ariealt.net

woensdag 31 augustus | 2 | Vakantie

[Deze entry is niet af, upload, in onaffe vorm, op 7 september].

Zoals zo vaak te kort. 13 dagen. Verslag -- voor those interested --. Anekdotisch. File under personal.

Voor het eerst samen met F. op vakantie, dat wil zeggen zonder verdere familie of andere zaken. Klassiek vakantie. Probleem: F. wil in zee zwemmen en uitrusten. Ik wil fietsen, de bergen in, het liefst in de bergen fietsen. Nog liever: zoveel mogelijk cols over. De oplossing leek met bagage fietsen door Belgie en Luxemburg. Ik kocht daarvoor een bob-trailer toen bleek dat mn hybride teveel mankementen vertoonde. Maar uiteindelijk huurden we een auto en gooiden de fietsen en tent achterin. Dat was mijn allereerste idee, ooit afgewezen door F. omdat alleen zij kan rijden (ik ben rijbewijsloos), de laatste jaren weinig had gereden en nooit rechts had gereden. (Ook in Ierland rijdt men links, invloed van de 'koloniale overheerser'). Als compromis besloten we tot Bretagne als reisdoel. Geen bergen, wel woeste kust, zee en Keltische invloeden.

Zo hadden we 13 dagen een 5-deurs VW Golf Diesel 'onder de kont'. Van Europcar. Luxe. Route: Amsterdam - Montherme - Mayenne - Roscanvel - la Mailleraile s Seine - Semeries - Amsterdam.

Campings. In Montherme (in de Franse Ardennen, aan de Maas en Semois) kozen we, achteraf gezien, de verkeerde van de 3 campings. Wij stonden aan de Maas. Was okay, een camping vol Fransen uit de buurt die hun dagen besteedden met vissen en bier drinken. (De camping verderop aan de Semois, ik kwam er met de fiets lang, lijkt me idyllischer). In de Mayenne (ik weet niet meer welk dorp...) reden we een van die klassieke Franse gemeentelijke campings op: een veldje in het dorp, met uitzicht over de velden, superrustig en dus perfect, zeker voor 1 nacht. In Roscanvel kwamen we terecht op de gemeentelijke camping. (Na afwijzen van campings direct aan zee wegens te toeristisch). Bovenop de berg, rustig, uitzicht over heidevelden, en alle huizen aan de kust en over de baai, en bevolkt door een mix van (rustige) Fransen die je anders in een kraakpand tegenkomt, wat verdwaalde toeristen en een enkele familie met kinderen. Opvallend: iedereen stond er ontzettend laat op (tussen 10 en 12), maar er werd niet gefeest. Een aanrader. We bleven er een week. Dan op doorreis nog zo'n gemeentecamping, nu die van la Mailleraile sur Seine, vlakbij Rouen. En tenslotte de laatste.

We hoefden net ver. We hadden nog 3 dagen en waren van plan een paar uurtjes te rijden en vroeg een camping te kiezen, daar 2 nachten blijven. Reisdoel: Noord-Frankrijk, de Avesnois. Daar wilde ik nog wel fietsen. Exacter reisdoel: Locquinol, in het bos. Daar reden we, terwijl een groot deel van de dag (en de vorige dag) had geregend meteen tegen een camping aan. Die bleek groot en uitgestorven, vol stacaravans en vol diepe plassen. Een verlaten bar en geen mens in zicht. Geen plek om 2 dagen te blijven. Er zou nog een andere camping zijn. Die vonden we niet. Er zouden verderop in Mairolles drie campings zijn. Wat we vonden waren half vergane bordjes die nergens heen leiden, of naar een veldje vol stacaravans, bevolkt door ons bevreemd aankijkende bejaarden, meer volkstuindersvereniging dan camping. Hmmm. Het was er voorwaar niet erg toeristisch, in de Avesnois. Na anderhalf uur rondkarren terwijl de regen in heftige buiten neerkletterde en soms de zon scheen, reden we dan maar naar Avesnes sur l'Helpe. Een iets grote plaats met een gemeentelijke camping. Die vonden we snel, we haalden opgelucht adem, het zag er goed uit. De beheerder snelde op ons af. "Non, c'est impossible, c'est inondee. Je ne peut rien faire pour vous". Het had daar al een week geregend (wij hadden zon gehad), hij stond in de blubber. Hij verwees ons naar Maubeuge. Mooi niet. 2 dagen in Maubeuge, brrr. Volgens de campinggids was even verderop in Semeries een camping. Met weinig hoop, we waren al 3 uur aan he klooien, zetten we daarheen koers. We reden weer zo'n een stacaravancamping op, ditmaal een iets sympathiekere, dat wel. Tja. Toch maar doen dan. Zo kwam het dat we 2 dagen op camping Bol d'Air in Semeries stonden. "On y vient, on y revient". De eigenaar was aardig. We waren de enige toeristen. We waren waarschijnlijk 2 dagen lang gespreksonderwerp van de bewoners, die er een zomer lang, of langer wellicht, bivakkeerden, bewoners van 'Nord'. Een camping waar men elkaar beconcurreert met het aantal tuinkabouters en waar sommige tuintjes voor de stacaravans met aanbouw en schotelantenne Disneyland proberen te imiteren. Waar de man die iedere ochtend met z'n 10 versnellingsracefiets de afwas naar de washokken komt brengen, 'monsieur Le Cycliste' wordt genoemd, de man met baard waarschijnlijk 'Le Professeur'. Waar iedereen elkaar begroet, praatjes maakt, waar de meeste bewoners het slechte gebit hebben (ontbrekende tanden) die armoede verraden, waar men altijd goedgehumeurd is, zo onder elkaar, en trots is op de eigen omgeving. "Tis hier mooi he, ze noemen het hier wel Klein Zwitserland", zo kwam een bewoner ons vertellen. Een camping met biljart, antiek voetbalspel, een flipperkast zo vreemd dat je er nachtmerries van zou krijgen, en twee antieke videogameconsoles, NEOGEO en een waarvan niet te achterhalen was wat er ooit op werd gespeeld. Zo'n camping. Eigenlijk helemaal niet slecht.

