopt evengoed niet ;-)

maandag 21 maart | 3 | Ierland, catching up

Helemaal niets schrijven over de paar dagen in Dublin, eind februari -- nee, dat kan niet. Een pagina vol aantekeningen, puntsgewijs: 'wat ik nog wil zeggen', 'niet vergeten' en wat 'toeristische info'.

1. De lelijkheid van Ierland. Neem dagelijks de bus van Lucan -- ooit een dorpje ana de Liffey, nu een flinke buitenwijk die aan Dublin zit vastgegroeid -- naar het centrum van Dublin. Je rijdt parallel aan het dal van de Liffey, door Chapelizod en langs het Phoenix Park (ja, alsof je middenin Finnegans Wake bent terecht gekomen). Mooi? Welnee, een wirwar van snelwegen, veel te veel autoverkeer, en het centrum van Dublin zit muurvast (en toch heb ik er een fietskoerier op een baanfiets zien rijden). We zijn een keer op de fiets van Lucan naar Dublin gereden -- qua afstand heel goed te doen --, je zou een prachtig fietspad langs de Liffey kunnen maken, maar nee, je rijdt, met gevaar voor eigen leven, over de snelweg. En nee, er is geen andere weg. Maak een wandeling dooor Phoenix Park, zogenaamd het grootste stadspark. Mooi? Mwwah. Er rijden auto's door Phoenix Park en er zijn nauwelijks wandelpaden. De beroemde Georgian architectuur kan me ook niet echt bekoren en vooral: je wordt knettergek van alle auto's. Ierland mooi? Ja: de sneeuw zien glinsteren op de Wicklow Mountains (maar in de rest van je blikveld: de generieke industrieele gebouwen met generieke logo's en belettering, en auto's).

We verbleven in Lucan, elke ochtend met de bus naar Dublin, met de laatste 's avonds terug.

In The Projects de tentoonstelling Commmunism gezien, was veel over te doen (recensie tzt in Metropolis M). Eerlijk gezegd vond ik de geluidsinstallatie Encoded indrukwekkender. 's Avonds daar Brechts The Life of Galileo gezien. Er kwamen 40 schooljongens binnenstormen (in Ierland zijn de scholen gescheiden), jaar of 12. Ja, om de voorstelling te bekijken. Die was, zoals verwacht klassiek, conventioneel, maar meeslepend door goed acteren en de uitstekende tekst. De natuurkunde wordt glashelder uitgelegd. Gek, maar voor het eerst begreep ik echt hoe het zit met de 'phases of Venus' en hoe belangrijk die hele kwestie was. Ook al is de enscenering te conventioneel (een reden voor F. om weg te gaan uit Dublin), ik verlies mn aandacht geen moment tijdens de 3 uur. En de 40 schooljongens? Ze zijn muis- en muisstil: gebiologeerd, geconcentreerd tot na elven.

Donderdags naar het IMMA. Misschien wel mn favoriete museum, niet omdat de tentoonstelingen nou zo goed zijn, maar vanwege het ruime gebouw. Bovendien: musea zijn vrijwel allemaal gratis, je kunt gewoon even binnenlopen. Zo zou het overal moeten zijn. De grote overzichtstentoonstelling van Laurie Anderson was er te zien, en al ben ik nooit een fan van haar werk geweest, hier wordt duidelijk dat zij niet alleen een sleutelfiguur is als t gaat om het naar een groot publiek vertalen van de technologische kunst, maar ook gepionierd heeft. De verpakking is alleen altijd 'lekker'. Haar werk is me soms te makkelijk, te verhalend ook, ijn later werk ook wel te leeg - een mooi gebaar, een 'show'. Topstuk, wat mij betreft, haar oude MIDI-viool, omdat je zo mooi kunt zien dat het DIY-handwerk is, gewoon een paar draadjes gesoldeerd aan een een computeraansluiting (ik weet nooit hoe die stekker heten, shame on me). Nieuwe aanwinsten van jonge Ierse kunstenaars (paar leuke werken), Jasper Johns (werk voor de verkoop als je t mij vraagt), en tenslotte Pierre Huyghe's film Streamside. Gewoon erg goed.

