ariealt.net : arie's blog

donderdag 30 oktober | 1

Gisteren Gattaca op video gezien. naar verluidt een van de betere kwaliteits-SF-films van de afgelopen jaren. En weer stuit ik op 'mijn probleem' met Hollywood. Het begint met waanzinnig mooi camerawerk, schitterende decors, een schets van een interessant probleem. Plus: razend goeie acteurs, Uma Thurman, Jude Law en euh, naam ontschiet me even. Op tweederde is de film alleen nog maar plot, krijgen we te maken met een overbodig romantisch nevenverhaal, begint de ouderwetse muziek (en dan valt het nog mee: het is Michael Newman) te irriteren en dan gaat de film als een nachtkaars uit en eindigt op een moment dat je denkt: dit menen ze niet, ze kunnen het niet zo 'corny' laten eindigen. Maar het is echt zo. Kortom: teleurstelling.

Ik heb daarentegen niks tegen dertien-in-een-dozijn films, zoals, laatst gezien, Veronica Guerin, over de Ierse journaliste die de strijd aanbindt tegen de drugsmaffia. Gewoon goed verteld en adequaat gespeeld en je denkt, niks bijzonders, maar het is okee als film. (Wel allemaal op ware gebeurtenissen gebaseerd en in Ierland weet iedereen wat ie deed op het moment dat zij vermoord werd). En ja, het is een Europese film en het plot verloopt niet exact in het zeven-stapsrimte van een Hollywoodscenario. Dat zevenstapsritme (met de nodige nevenlijnen), de formule ervan, die irriteert me. Onderhuids.

woensdag 29 oktober | 1

Razend interessant festival in Brussel: http://www.radiophonic.be/. Dat bedoel ik met radio.

Ik moet altijd erg lachen om minimalistische kunst. Op een goeie manier - niet uitlachen -. Ik krijg een onbedaard goed humeur van een stel bielzen die tegen een muur in een museum staan. Andersom moet ik helemaal niet lachen om de grappen van Marcel Broodthaers. (Wat niks afdoet aan de kwaliteit van z'n werk, ik krijg er alleen geen onbedaard goed humeur van).

dinsdag 28 oktober | 1

Did it. Rising Up and Down besteld. 137.75 geloof ik. Dollars. Ben ik gek? Of gewoon nog altijd een Vollmann-verslaafde (ook al kan ik zijn laatste boeken niet lezen).

De paradox van de onderwijsbureaucratie, de zelf-beoordeling, de accreditaties, en wat ze met een heel vies woord 'audits' noemen: ze willen dat ik er tijd aan besteed. Maar liefst zo'n 8 a 10 uur. Euh, sorry, ik werk maar een dag of twee tot drie per maand als docent. Ik wil er alles voor doen om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren, ook best een audit als dat helpt. Maar helaas de tijd is beperkt (en het geld dat de school heeft om docenten te betalen is nog beperkter). Dus ik kan wel een audit gaan doen, maar als ik moet kiezen tussen een student begeleiden, op weg helpen, een tekst zoeken, een tekst kritisch doornemen - of een audit, dan kies ik toch echt voor het eerste. Alles voor de kwaliteit. De onderwijskundigen en de bureaucraten zouden graag iets anders zien en dus krijg je een onleesbaar (neem schrijfles!) vijf pagina's lange uitleg over volstrekt onheldere procedures van iets waar je niets van weet in de bus.

Niet wassen van woensdag tot woensdag. Tourette in W139. georganiseerd door Will Stuart (oftwel Will en Stuart), elke avond van woensdag tot woensdag films, clips, lezingen, drank en dergelijke. Hoe meer stempels je verzamelt des te goedkoper wordt de entree.

Brussel is een onoverzichtelijke stad. Was er afgelopen weekend.

woensdag 22 oktober | 1

Rising Up and Down, het zeven dikke delen dikke werk, een studie van geweld, van William T. Vollmann schijnt uit te zijn, of dan toch bijna. Dave Eggers geeft het uit: http://www.mcsweeneys.net/. Vollmann heeft er jaren mee lopen leuren. Ik heb zelfs Argall als hardback gekocht, moet ik nu dan ook Rising Up and Down kopen? I feel tempted...Maar Argall, ik kwam er niet doorheen. Anderszijds, Vollmann zat al in 1980 tussen de Taliban en zijn visie op geweld is interessant omdat hij het niet wil afwijzen.

Okee, stukje interview met Vollmann, van http://publishersweekly.reviewsnews.com/index.asp.