Nord is een arm departement, maar de Avesnois is serieus mooi. Golvende wegen. Dorpjes. Een behoorlijk aantal oude kerken en kloosters. Bossen (ja, de bossen van Nord, eerder beroemd omdat ze schuilplaats waren voor seriemoordenaars dan om hun schoonheid). Velden. Idylische riviertjes. Kanalen. En heel rustig. Het gebied waarin de GP Fourmis wordt verreden. (Wielreninfo...) Maar opvallend ook -- teken van armoede -- graffiti met hakenkruizen en white power-tekens op de de bankjes, de telefooncellen en zelfs de balken van het kerkje gewijd aan St. Hiltrude in het bos van Trelon.

Op de laatste dag dronken we een koffie en een Jupiler in de bar-tabac van Liessies. Een mooi plaatsje dat zich kan beroemen op een kloostertuin die teruggaat tot de achtste eeuw. De bar-tabac verkocht vanalles, van campingsmokings (mode van 15 jaar geleden) tot enorme knuffelbeesten (inmiddels bestoft) en de allersaaiste ansichtkaart die ik ooit heb gezien (nl. van de bar-tabac zelf). Er komt een afgeleefde vrouw, niet eens zo oud (40) binnen, roodgeverfd haar. "Je viens pout payer mes debts." De oude winkeleigenaar die eruitziet alsof niets hem uit zn evenwicht zal krijgen (hoe ongezond hij er ook uitziet): "Mais c'est pas deja necessaire". Even later komen een bejaarde man en vrouw binnen, hand in hand, opperbest humeur, lachend. "Bonjours mesdames, messieurs." Alle aanwezigen krijgen een hand en worden persoonlijk begroet (ook wij). Dan gaan ze zitten. "Une Leffe?" "Comme d'habitude". Vrijdagmiddag, borrelmiddag in Nord. Daar zitten ze aan een tafeltje, achter zich goedkope plastic modelauto's (vrachtwagens) in een vitrinekast, naast zich bestofte knuffelbeesten, kitschy standbeelden. Een Leffe voor zich. Buiten jongens op brommers.

Fietsen.

Strand.

Leesvoer: de Joyce-biografie van Richard Ellmann. Gevorderd tot pagina 340. Soms hardop gelachen om de capriolen van Joyce en zn obsessie met geld. Erg inzichtelijk wat betreft zn verhouding tot broer Stanilaus (his brothers keeper), -- belangrijk gezien de thematiek van FW -- Shem / Shaun. (Logisch dat Ellmann die verhouding benadrukt, hij heeft zich juist ook intensief met die broer beziggehouden). Erg gedetailleerd. (Je moet wel heel erg into Joyce zijn...), en o, qua visie op Joyce mag Ellmann wellicht tekortschieten vergeleken bij andere Joyceanen, maar alle feiten die hij opduikelt en het verhaal dat hij ervan maakt, zijn onmisbaar.

woensdag 31 augustus | 1 | Reality Soundtracks

Trug van vakantie. ADSL doet ut weer. Back to blogging.

Gesignaleerde Oorbeek airplay:
http://www.vitalweekly.net/
http://www.wfmu.org/playlists/shows/16189
http://www.wfmu.org/playlists/shows/16196

Gesignaleerd: sampling/appropriation van Oorbeek door DJ Morsanek:
http://offbeater.blogspot.com/2005/08/scope-definition.html

Gesignaleerd: recensie van ETOS door Frans de Waard in Vital Weekly 489:
http://www.staalplaat.com/vital_archive/489.txt
Ook hier: http://www.oorbeek.net/reviews.html

Wow.

Geen Oorbeek, wel interessant: http://www.realitysoundtrack.org/. 8 september in Amsterdam.

En Samuel Vriezen heeft zn webpage geupdate -- veel mp3s! --: http://www.xs4all.nl/~sqv. Interview met hem is deze week ook te horen (geweest) bij De Avonden, VPRO-radio.

Volgende week zal ik live verslag doen van het GOGBOT-festival in Enschede: http://www.planetart.nl. Een Gogbotblog dus. Of Gogbotblogging. Onderdeel van het festival. Ik ben uitgenodigd door Kees de Groot. Spannend.

Ook volgende week, vrijdag 9 september, optreden van Oorbeek in De Badcuyp, Amsterdam.

Luc Ferrari en Bob Moog deelden de 'obituaries' pagina van Le Monde. Daar zit je, op vakantie in Frankrijk met koffie en de krant, weer twee 'grootheden' overleden. Bij zo'n 'afstand' (weg van werk, op vakantie, een terrasje in de zon) is de impact groter.

Leesvoer: Haunted Weather van David Toop -- had ik al vorig jaar willen lezen, ligt nu pas op mn tafel. Over landschap en geluid (in alle mogelijke betekenissen, soundscapes, geluid en ruimte, geluidsregistraties van landschappen, natuuropnames, geluidsculptuur, de rol van geluid in het dagelijks leven). Erg goed, vol inzichten, ook al is het soms wat te journalistiek (en anekdotisch) opgeschreven, en ook al zie je ook een 'ouder wordende' Toop, voor wie herinneringen en 'memory' steeds belangrijker worden. Weinig mensen weten zoveel over 'soundscapes' als Toop. Ik weet geen ander die de betekenis(sen) ervan zo goed weten te verwoorden.

dinsdag 30 augustus | 1 | Zucht...