Maar Ierland is een land van het woord, van boeken, van manuscripten. The Book of Kells moet je gezien hebben, 'de' tip is echter de Chester Beatty Library, een enorme verzameling manuscripten etc, maar vooral manuscripten (en het zijn alleen de manuscripten die mijn aandacht hadden). Donderdags einde van de middag erheen, we haddden een uur, en zijn vrijdags teruggegaan en hebben er zo goed als de hele dag doorgebracht. Voor mij was het extra fascinerend, omdat ik juist bezig was in Lernouts Beknopte geschiedenis van het boek -- die ochtend las ik bijvoorbeeld over Pachomius, die middag zag ik het bewuste manuscript -- de vroegste weergave van een leefregel voor monniken -- echt. Dat niet alleen, ook Ethiopische bijbels uit 300, waanzinnig gedetailleerde Perzische manuscripten, een papyrus met Egyptische poëzie uit 1200 v. Chr. Enzovoorts. Onthoud t: de Chester Beatty Library (ja, gratis...). (Zie het als een toeristische tip).

maandag 21 maart | 2 | Weg, elders

Ik ben nauwelijks een maand terug uit Ierland, of ik ga alweer weg. Niet ver ditmaal, en niet lang: een paar dagen Beetsterzwaag. F. is daar, in Kunsthuis SYB, M. en A. komen waarschijnlijk ook nog. Ik zal er schrijven: er staan 3 teksten op stapel. April wordt een schrijfmaand. Daarna een week fietsen in de Vogezen. Ik ben nog nooit zo veel en vaak niet thuis geweest in een jaar.

maandag 21 maart | 1 | Pffff 2

Soms neem je net de juiste beslissing, soms helemaal de verkeerde. Amsterdam - Breda, smaandags, vroeg. 6.59 vertrek -- overstappen mogelijk op Den Haag HS, Rotterdam CS en Dordrecht. Normaliter rij ik door tot Dordrecht, ook al is de trein naar Eindhoven (via Breda) fijner dan die naar Dordrecht en verder. Vanochtend zat de trein bomvol, besloot ik maar ns in Den Haag over te stappen. De trein naar Eindhoven heeft 10 minuten vertraging. Vervolgens laat je, wachtend op die trein, in de heel vroege lentezon op t perron van HS, de sneltrein naar Breda wegrijden (die is nl. later in Breda) en een internationale trein via Dordrecht. Dan blijkt de trein naar Eindhoven niet meer te gaan rijden en kom je terecht in de trein die om 7.29 uit Amsterdam is vertrokken. Pfff. Dat betekent sowieso een half uur te laat -- terwijl ik les moet geven. Had ik ook een half uur langer kunnen slapen. Dat schiet niet op zo. Ook irritant omdat verschillende studenten evenveel moeite als ik moeten doen om op tijd te zijn.

vrijdag 18 maart | 2 | Pffff

Gelukt. Mag ik toch aannemen. Soms duurde het tergend lang (zweetuitbrekend lang, geen crash toch?) voordat Acrobat de gegevens verwerkte, maar de belastingopgave is gedaan. Pfff.

vrijdag 18 maart | 1 | Kasparov

Toch iets over zeggen, het 'grootste' nieuwsitem van de afgelopen week: Gary Kasparov stopt met professioneel schaken. Dat is het einde van een tijdperk. Ik heb niet genoeg inzicht in het schaakspel om te kunnen beoordelen of Kasparov inderdaad de grootste schaker aller tijden is (mijn antwoord zou 'ja' zijn, voor wat het waard is?). Maar ik kan me nog wel die ene partij herinneren, uit die 'gouden tijd' toen Helmut Pfleger iedere week (twee weken?) op de WDR een schaakwedstrijd presenteerde. Twee spelers, commentaar, analyse. Ik vond dat uitstekende televisie. En in die ene partij speelde Kasparov in het begin van het middenspel een heel onopvallende zet (Pc6-a7 o.i.d.), die men aanvankelijk niet begreep, en vervolgens de sleutel bleek te zijn tot een prachtige overwinning. En dat ben ik me dus altijd blijven herinneren.

donderdag 17 maart | 3 | Making Things Public

http://makingthingspublic.zkm.de/. Vanaf 20 maart in t ZKM, tentoonstelling samengesteld door Bruno Latour. "Just the right moment, then, to make a fresh start by bringing together three modes of representation that are usually kept apart: How to represent people? Politics. How to represent objects? Science. How to represent their collective gathering? Art."