PW: Did you ever consider just selling a shorter version?
WTV: It seems to me that the stakes are so low when you look at how much an author gets paid given the amount of work he does that there isn't any point in selling yourself out. You might as well keep your work exactly the way you want it.
PW: You finished writing the book well before September 11?
WTV: Yes, that's right. I'm not going to say that I saw 9/11 coming. But certainly in the case studies, which were written before 9/11, there are plenty of warnings, and I was saying that this does not look very promising. Based on what people told me then and based on what I see now, I would guess that things are going to get worse.
PW: Who do you think will be your audience for Rising Up and Rising Down?
WTV: Well, I'm not sure. My hope is that diplomats and terrorists would read it. They're the people whose decisions to inflict or withhold violence are going to have an impact on other people's lives. It's possible that a suicide bomber might read this book and think he was still justified in being a suicide bomber. But it's also possible that, if nothing else, he might double-check his motivation for violence and give equal time to another point of view. Then, the world might be a better place. At least that's my hope.

dinsdag 21 oktober | 1

De Trouw van afgelopen zaterdag publiceerde (een ingekorte versie van) het Conservatief Manifest van Bart Jan Spruyt en Michiel Visser. De tekst is te vinden op http://www.burkestichting.nl. Een dodelijke kou van repressie gaat er vanuit. Aanpassen, meer politie, monocultuur, een enkele waarheid, luisteren naar de meester, hoge gevangenisstraffen en hermetisch gesloten grenzen die alleen opengaan voor mensen die nuttig zijn. Niet echt verrassend maar niettemin beangstigend. De auteurs leven blijkbaar nog steeds onder een imaginair juk van de jaren zestig en menen dat de vrijheid-blijheid en het waardenrelativisme nog altijd heersen en rechters alle tasjesdieven een aai over hun bolletje geven. O, en werkelozen moeten bij de plantsoenendienst gaan werken. Maar Nederland is al zo conservatief geworden...

Volgens Spruyt en Visser verkeert Nederland in een crisis: 'een golf van geweld en criminaliteit', 'etnische spanningen', 'een grote, te dure en inefficiente publieke sector', 'verval van het onderwijs en verplatting van het maatschappelijk leven', 'een falende politieke en maatschappelijke elite'. Hmmm. Ik zou zeggen dat hun oplossingen de crisis die zij waarnemen zullen verergeren, en een deel van de crisis toe te schrijven is aan de opgang van het conservatisme, een conservatisme dat geen halt toeroept aan het neoliberalisme, maar wel de levenslust van de samenleving en de cultuur inperkt en geen oog heeft voor sociale en culturele dynamiek. Let wel: ik ben voor een verregaande verbetering van het onderwijs, ik denk dat er een einde kan komen aan de verplatting van het maatschappelijk leven door de levende cultuur te stimuleren. Dat kost geld: publiek geld, belastinggeld. Met een levende cultuur krijg je een betere samenleving, niet met repressie, gehoorzaamheid voor alles en het dichthouden van de grenzen.

Staatsrepressie in haar ergste vorm. Gehoorzamen, wegwezen of neergeknuppeld worden. (Sorry Spruyt en Visser, ik overdrijf, maar, euh, eigenlijk komt het hier wel op neer, alleen dan in een burgerlijke, nette versie).

Het is de omgekeerde wereld: de 'kraakbeweging' stelt zich open op, zoekt de dialoog, argumenteert, leeft zich in. De politiek criminaliseert de krakers, gooit alles dicht en stelt zich op naast speculerende eigenaren en meent dat kraakpanden holen zijn waar de georganiseerde criminaliteit samenschoolt. Maar euh, wacht eens, de georganiseerde criminaliteit heeft geld (drugs leveren veel op), dan ga je niet in een kraakpand zitten, dan speculeer je met panden om nog meer te verdienen. M.a.w. het voorstel van Ten Hoopen toont hoe ver de conservatieve krachten in Nederland van God los zijn geraakt. Er is geen oog voor de levende cultuur, geen oog voor de noodzaak van een levende cultuur - de samenbindende kracht daarvan.

Maar wacht: als het over onderwijs gaat geven de heren Spruyt en Visser af op de Mammoetwet en de desastreuze gevolgen daarvan. Nostalgisch denken ze terug aan de tijd van HBS en ambachtsschool. Pardon? Het zou lachwekkend zijn als het niet zo vreselijk treurig was. De Mammoetwet werd in wat 1968 (?) ingevoerd? Zouden de heren Spruyt en Visser dan al de respectabele leeftijd van zestig zijn gepasseerd en is hun manifest een reutel van sigarenrokers? Niet het nieuwe elan van de jong conservatieven maar het gejammer van een oude garde vol wrok? Ik dacht dat de Burkestichting wel jonger bloed in de gelederen had. Of hebben we hier - treuriger - te maken met een absoluut gebrek aan kennis? Onderwijs nu gaat over leren-leren, over interculturele vorming en daar kun je zeker kritiek op leveren. Verwijzen naar de Mammoetwet is een beetje dom. Een meester met kennis, en een leerkracht met kennis en kennisoverdracht bestaan nog steeds.