Thuis, trug van vakantie, (later meer), om te ontdekken dat mn adsl-modem kapoerewitsj is. Nieuwe gekocht (vandaag), anderhalf uur tevergeefs bezig geweest om de boel weer aan de praat te krijgen (moet toch niet zo moeilijk zijn). Uit pure ellende helpdesken gaan bellen. (Bingo: meteen iemand aan de lijn bij xs4all). Resultaat: uitvinden dat ik ALLES goed had gedaan, maar dat de boel niet wilde werken omdat de KPN aan het klooien was. Zucht. Dat was anderhalf uur waarin ik of had kunnen werken of van de zon had kunnen genieten. Grrr.

maandag 8 augustus | 2 | Voorts...

Mij snellezend heengewerkt door een stuk of zes boeken waarover ik dus helemaal niets weet te zeggen behalve dan of ik ze ooit weer ns ter hand zal nemen (Herbert Read, Camiel van Winkel, Hans Abbing, interviews met Zizek -- wat een vervelende filosoof is dat toch, Lacaniaanse Stalinist, alleen als ie schrijft over films of populaire cultuur vind ik het wat waar hij mee aankomt --, inleiding op William James en euh...); teksten verzameld en half gelezen voor onderzoek, lezing, artikel en colleges; 140 kilometer op donderdag (grote ronde Utrechtse Heuvelrug), heen en weer naar camping Bakkum door de stromende regen; een 'bob' gekocht bij de fietskoerierswinkel (karretje voor achter de racefiets); me groen en geel geergerd aan de Eneco-Benelux-tour (wielrennen), met eerst veel te gevaarlijke aankomstparcoursen in Nederland en daarna beschamende juryingrepen in de etappe naar Verviers. Door al t snellezen voel ik me net een tekstverwerker. Gisteren werd een gepland rondje Noordzeekanaal (Amsterdam - Velsen - Zaanstad - Amsterdam) op de vlucht voor de buien een rondje Hoofddorp, waarbij ik ontdekte dat je eindelijk helemaal langs de geniedijk van Vijhuizen tot Aalsmeerderbrug kunt rijden: een lang fietspad langs de dijk tussen de schapen.

maandag 8 augustus | 1 | Uitgelezen

Met een flinke krachtsinspanning op zondag (180 p.): uitgelezen, Europe Central van Vollmann. Als inlossing van een ooit gedane belofte aan het oeuvre van die schrijver. (Want zou ik het anders hebben uitgelezen, de 700+ pagina's...? Zou ik ooit een boek uitlezen zonder zo'n belofte?)

dinsdag 2 augustus | 1 | De Gids over De Bom

Gisteren gekocht (ook omdat er een essay van Omar in staat) en in 1 avond uitgelezen: De Gids over De Bom. Highlights: de bijna hilarische manier waarop Joseph O. Hischfelder verteld over de eerste kernbom-proef in 1945 (hij was uitgezonden om de fall-out te meten) en Stemmen uit Tsjernobyl van Svetlana Aleksjievits (vertaald door Froukje Slofstra -- alweer iemand die ik van vroeger ken).

En Arte is terug op de Amsterdamse kabel. Alweer 2 weken ofzo, maar gisteren pas voor t eerst kans om daarvan te genieten. Midden in de roos met de herhalingen van de tv-programma's van Jacques Cousteau. Vroeger een absoluut hoogtepunt in de televisieweek, en nu kun je je vergapen aan de manier waarop het doen van wetenschap spannend en aanschouwelijk wordt gemaakt. Onbekende werelden worden verkend -- er ontvouwd zich een ruimte en een toekomstdimensie.

Precies dat enorme geloof in wetenschap en technologie: het spreekt uit de ontwikkeling van De Bom en uit het onderzoek van Cousteau.

maandag 1 augustus | 2 | Multitudes

Zomernummer van Multitudes ((Post-Guattari-ultra-links-politieke-filosofie in t Frans) -- met 'n zootje essays over blogs: http://multitudes.samizdat.net/rubrique.php3?id_rubrique=612.

maandag 1 augustus | 1 | William Gibson

William Gibson spreekt: "Our culture no longer bothers to use words like appropriation or borrowing to describe those very activities. Today's audience isn't listening at all - it's participating. Indeed, audience is as antique a term as record, the one archaically passive, the other archaically physical. The record, not the remix, is the anomaly today. The remix is the very nature of the digital." http://www.wired.com/wired/archive/13.07/gibson_pr.html.

vrijdag 29 juli | 1 | Glossaries

Misschien dat Bruno Latour daarom een van mn favoriete theoretici is: de Glossaries van Politics of Nature en Pandora's Hope. Je leest pagina na pagina van een encyclopedie en ziet hoe , steen voor steen, lemma na lemma, de wereld, van de grond af, wordt opgebouwd. Even spannend als in de ontologische fictie van Ben Marcus (Age of Wire and String, Notable American Women). Of spannender dus -- want geen roman, maar filosofie, politieke filosofie.

woensdag 27 juli | 3 | Vollmann

Europe Central blijft aangenaam verrassen, de nieuwe Vollmann is bijna de oude Vollmann. Tussen de regels door valt te lezen dat hij (persoonlijk) een moeilijke tijd achter de rug heeft. Zou dat het verschil maken? Hoewel t nog altijd een fikse pil is (700+ pagina's) is zijn stijl een stuk minder wijdlopig en repetetief (sp?) dan in Argall en The Royal Family. Hij lijkt strenger voor zichzelf te zijn.

woensdag 27 juli | 2 | OMC, Royal Trux en Oorbeek

Omar wijdt een paar regels aan ETOS van Oorbeek: http://www.subjectivisten.org/schdwkbnt/arch/001845.php#001845, en weet weer een van z'n favoriete bands te noemen: Royal Trux. Die ken ik alleen via Omar -- hier audio: Royal Trux. Vanaf nummer Pots and Pans begint het op Oorbeek te lijken.

woensdag 27 juli | 1 | Geheugen, geheugen, blijf bij de les

Ik had nooit die 'post' over nonchalance wat afspraken betreft moeten schrijven. Gisteren heb ik het nog bonter gemaakt door volledig een vergadering die ik nota bene zelf had georganiseerd te vergeten. Ik stapte doodleuk om kwart voor vier op de racefiets voor een rondje, terwijl ik om vier uur 'ten kantore' van Coup moest zijn.