donderdag 17 maart | 2 | Supersilent

57 nummers, 7,6 uur, 531,4 MB. Supersilent 1-6 + Arve Henriksen solo + Susanna and the Magical Orchestra. Het is een trip, dat allemaal achter elkaar luisteren, een lange jam met hoofdrollen voor elektronica en slagwerk. Wie zulke vrienden heeft (die hun hele verzameling ver-mp3-en en soms voor de lol verzamel-cds maken om de anderen tot muziekliefhebberij aan te zetten, tot discussie en kopen wellicht van wat zij niet kopen) die kan de Limewires links laten liggen.

donderdag 17 maart | 1 | Videokunst op je mobiele telefoon

http://www.mobilevideonet.com. Vanaf binnenkort dan.

woensdag 16 maart | 1 | Jean-Luc Nancy

Ik lijk wel gek, Badiou net uit besluit ik ns wat van Jean-Luc Nancy te lezen. Immers inmiddels een grote naam in de esthetica. Dinsdagavond duik ik in The Muses. Ik verwacht een moeilijk betoog, maar ik heb er zin in. De eerste pagina's van het eerste essay, waarin de vraag wordt behandeld waarom er vele kunsten zijn en niet 1 kunst, kom ik goed door. Het is abstract, de vraag wordt typisch filosofisch behandeld, in de zin dat er steeds achter de fundamenten van het vanzelfsprekende wordt gevorst. Nancy gaat diep als het over de vraag naar de techniek gaat (la technique). Maar, hmm, na een paar pagina's kan ik echt niet meer volgen waar het in godsnaam over gaat. De samenvattingen van Kant, Schelling en Hegel zijn glashelder, de verdeling in punten ook, maar wat verder lijkt het een denken van de vraag door-heen Hegel, zonder los te komen van Hegel. Ik snap er minder van dan van Wallace's boekje over het wiskundige idee van oneindigheid dat ik vorig jaar las. Dit is voer voor Hegel-fans. Dat ik Nancy niet kan volgen kan te maken hebben met mijn slechte kennis van het vroege Duitse Idealisme, met de vertaling, of met een niet in staat zijn om deze door-en-door filosofische redeneertrant, te volgen. (Ik bedoel, je kunt de vraag ook opnieuw stellen; of je kunt een precieze analyse geven van een passage van Hegels Aesthetik; maar Hegel en de fundamenten van zijn denken uit de tijd lichten, alsof ze iets wezenlijks zeggen over het nu, ik weet het niet. Ik kreeg zelfs het gevoel ergens in de Middeleeuwen te zijn beland, bij een filosoof die Aristoteles op zn woord gelooft in plaats van naar buiten te kijken. (Dat zal ten onrechte zijn).) (Dit alles een weergave van mijn worsteling). Doorgebladerd, hier en daar wat gelezen. Hmm, interessant, maar ik vrees uitsluitend fascinerend voor vakfilosofen. Ik ben geen vakfilosoof. Vervolgens het enige Nederlandse vertaling van Nancy gaan lezen, De Indringer. Dat is glashelder! Het verhaal van Nancy's harttransplantatie, een korte tekst die zich autobiografisch laat lezen, maar steeds trillen de filosofische implicaties mee. Klassieker. Ook de opstellen over de moderne stad zijn inzichtelijk, ja lezen zelfs lekker weg. Ik las tot half twee, werd vervolgens gestraft met slapeloosheid (al waren het eerder gedachten over vroege computerkunst die door mn hoofd bleven tollen). Ik zal The Muses dan later nog ns proberen...

dinsdag 15 maart | 3 | Ooit gehoord van Salvatore Martirano?

Browse de wereld af, de gaten opvullend in mijn kennis van vroege computer- en elektroakoestische muziek. Zo stuit ik in de timeline van t EMF http://emfinstitute.emf.org/bigtimeline/ op ene Salvatore Martirano http://ems.music.uiuc.edu/~martiran/, die als eerste een interactieve performance-unit gebouwd heeft, de Sal-Mar Construction. Uit zijn lijst composities:
# 1967 The Malmstadt-Enke Blues real-time performance system using the Heathkit Analog/Digital Designer and custom hardware - variable form (15-20')
# 1967-1968 L's. G. A. for gassed-masked politico, helium bomb, 3 16mm movieprojectors, and 2 channel tape recorder - (Films: Ronald Nameth) (24')
# 1968 The Proposal for 2 channel tape recorder and slide projector (Slides: Ronald Nameth) (8')
# 1968 Action Analysis for 12 musicians, Bunny, and Controller (12')
# 1968 Marvil Construction real-time performance system
Er is zoveel....

dinsdag 15 maart | 2 | Idiote dag?