Was het de wat slaperige vakantiestemming? Niet zoveel werk en net terug van een lang weekendje fietsen en kamperen op de Veluwe?

maandag 25 juli | 1 | Sorry, weer over fietsen

Tja, ook al is alles gezegd over de afgelopen Tour, ik doe toch een duit in het zakje...

Een van de problemen van het Armstrong-tijdperk is dat zijn verhaal groter is dan het verhaal van het wielrennen. Jong renner wordt wereldkampioen, krijgt kanker, overwint kanker om vervolgens zeven keer de grootste sportwedstrijd ter wereld te winnen. Het is echt gebeurd. Het is een klassieker. Welk verhaal kan daar tegenop?

Ik hou van het verhaal van de koers; het verhaal van het wielrennen; een lang vervolgverhaal met vele, vele subverhalen die met elkaar worden verweven. Tijdens de Tour de France wordt dat verhaal verpletterd door het perfect uitgevoerde en perfect georkestreerde en perfect uitgebuitte verhaal-Armstrong. Slechts 1 emotie wordt aangesproken: bewondering. Bewondering voor de superprofessionaliteit van Armstrong, de belichaming van het kapitalisme waar je geen kritiek op kunt hebben, want alles is toch perfect geregeld en The Boss komt altijd al zijn afspraken na, inclusief de belofte om de zevende Tour te winnen, en hij is goed voor zijn onderdanen en geen onvertogen woord tegen de pers!

Armstrong in zijn prive-heli, met bewakers, een geblindeerde auto, een multinational in itself. Maar wat zou hij als wielrenner zijn zonder de regisseur op de achtergrond: Johan Bruyneel -- zijn ploegleider die zowat alle grote rondes wist te winnen met zijn renners, Armstrong, Heras (3x de Vuelta) en Savoldelli. En hoe rancuneus is hij, hoeveel renners heeft hij het wielerleven onmogelijk gemaakt? (Christophe Bassons (??), Simeoni, Livingstone (??)).

Armstrong, die zichzelf meer dan welke kampioen ook, impopulair heeft weten te maken (meer dan Merckx, meer dan Indurain), tenminste, bij de wielerliefhebbers.

Lang leve Philippe Gilbert die in de laatste etappe van de Tour alle ongeschreven wetten schond en als een junior demarreerde waar dat niet hoorde. Dan komt de 'patron' je zelf halen. Zo hoort dat. Maar Armstrong kreeg het gat niet dicht, en in een gladde bocht namen zijn knechten te veel risico en zij gleden ongenadig onderuit.

Lang leve Savoldelli die er gewoon voor uitkomt dat de Tour 'm niks interesseert. De Giro, daar gaat het hem om.

De Tour echter heeft meer problemen dan Armstrong. De Tour is het wielerspektakel voor sportkijkers die de rest van het jaar geen wielrennen kijken. De Tour is qua opbouw voorspelbaar en is in de jaren voorspelbaarder geworden omdat de belangen te groot zijn. De Tour krijgt last van hooliganism en leidt aan gigantisme. De wielerliefhebber intussen kijkt al een week reikhalzend uit naar de Vuelta, naar de augustus- en septemberklassiekers. De wielerliefhebber spelt de uitslagen van de Brixia-tour; kijk, Napolitano wint de laatste etappe tegen Chichi en Grillo en Bonomi, dat zijn pas sprinters, pure sprinters!

In het Armstrong-tijdperk is de Tour te groot geworden voor het wielrennen. Wat mij betreft slaan ze volgend jaar over. Doen we in juli een mooie Ronde van Duitsland gevolgd door Berlijn-Praag-Parijs ofzo (met bergetappes in het Ertsgebergte, Alpen en Vogezen).

dinsdag 19 juli | 2 | Organisatie, organisatie

Just-in-time organisatie: kenmerk van sociale omgang, afspraken e.d. in tijden van de mobiele telefoon. Ik heb nog altijd geen mobiele telefoon. (Ik prefereer e-mail). Toch sluipt eenzelfde nonchalanche en onnauwkeurigheid (kenmerkend voor t just-in-time paradigma) in mijn eigen organisatiegedrag. Ik sta voor het verkeerde huis voor een avondje pannenkoekeneten met vrienden (en moet dus terug naar huis om te bellen). Ik sta op de juiste plek in de juiste straat op de juiste tijd maar kan me met geen mogelijkheid het huisnummer herinneren en vind de naam niet op de naambordjes. Ik had bijna een treinkaartje Amsterdam - Keulen gekocht voor donderdag, als ik bel voor de fijnafstemming van de afspraak blijkt de afspraak op vrijdag te zijn (en dan kan ik niet). Wie steeds met zn oor aan de mobiele telefoon zit, maakt volgens mij dagelijks dit soort dingen mee. Maar t maakt niet uit, want alle afspraken zijn vloeiend, en zolang je je mobiel maar bij je hebt.

dinsdag 19 juli | 1 | FW + B & H

Boeken over Finnegans Wake lezen is als het herlezen van Finnegans Wake. Tenminste als het Wakiaanse boeken zijn die met vrolijkheid en ernst de Wake serieus nemen. Zoals mn weekendleesvoer: de Finnegancyclopedie van Bindervoet en Henkes. Verslonden. Gelachen. Slimmer geworden. De Wake: doorgangshuis van de wereldgeschiedenis. En het is verbazingwekkend om te zien hoe Bindervoet en Henkes zijn uitgegroeid tot volbloed Wakianen, die geen shit nemen van foute academici (he, maar foutje: volgens mij heeft Foucault nooit een woord over de Wake geschreven, wel?); maar zelf wel diepzeeduiken in het genetisch onderzoek.

zaterdag 17 juli | 1 | Vollmann

Gevorderd tot pagina 63 ben ik nog steeds enthousiast over Europe Central, het nieuwe boek van Vollmann. Als vanouds zweeft de verteller als een engel van de geschiedenis door de tijd, ziet wat de gebeeldhouwde adelaars zien, hoort wat de telefoonlijnen doorgeven, leeft zich in, in de levens van Kathe Kollwitz en anderen, en zegt 'wij' als het gaat om de Duitsers en de Nazi's en de revolutionairen. Ergens naief, maar een naïviteit die voortkomt uit een wil tot inleven, tot navoelen (of naleven en invoelen), de morele beslissingen van mensen begrijpen vanuit de tijd, zonder oordelen, maar niet zonder iedere keer de 'moraliteit' in het centrum te zetten. En 'the sleepwalker' met z'n snorretje (Hitler) die steeds ergens in Europa opduikt.

Tot nu toe gelezen:
Steel in Motion -- telefoonnetwerk, legers
the Saviors -- Fanya Kaplan en N.K. Krupskaya
Mobilization -- mobilisering van het leger in Duitsland
Woman with Dead Child -- Kathe Kollwitz

vrijdag 16 juli | 3 | Voorspelbaar

Zo voorspelbaar de Tour. Gisteren zo'n typische tussenetappe waarin (in de Tour) nooit iets zal gebeuren. Een groep kanslozen, sterke rijders nochtans, mag wegrijden. Natuurlijk: Merckx, Moncoutie, Casar. 14 juli, dus er wint een Fransman. Van zulke etappes krijgen we er nog een stel. Ik zal ze kijken, maar meer om het voorbijglijdende landschap dan om de koers.

Voorspelbaar? Ik had niet een van de ontsnapten in mijn rondemaster-ploeg. Mijn voorspellingen zijn nooit raak.

En ja, Moncoutie begon weer over het wielrennen met 2 snelheden. Fignon heeft ongetwijfeld gelijk als hij zegt dat de reden voor het gebrek aan nieuwe toppers in het Franse wielrennen andere oorzaken heeft (geen opleiding, weinig jeugd). Toch: ze hebben het hele seizoen bijna nergens gereden en niks gepresteerd: Azevedo, Noval, Padrnos, Popovych. Dan rijden ze je los in de Tour. Tis niet raar dat je dan denkt: dit klopt niet.

En die Frigo. Dat niemand ook maar een traan laat om Frigo (gearresteerd) tekent zijn status. Iedereen wist hoe de vork in de steel zat. De interessantere vraag: voor wie was hij leverancier?

vrijdag 16 juli | 2 | Boekhandelaars

Via Omar, lees ik dat de man van de Used English Bookstore is overleden. http://sporenburg.blogspot.com/2005/07/nooit-meer-hi.html/. Ik kwam er niet zo vaak, maar toch vaak genoeg om te weten wie hij was. Ik kocht er ooit een stapeltje Ishmael Reed's, "come tell me what you think of them", zei hij. De laatste keer kocht ik een paperback van Sorrentino. Kort gesprek over t feit dat niemand meer Sorrentino leest. Je herinnert het je. Net als de boekverkoper van Atheneum (wiens naam ik niet ken), de man die alleen in de zomer 2 weken op Ameland op vakantie ging en die altijd alles wist, bruin pak, breedgerande bril. Een jaar geleden plots overleden. Iemand die als je een onbekend boek bij 'm afrekende snel titelpagina en colofon scande (Charles Olson, Collected Prose).

vrijdag 16 juli | 1 | Boeken

Je gaat naar de boekhandel (Atheneum in dit geval, bijna altijd Atheneum) om de Finneganscyclopedie van Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes te kopen. Je dwaalt wat rond en je denkt, o ja, Europe Central van Vollmann is inmiddels uit. Die zullen ze niet hebben, maar zie: daar ligt bovenop een stapeltje andere boeken de hardback, recht voor je. 52,50 (echt waar). "Vollmann moet nog steeds het probleem van de vorm oplossen" stond er laatst in Bookforum. Klopt. Argall is schier onleesbaar en The Royal Family zo langdradig (1000+ dichtgedrukte pagina's) dat ik er nooit doorheen ben gekomen. Ik wil Europe Central niet kopen. Maar zie, ik lees een paar passages en het is helemaal niet slecht. Hmm. En zo'n volstrekt idioot onderwerp voor Vollmann -- de geschiedenis van Centraal Europa, rond en tijdens WOII. SS-ers, Duitse generaals, Stalin, Sjostakowitsj. Vollmann die in 1979 als jonge Amerikaan tussen de Taliban zat. Idioot onderwerp. Op dat moment kon ik niet meer de deur uit zonder het boek. Pfff, tweeenvijftig euro (op zo'n moment reken je om, meer dan 120 gulden...) Ik heb het gekocht. Gisteravond begonnen, en zowaar, in de eerste pagina's vond ik iets terug van de oude Vollmann, hoe hij zich als verteller identificeert met het telefoonnetwerk, hoe hij zich inleeft en de beweging (en de moeite) van het inleven meeneemt, verdisconteert, in de stijl. Vooralsnog ben ik aangenaam verrast.

maandag 11 juli | 3 | De Gids

Zojuist op 'verstuur' geklikt. Mijn stuk voor De Gids. Je wordt gevraagd voor De Gids te schrijven. Je voelt je vereerd. Publiceren in het langst bestaande Nederlandse literaire tijdschrift. En ja, zo'n naam, geschiedenis en reputatie werken ongemerkt toch een beetje intimiderend... Ik heb er 2 maanden meer voor genomen dan ik van plan was, en het voor mijn gevoel toch te snel afgemaakt. Of zou dat gevoel inherent zijn aan het afmaken...

maandag 11 juli | 2 | Redactie, redactie...