Zo gaat het dan. 6.15 op. 6.59 trein -- in de trein werken. 9.10 Breda. 9.20 - 15.00 lesgeven. 15.24 trein, werken. 17.30 Amsterdam. 17.15 e-mail lezen en berichten op t antwoordapparaat -- mogelijk werk --. Langs t huis van F. om spullen op te halen. 18.30 in de Balie, spoedklus: persbericht schrijven voor F. 19.45 Openbare bibliotheek, boeken inleveren. 20.30 bij M. & A.: eten. 23.15 thuis. Is t gek dat ik vanochtend niet vooruit te branden ben?

dinsdag 15 maart | 1 | Swiki's

http://swiki.hfbk-hamburg.de:8888/.

maandag 14 maart | 2 | Gelezen, ook nog

Recentelijk uitgelezen:
Thomas Kuhn: The Structure of Scientific Revolutions. Klassieker over wetenschap, de ontwikkeling ervan, via 'revoluties'; daarom gebruiken we tegenwoordig het woord paradigma...

Geert Lernout: Een beknopte geschiedenis van het boek. Eigenlijk een beknopte geschiedenis van het publiceren -- met het boek centraal. Leesbaar, leuk, en wat onevenwichtig. Sommige stukken zijn erg degelijk, en daarvan heb ik veel opgestoken (vroege Middeleeuwen). Met name het deel over het heden, de tijd van het internet, hangt wat teveel op persoonlijke impressies en persoonlijke hang-ups. (Hmm Lernout blijkt conservatiever dan ik had verwacht van een Joyceaan -- knipoog). Dat hij Joyce's 'mememoremee' -- laatste pagina van Finnegans Wake -- aanhaalt als kern van het publiceren vond ik erg goed. Me. Me. More Me. [Remember Me].

Carlo Emilio Gadda en Uwe Johnson gaan nog steeds overal mee heen.

maandag 14 maart | 1 | Badiou II

Eindelijk weer zo'n zondag in het teken van 'tekst'. Goed, ik heb ook een stukje gefietst (vieze gure wind), maar ook toen was ik met mn hoofd bij De Ethiek van Alain Badiou -- een behoorlijk toegangkelijk boekje waarin hij ook zijn idee van Subject-worden en Waarheid helder uiteenzet. Ik ben het vaak niet eens met Badiou, zijn insisteren op het trouw blijven aan de het 'Evenement' blijft iets suspects aankleven -- Principes boven de Mens -- en ook al is dat ingebed in een heel filosofisch systeem, waarin dat anti-humanisme juist een streven naar een betere wereld is, schrijf ik steeds weer 'waarom?' in de marge van zijn betoog. Tegelijk is dit boekje een heerlijke schop in de kont van gemakzuchtig liberalisme, en is het lezen goed tegengif voor wie zich dreigt te laten inpalmen door de vanzelfsprekendheid van wat tegenwoordig voor ethiek doorgaat.

Badiou is inspirerend, zijn 'revolutionaire' filosofie heeft iets heel aantrekkelijks; maar waar 'trouw aan het evenement' in de context van liefde of wetenschap of ook kunst nog wel te verdedigen valt, neemt ze in sommige gevallen een verdachte vorm aan wanneer het om politiek gaat. Bovendien, waarom is de Culturele Revolutie wel een Evenement, maar de 'subjectieve waarheid' van de moslimfundamentalist (of de wedergeboorte van de christen) niet? Maar zelfs daar blijkt Badiou zich uit te redden -- met argumenten.

En toch, en toch vertrouw ik 'm niet. Waar ik bij het lezen van Toni Negri nooit last heb van het feit dat sommige van zijn politieke opvattingen (over de Italiaanse politiek) niet helemaal zuiver op de graat zijn (wat gezien zijn persoonlijke geschiedenis begrijpelijk is); kan ik me bij Badiou nooit helemaal aan de indruk onttrekken dat zijn filosofisch systeem ook een enorm project is dat ook dient om zijn eigen Maoisme (dat hij geenszins ontkent) 'goed' te praten.