Ik wel ns slordig in deze blog. Schrijf snel wat, check niet. Of ik denk er niet eens aan dat t iets is om even te checken. Dan ben je afhankelijk van een lezer die je op je vergissing of slordigheid wijst. Bij deze een rechtzetting: ik schreef: "Anja had die middag opening op t mediafestival in Leeuwarden". Niet waar. Ze had een opening bij VHDG, binnen het programma Heapsteps: http://www.vhdg.nl/heapsteaps/index.html. Bij deze.

maandag 11 juli | 1 | Weening & Rasmussen

Jawel: Pieter Weening wint. Dat althans zei de jury. Omdat er een winnaar moet zijn. In werkelijkheid waren ze natuurlijk gewoon echt exact gelijk: Kloden en Weening. Mooi was het. Als beste klimmen, doorzetten, winnen. Zulk rijden hebben we de afgelopen jaren te weinig gezien. Weening is een topper.

Dat Rasmussen -- de man met mijn postuur, nou ja, ik ben 6 centimer langer en 4 kilo lichter (sic) -- als eerste over al die Vogezenklims zou trekken (mooi om ze op tevee te zien, in mei reed ik er in kou, regen en mist) was verwacht. Dat hij de etappe won, verraste me.

(En van Viva Dopage verwacht ik nu n bijtend stukje over experimentele voeding, hongerdieeten en het niet kunnen plassen na afloop van de wedstrijd).

Morgen de Alpen. Ik denk dat de wedstrijd op slot zal gaan. Tenzij Rabobank en T-Mobile samenwerken (en CSC en Discovery ruzie krijgen), en Weening, Menchov, Rasmussen, Kloden, Ullrich en Vinokourov gezamenlijk de Uebermensch slopen en de trui verrassend gaat naar Kloden. Wat dat betreft was het goed dat Weening won.

zaterdag 9 juli | 1 | Service hernomen

Ik was even uit de lucht. xs4all knalde de router van Peet (die mn blog host) er steeds uit, afgelopen week. Waarop we de boel hebben verhuisd. Nu weer 'up and running'.

vrijdag 8 juli | 1 | Lorenzo Bernucci

Kijk, ik stond te juichen gisteren, bij de finish van de Touretappe. Volgens verwachting schoof de kop van het peloton onderuit op het zebrapad in de laatste bocht (niet zeuren, ze hadden de bocht minder hard moeten insturen, die in de binnenbocht bleven overeind). En wie won: Lorenzo Bernucci. Laat ik die nou in mijn ploeg hebben, in t tourspel (http://www.rondemaster.nl). (Waarmee ik, bij 30.000 deelnemers, in de top 250 eindigde...) Dankzij de regen en het parcours leek het eindelijk ergens op. Spanning. Godzijdank is er Vinokourov: "Genoeg van vals socialisme en getraind in een van experimentele doping doordrenkt systeem, laat hij geen flank onbenut om als een Mongoolse rijder, de organisatie van Discovery en CSC eigenhandig de nek om te draaien." Aldus http://intrapilid.blogspot.com/.

Het fijne van de Tour is dat je ineens met iedereen over wielrennen kunt praten...

Mooiste moment gisteren: Cancellara die -- ook onderuit op t zebrapad met de kop van t peloton -- opstaat, kijkt, z'n zender inschakelt en in de microfoon onder zn trui naar zn ploegmaat Bernucci schreeuwt "alles is weg, je bent los, go, go!!!" (of zoiets).

donderdag 7 juli | 2 | Foto's

Oorbeek in Paradiso: http://www.flickr.com/photos/21469707@N00/

donderdag 7 juli | 1 | Tour-filosofie

Daar is ie dan: de enige nederlandstalige pro-doping wielrenblog: http://intrapilid.blogspot.com/. Nee, hij is niet van mij. Ik zou Armstrong nooit als de 'valse messias' betitelen. Armstrong is de mens wedergeboren als supermens. Gestaalde perfectie. Unheimlich.

Veel interessanter dan 't geklieder met medische en wetenschappelijke 'begeleiding' is, volgens mij, momenteel de aan fascisme grenzende, militairistische teambuilding die in het wielrennen om zich heen grijpt. De totale overgave aan het collectief (voor de leider, maar het collectief primeert boven de leider). Je ziet het bij Armstrong, en hoe hij zijn team bouwt. Je ziet het nog sterker bij de puur militaire aanpak van CSC (en damn ja, ik blijf fan van Ivan Basso, maar Riis maakt het me wel moeilijk, te meer daar CSC ook nog een bedrijf voor 'huurlingen' is - al heten ze ICT-managers e.d.) Omdat Armstrong en Riis er, tenminste in de Tour, successen mee boeken, denk ik dat we hier de voorbode zien van een nieuw hoofdstuk in het wielrennen. Kijk, vroeger was er ook het kopman-knecht-systeem, maar dat had een bijna negentiende-eeuwse vorm, baas en werknemer, baas en arbeider. Je zou er nostalgisch van worden. Als je CSC en Quickstep vergelijkt (en Quickstep is ook een vrij hecht team) dan zie je mensen die zich met ware doodsverachting opofferen voor het collectief, versus een stel individualisten die samenwerken. (Stel je voor: die val van Zabriskie: op die situatie was getraind, vandaar dat er geen spoor van een hapering of twijfel of paniek was). Saiz maakt ook een team van z'n renners, maar het komt niet half zo rigide over als de teambuilding van Armstrong en Riis. Unheimlich.