Tegelijk kan ik instemmen met een groot deel van zijn politieke opvattingen, en met zijn analyse van de discrepantie tussen enerzijds het 'anti-humanisme' gekoppeld aan 'politiek activisme, zich inzetten voor mensen' van bijvorbeeld Foucault (en diens generatie), en anderszijds de benadrukking van 'humanisme' in het tegenwoordige klimaat, waarin tegelijkertijd de deur wordt dichtgegooid voor mensen (vanwege het belang van u-weet-wel-wie).

En een fascinerend filosofisch systeem... Ik ben geen Badiou-iaan (ik vraag me af wat Badiou's ethiek de praktijk voorbij het persoonlijke te bieden heeft), maar dit boekje is wel een aanrader van de eerste orde.

zaterdag 12 maart | 3 | jill/txt

Gisteravond 5 tabs van Firefox laten vollopen met posts van Jill Walker, http://jilltxt.net/, -- een van mijn favoriete bloggers, en waarschijnlijk degene van wie ik de meeste referenties oppik (over bloggen, elektronische literatuur, network-literacy e.d.) --. Ik lees ze tijdens de treinreis. Dat ik geen links kan volgen is een nadeel, maar wordt omgezet in het voordeel van aandacht: ik lees nu een stuk of vijftig posts, in plaats van weg te surfen, het netwerk in (het web weven, lezend).

Ik heb nooit 'comments' achtergelaten. Ik heb ook nog nooit e-mail gestuurd, nooit contact gehad. Toch volg ik de ontwikkeling van haar ideeen, nu alweer een jaar of 3 op de voet. Dat is een van die rijke ervaringen die het web mogelijk maakt.

(Vroeger stuurde men elkaar brieven. Voordeel van bloggen boven briefwisselingen: een blog wordt geschreven zonder verwachting van antwoord, blogs lezen verplicht tot niets -- tenzij, te zijner tijd, zelf bloggen. For whatever reason: duur verlenen aan het moment, als vorm van informatieverwerken, om de 'blogosphere' -- om dat inmiddels in onbruik geraakte woord weers ns op te rakelen -- rijker te maken).

zaterdag 12 maart | 2 | Bridget Riley en Op art

Soms leen je een boek bij de bibliotheek dat je helemaal niet zou moeten lezen, een onderwerp buiten je aandachtsveld. Maar het boek is gloednieuw en je neemt het toch mee. Zo leende ik vorige week Frances Follin's Embodied Visions, Bridget Riley, Op art and the Sixties. De enige reden om iets over Op art te lezen is voor mij de mogelijke relatie tussen Op art en vroege computerkunst. Gisteravond las ik zomaar het eerste hoofdstuk en wat blijkt: je krijgt een helder beeld van de discussie over wetenschap en kunst, zoals die in de vroege jaren zestig speelde in krantenartikelen en in de verhouding tot het modernisme-begrip. Dat wil zeggen: als culturele context in die tijd. (Denk C.P. Snow, space-age, televisie, experimental optics, Fried, Greenberg, Fry). Op art werd met beide (wetenschap en modernisme) in verband gebracht. Erg fijn: achtergrond voor het begrip van de ontwikkeling van de discussie over de verhouding tussen kunst en wetenschap. Dus er was een reden om dat boek te lenen.

zaterdag 12 maart | 1 | De grijze golf

Zaterdagochtend en ik moet naar Groningen -- open dag op t Frank Mohr Instituut. Een vroegere trein halen dan gewoonlijk haalt weer eens niets uit, er is vertraging. Zaterdagochtend en de treinen zitten vol met ouderen, energieke grijze mensen, op weg naar kleinkinderen of dagje uit. Ze kletsen er luid op los. Blijkbaar niet op de hoogte van de omgangsvormen in de trein -- zoals ze door de week gelden: in de trein ben je stil, dit, om de lange reis zo weinig mogelijk vermoeiend te laten verlopen. Dit, om mensen die moeten werken of studeren de kans daartoe te geven. Hmm.

vrijdag 11 maart | 2 | Luisterwerk

Vandaag, bij t schrijven van facturen en verzamelen van materiaal, of waar je per ongeluk op stuit als iTunes het volgende nummer uit de 'Bibliotheek' kiest als de stream van The Wire stopt...
Venetian Snares: Csillag Allat Szuletett
James Tenney: Pika Don, Alamagordo & Hiroshima
Mystic Fugu Orchestra: Zohar
John Fahey: Sunflower River Blues
MF Doom
Colin Potter: The Knights are Drawing In
Mathew Jonson: Consumption
Hijokaidan: 25 Years On, The Last Recording
Wardell Gray: April Skies & At the El Grotto
-- televisiecommentaar Michel Wuyts bij Parijs-Nice --
LCD Soundsystem: Daft Punk is Playing at My House
Earth: (brr, wat een onzinnig slepende rock met orgeltje)
en nog een zooi mp3s van de site van The Wire, waaronder Zeitkratzer.

vrijdag 11 maart | 1 | Het is waar

Alle lof voor het nieuwe BIMhuis is terecht. Het is een schitterende zaal -- voor het eerst het gevoel dat Amsterdam echt een wereldstad is. Supersilent zien optreden, dicht op de band, prachtig geluid en uitzicht over heel Amsterdam. Ik was uit enthousiasme bijna in staat om een jaarkaart te kopen.

Goed voorteken: ik kwam meteen J. tegen, oude vriend, met wie ik tientallen (misschien meer dan honderd) concerten in het oude BIMhuis bezocht.

De muziek van Supersilent is natuurlijk prachtig... lekker lange improvisaties, goeie keuze van elektronische geluiden, heel subtiele drummer, waanzinnig goeie trompettist, enzovoorts. Zonder twijfel een van de toppers in de hedendaagse elektro-akoestische impro. Dus op naar de kritiek: het is een jamband, en dat hoor je. Eigenlijk hebben ze maar twee, hoogstens drie verschillende improvisaties op hun repertoire. Ze vervallen dan tijdens een set van anderhalf uur noodzakelijk in herhalingen -- het langzaam opbouwen naar een ritmisch hoogtepunt waarin iedereen alleen nog ritmisch op elkaar reageert heb ik drie keer gehoord. En eerlijk gezegd klinkt de keyboardspeler soms ook iets te veel als Tangerine Dream. Oftewel: nog veel muzikale groeimogelijkheden ;-)

donderdag 10 maart | 6 | Archiveren en omzetten

Zegt M. H. gisteren: "Ik heb besloten al mijn CDs te ver-mp3-en". Met een grijns. Hij heeft een enorme collectie. Spot is zijn deel: "Heb je al uitgerekend hoeveel tijd je dat gaat kosten?". Nog grotere grijns: "Een jaar".

Ik heb zojuist twee stapeltjes minidisks van labels voorzien en opgeborgen. Twee stapeltjes met voornamelijk oefenruimte-opnames van Oorbeek, 2 a 2,5 uur per disk (alles mono -- voor oefenruimteopnames goed genoeg). Ik heb nu 2 kistjes met Oorbeek-minidisk-opnames, de ene is ver-mp3-d, de andere (nog?) niet. Moet ik nog toevoegen dat ik meer dan de helft ook zelf niet heb teruggehoord? We verzamelen steeds meer voor ons eigen archief, in de hoop (zekerheid? wetenschap?) dat er ooit iemand zal zijn die t allemaal wil doorspitten. Zal ik er in 2040 toch zelf naar luisteren? Is het allemaal enkel en alleen voor t machinegeheugen?

Zo nam ik me ooit voor om een deel van mijn cassette-collectie te digitaliseren. Na een week ben ik er mee opgehouden.

Zo nadert het aantal videobanden in mijn bezit, alle getapet van tevee, de 250. Meest 4-uurs tapes, tweederde wielrennen (1996-heden). En nee, ik bewaar niet alles, wel veel, want je weet nooit. Ik weet inmiddels, dat ik het grootste deel nooit opnieuw zal bekijken. En ik weet ook dat ik ze nooit zal digitaliseren.

Ik bedoel: archivaris zijn van je eigen collectie is een dagtaak. Ook daarom heb ik bijna 250 videotapes. Uitzoeken, schiften, selecteren, bloemlezingen samenstellen, labellen, ordenen: het kost te veel tijd. Dan beter vlug een plakker erop met de meest noodzakelijke info en in de kast gezet, for future reference. Je weet nooit. En weer 6 nieuwe videobanden kopen op de Ten Katemarkt. (Wat wil je, archiveren of leven?)

donderdag 10 maart | 5 | Vintage Computer Art

The Best of Creative Computing -- gescand -- http://www.atariarchives.org/bcc1/

http://www.dam.org/intro.htm, het Digital Art Museum.