Misschien overdrijf ik. Tuurlijk overdrijf ik -- ik overdrijf om de verschuiving zichtbaar te krijgen.

Zo verschijnt de arme Franky VandenBroucke (junky, depressief, de gevallen ster) als een schim uit het verleden. En zijn Bram Tankink en Erik Zabel renners van het oude stempel. Geen wonder dat Ullrich, die zich heeft moeten losmaken uit het keurslijf van de DDR-aanpak, nu zo'n moeite heeft om echt een topper te zijn.

CSC en Armstrong bepalen de Tour. Daarom komt de Tour, vergeleken met de Giro en de Vuelta, zo gestaald, gesloten, zo perfect over. Er is weinig speelruimte. De sprints waren spectaculair (Boonen versus McEwen), de tijdritten hadden beide een historische element, maar de algemene indruk is die van een vastliggend scenario dat met ijzeren hand wordt gehandhaafd. De Giro van dit jaar was heel wat opwindender. (En nee, in de Tour geen kans dat zich een "Rujano" aandient. Popovych zegt u? die reed 3 jaar geleden al bij de besten mee in de Giro).

Daarom heb ik zo weinig herinneringen aan de Tour: 6 jaar Armstrong. 5 jaar Indurain. Mwah.

dinsdag 5 juli | 4 | Tour

Tijdens de Tour snapt de rest van de wereld dat ik wielrennen kijk op tevee. Ze vragen me ernaar. En dat terwijl ik de Vuelta en de Giro echt verkies boven de Tour. De tijdrit was historisch (vanwege Armstrong die Ullrich inhaalt). De eerste 2 etappes strontsaai, op de laatste kilometer na. En dat zal nog tot zaterdag duren. Hmmm. Het zal weer muurvast liggen, de wedstrijd.

dinsdag 5 juli | 3 | Bram Tankink

Bram, jongen, denk ik, Tukker! Studio Sport vraagt 'm in de Tour of hij leest. Ja hij heeft een boek bij zich. Dat feit alleen is in het professioneel wielrennen al voldoende aanleiding om je uit te roepen tot intellectueel, zo niet universiteitsprofessor of, na t succes van Peter Winnen, schrijver-in-de-dop. Wordt 'm gevraagd welk boek hij bij zich heeft. Ja, euh, hoe heet het, Ongelofelijk luid, euh, dat nieuwe boek van Jonathan Nathan Foer, die Amerikaanse schrijver. Mijn god, denk ik, Bram, weet je wel wat je zegt? Dit zeggen ze over dertig jaar nog over je. Bram Tankink, gaat naar de Tour met een moeilijk, avant-garde boek. Intellectualiseert t wielrennen zo enorm? Tom Boonen speelt liever op de Playstation. (Of zijn de knechten de filosofen, en de kopmannen de ...)

dinsdag 5 juli | 2 | Leonardo Sciascia

Leesmateriaal in t weekend: 3 boeken van de Siciliaanse schrijver Leonardo Sciascia. Over de jaren had ik 'm meermaals proberen te lezen. Vanwege z'n visie op twintigste eeuws Italie, vooral de jaren zestig, complotten, de maffia. Wilde nooit zo lukken -- ik heb t niet zo op t gebruik van het detective-motief, de speurder, op zoek naar wat er precies is voorgevallen. Dat ik bleef proberen is ook een soort trouw aan de jaren waarin ik Italiaans studeerde. En nu, beginnend bij zijn 'testament' (laatste boek, Een duidelijke zaak), begreep ik het. Zijn stijl, ironie, de omcirkeling van een waarheid die nooit werkelijk in zicht komt, vanwege de verstrengelende belangen, de precisie van de stijl.

dinsdag 5 juli | 1 | Werkbesprekingen

Werkbesprekingen, beoordelingen, vergadering. Het waren maar 4 studenten. 1 had al het besluit genomen om te stoppen en het over een andere boeg te gooien. 1 gaat fantastisch, hoog niveau, werkt hard, enthousiast. 2 vormden een probleem. Te weinig vooruitgang. Geen MA-niveau. Onvoldoende. Hmm. 1 geven we een opdracht. Met 1 willen we niet door. Pff. Dat zijn zware dagen.

het ding is dat je bij het begin van het jaar, of eigenlijk bij het aannemen al ziet wat de problemen zullen worden. Dan weet je al wat het probleem is waarmee je aan het einde van het jaar zult worden geconfronteerd. Zelden gebeurt het dat het een andere wending neemt.

zaterdag 2 juli | 2 | Wit wit wit

Trein richting Amsterdam, zaterdagavond. De nieuwe massa verzamelt zich, op weg naar Amsterdam, een dance-feest (Awakenings? Sensation?). Allemaal witten in het wit. Schoon en fris ruikend. Niemand heeft een jas of tas bij zich. Whoever can tap into this mass. Whoever can make them act, in favor of whatever goal... Ik kan t niet begrijpen, de vrijwillige onderwerping aan zo'n edict: dresscode wit. (Die de massa op t feest tot een esthetisch geheel vormt, een beeld, 1 beeld). Ik heb een instinctieve afkeer tegen massa's. Al het wit in deze trein, bijna is het angstaanjagend (het gevoel van angstaanjagendheid onderdruk ik met rationele kennis en door niet te kijken).

zaterdag 2 juli | 1 | Printball, Ipse, and other works

Vanmiddag was de opening van de eindexamententoonstelling van Benjamin Gaulon en Dezzie Dimbitsara (http://www.dezzie.net), in galerie Sign (Groningen); met onder andere printball -- een tot printer omgebouwde paintbalgun (van Bnjmn Gaulon), en animaties en een interactieve installatie van Dezzie (waaraan in de laatste 2 dagen nog een stel verbeteringen waren gemaakt). Over Printball zie http://www.core77.com -- film, zeg maar 'The Making Off" is te downloaden (31Mb), als t goed is op www.recyclism.com/printball/. (Of anders via www.recyclism.com).