donderdag 10 maart | 4 | Supersilent

Vanavond speelt de Noorse groep Supersilent in t nieuwe BIMhuis. Wordt mijn eerste bezoek aan het nieuwe muziekgebouw. Men zegt dat het ontwerp van het nieuwe BIMhuis briljant is: al het goede van het oude BIMhuis behouden en een aantal minpuntjes opgelost. En dan een waanzinnig uitzicht achter het podium.

donderdag 10 maart | 3 | Winter en wielrennen

Nee, ik vond het niks, die sneeuw afgelopen week. Ik snakte naar fietstochtjes, na een week Ierland. En dan krijg je ineens, als de lente langzaam zou moeten beginnen, alsnog winter. Ik was klaar voor de +100-kilometer. Zo zie je maar: in Nederland moet je goed weer meteen benutten. Blij dat ik in januari zoveel gereden heb.

Al die sneeuw levert wel prachtige plaatjes op, zie Parijs-Nice waar het kleurige peloton met een rotvaart door de besneeuwde velden raast. En Tom Boonen heer en meester blijkt.

Tom Boonen is een kampioen, van een klasse die wel lang niet gezien hebben.

Dit jaar word je op de Belgische publieke televisie getrakteerd op een reclamespotje om het nieuwe wielerseizoen op Sporza aan te prijzen, waarin de nieuwe jonge god van het wielrennen, jawel, Tom Boonen, spiernaakt te bewonderen valt. Wat is dit? Een poging om vrouwlijk publiek te winnen? Doorbreken op de gay-markt? Inspelen op de lichaamscultus. Of zijn goden nu eenmaal naakt? Cipollini, Mooie Mario, de Lion King, maakte al eens naakt reclame (voor Cannondale?). Maar ja, dat was typisch Cipollini.

donderdag 10 maart | 2 | Badiou

Prompt per post geleverd: de Rokus Hofstede vertaling van De Ethiek van Alain Badiou. Uitgever Willem Desmense van IJzer (http://www.uitgeverij-ijzer.nl/) wees me op de verschijning. Googlen op Badiou had'm naar mijn blog geleid. Zoals Googlen op Arno Schmidt ook naar mij blijkt te leiden. Goeie trefwoorden.

donderdag 10 maart | 1 | In the loop

Ik en mijn powerbook zijn terug. Browsen, lezen, aantekeningen maken, mailen, mp3s luisteren, onderzoek doen, bloggen, filesharen, lessen voorbereiden. Alles loopt via deze machine -- en ik, ik zit 'in the loop': informatie innemen, verwerken en weer uitspuwen, in een beweging. Het is 1 beweging, bijna continue. (Of: zo voelt het). Nu: aantekeningen maken, gebruik daarvoor VoodooPad, een eenvoudige tekst-programma waarin je stukken tekst kunt linken, beetje wiki-achtig, met html-exportfunctie.

dinsdag 8 maart | 1 | titels

Als een aanzet, een ingooi, een label. Vanaf nu voeg ik een titel toe. Niet altijd, wil me niet vastleggen. Meestal, of wanneer het schrijven / tikken, me dat ingeeft.

Treinreis Groningen - Amsterdam en het huiswerk gedaan: links aangepast, opgeruimd. Nu nog schrijven.

Opgeruimd: mijn werktafel. Er lagen te veel stapeltjes boeken, te veel papiertjes met aantekeningen. Te veel dingen die me moesten herinneren aan wat nog gedaan moet / moest worden. Een opgeruimde tafel geeft rust en ruimte in je hoofd. (Maar nee, een helemaal lege werktafel werkt niet, er moeten wel een aantal boeken liggen, een aantekenboekje, pennen, een potlood -- en laptop).

Ook opgeruimd: de desktop van mn laptop. En de inbox van de mail. Het nog steeds niet beantwoorde ge-replyt of opgeborgen (met excuses aan die paar lezers die me mailden en geen reply kregen -- ik stel uw mail zeer op prijs!). Desktop en inbox: de twee plekken waar te zien is wat nog gedaan moet worden. Die (ontwerp)metaforen zijn ijzersterk, toch.

vrijdag 5 maart | 1 | catching up

Jawel, ik en mijn powerbook zijn terug. Met twee weken schrijfstof. Ik mis het schrijven voor mn blog (het geeft de dagen structuur), maar moet eerst orde op zaken stellen. (Moet, moet, altijd 'moet'. Tja, een geordend leven geeft ruimte om te denken).