Heen en weer -- Amsterdam - Groningen - Amsterdam, 2 cedees verkocht (Karl en Siebe!), geanimeerd gesprek met Eric de Bruyn, Michiel en Anja kwamen binnen toen ik al bijna weer weg was (Anja had die middag opening op t mediafestival in Leeuwarden). Enz.

vrijdag 1 juli | 1 | Een hoogtepunt, neem ik aan

Dit moet wel een hoogtepunt zijn: de eerste officiële Oorbeek CD is er echt, ETOS, in een prachtig ontwerp van Serge Onnen. Vanmiddag levert Mark er een stel af bij de distributeur http://www.subdist.com, en heel snel is de CD dan ook in elke cd-zaak te bestellen. Jawel. (En ook te bestellen via: http://www.oorbeek.net).

En gisteren t optreden voor een volle kleine zaal in Paradiso, we speelden hard, 45 minuten vrije impro, soms heel hard, en t geluid was nog nooit zo goed op t podium (geen probleem dat je een van de anderen niet goed kon horen).

En in december spelen we met Mark van Tongeren "een van de beroemdste boventoonzangers ter wereld" in het Stedelijk...

Fantastisch toch?

dinsdag 28 juni | 3 | Laptoppers, waar zijn jullie?

As known, ben ik verbonden aan Interactive Media and Environments van het Frank Mohr Instituut in Groningen. Tweedefase kunstacademie. En het loopt niet storm met aanmeldingen.

Kortom: er is plek. Meld je aan, jullie moeten toch ergens zijn, jullie vertegenwoordigers van de laptopscene...

... als je (beter) MAX/MSP en Jitter wilt leren, of Processing, of zelf hardware wilt leren maken en aansturen, als je into circuit-bending bent, of software-art wilt maken (of post-software-art, of post-software-conceptual-informational art) ;-) .. of als je interactieve kunst wilt maken, of interactieve verhalen wilt vertellen, als je into artistiek mobtaggen bent, of met GPS aan de slag zou willen, of good-old-fashioned media-art naar het heden wilt overzetten... als je 2 jaar je kennis en inzicht wilt verdiepen, technisch en theoretisch wilt bijscholen...

Ik wil graag goeie en leuke studenten voor volgend jaar... Dit jaar studeren Dezzie Dimbitsara (http://www.dezzie.net) en Benjamin Gaulon (http://www.recyclism.com) af. En je hoeft niet per se een afgeronde kunstacademie op je cevee te hebben staan -- ervaring als kunstenaar (o.i.d.) kan ook voldoende zijn, of een andere (bijv. HBO of universitaire) opleiding. Je motivatie en werk zijn doorslaggevend. (MNK, aka Karl Klomp kwam met een VJ-achtergrond aan IME terecht). Anyway, meld je dan aan (let niet teveel op de genoemde deadlines): http://www.mohr-i.nl/content.phtml?463. (of mail mij...)

dinsdag 28 juni | 3 | No Issue No Public

Gelezen: de PhD-thesis van Noortje Marres -- in de versie zoals ie naar de commissie gaat. No Issue, No Public. Gaat over de verplaatsing van de politiek, over hoe issues een publiek vormen, over hoe er zonder issues geen publiek is, over hoe de verplaatsing van de politiek leidt tot (of een voorwaarde is voor) democratie, nu, in de toekomst... Of ze het echt zo sterk stelt, weet ik niet zeker: het boek (want dat is t toch) is een heel precieze studie, en traceert ook de filosofie van Dewey en Lippmann over publiek en politiek (en wijst op de overeenkomsten tussen Dewey en Lippmann!), duikt in de agenda-setting-theorie, haalt case-studies aan, en verwerkt empirisch webonderzoek met de IssueCrawler, etc. Noortje Marres is 'geworteld' in de STS en ANT, haar denken ontleent veel aan Latour -- maar in No Issue, No Public is ook een kritiek op ANT en zelfs op Latours voorstelling van politiek te lezen... (En ik ben een nog grotere 'fan' van Dewey geworden).

dinsdag 28 juni | 2 | Redesign

Oorbeek-website-redesign. Welja, of wat bij mij voor design doorgaat. Optreden donderdagavond in Paradiso (22.45-23.30). Als de duivel (dat wil zeggen: de Buma/Stemra en de langs elkaar heenwerkende CD-bedrijven) en de goden het toestaan is de CD ETOS er dan ook. Introprijs 10 euro (daarna 12,50), eerste 20 bestellers krijgen een gratis CD-R Do Not Play Loud (die titel is serieus, en een waarschuwing!!!). http://www.oorbeek.net. Ik moet nog mp3s stallen, maar ptvrddrrdbbtjs, ik heb zelf geen CD met de juiste mix.

dinsdag 28 juni | 1 | Cultuurverschil?

Ik kom mijn buren tegen in de lift. Ik met mn racefiets, in race-kloffie, fietsschoentjes, helm, the works. De Indonesische buurvrouw vraagt zich altijd af wanneer ik de Tour de France ga rijden, wanneer ze mij op televisie zal zien. 'Je gaat zo vaak'. Laatst stond ik in de lift met de Hindoestaanse buurvrouw. Ze vraagt: 'Waar ga je naar toe? Naar het Vondelpark?' Euh? (Het Vondelpark is anderhalve kilometer fietsten). Ik zeg: nee, richting Hoorn. Ze snapte er niks van.