Hmm, ik vrees dat ik energie verlies aan een waardeloos hersenspinsel. Laten we dat hopen.

dinsdag 21 oktober | 2

Het moet ergens in mijn achterhoofd gezeten hebben. Bilwet schreef al 10 jaar geleden aan tekst over media zonder publiek, soevereine media. Een tekst die ik zeker 3 keer gelezen moet hebben, destijds. En Eric Kluitenberg schreef in 2000 een tekst 'Media without an Audience' over streaming media. En nu kom ik aan met mn een weblog heeft geen publiek. Tijd om te herlezen.

dinsdag 21 oktober | 3

Current listening, terwijl ik een tekst van Jamie King vertaal en teksten redigeer, de 10CD-box Improvised Music from Japan, ver-mp3t met dank aan Maarten: http://www.japanimprov.com/boxset/tracklist.html. Current reading: Buigzaamheden van Jan Lauwereyns.

En per mail krijg ik een mooi verslag van Mark van Tongerens optredens in Auckland (met Koichi Makigami) en Taiwan (een solococert).

maandag 20 oktober | 1

Prachtig weer. Rondje Langeveldse Slag. Vlakbij Vogelenzang komen me twee wielrenners tegemoet. Een groet en dan roept de voorste: "Heee Molteni!" en knijpt bijna in zijn remmen. Ik rijd in een imitatie-1975-Moltenishirt. Leuk zulke dingen.

vrijdag 17 oktober | 1

Vanavond op de concertzender, http://www.concertzender.nl, van 19.00 - 22.00: programma over boventoonzang, natuurlijk samengesteld door Oorbeeks Mark van Tongeren, http://www.fusica.nl.

Mijn droomwens op mp3-gebied: alle uitzendingen van Michiel de Ruyters NOS-jazzgeschiedenis als mp3. Ik heb er wel eens naar gezocht. Helemaal nop. Terwijl ik me kan herinneren dat er destijds (toen ze voor het eerst werden uitgezonden, vanaf 1979) een ruilhandel in tapes gaande was.

En voor wie wacht op de nieuwe Metropolis M-site. Debugging last things. Het is altijd wat met de oplevering. Zucht. Maar het komt er aan.

Volgende interventie van Oorbeek (in kwintetbezetting, ik kan er niet bij zijn), vrijdag 24 oktober in De Waag, als onderdeel van de Lost and Found radio, http://www.lost.nl.

vrijdag 17 oktober | 2

Pfff. Gebruikersdeel is eindelijk online: http://www.metropolism.com. 17 oktober, 14.30 uur.

Net gekocht, Revolver 119, Vivisectie van een dichtbundel, een tijdschriftlange geschreven dialoog tussen Yves T'Sjoen en Jan Lauwereyns over het maakproces van de gedichten van Lauwereyns. Kweenie of de poezie van Lauwereyns me zo bevalt (http://www.dwb.be/dwb00-5/lauwereyns.html), noch de kritieken van T'Sjoen, maar ik ben wel benieuwd naar de losse (brief/emailvorm) vorm van diepgraven, die vorm van kritiek.

Wachten op de definitieve tekst van Jamie King, wachten op antwoord op je mails, wachten op de nieuwe versie van Omars tekst. Ah, de tekst van Jimmie Durham is binnen (veel te lang). Het leven van een redacteur voor de deadline.

dinsdag 14 oktober | 1

Ben in zo'n stemming dat ik meen dat radio meer toekomst heeft dan televisie.

Deze hele week wordt Mixtuur op Klara (vroeger BRT 3, http://www.klara.be) samengesteld door Jelle Dierickx, in het kader van het 40-jarig bestaan van het Instituut voor Psychoacustica en Elektronische Muziek in Gent (http://www.ipem.ugent.be). Met veel oude opnamen van het Instituut, d.w.z. 'pre-historische' elektronica van Karel Goeyvaerts enzo.

Jelle Dierickx is weer dezelfde als Jelle Meander, de man achter http://www.krikri.be en allerlei projecten op het vlak van klankpoezie en visuele poezie. Festival op 21 en 22 november.

Ah, en kijk, daar hebben we wat aan: http://www.klara.be/html/fs_audio.html. Audio-on-demand, met o.a. oude uitzendingen van Mixtuur.

dinsdag 14 oktober | 2

http://www.davidcronenberg.de/. Slicke Cronenberg-site met veel goed materiaal (artikelen uit begin jaren tachtig!)

maandag 13 oktober | 1

Was Arte een laatste opleving van de televisie? Toen Arte nog op de Amsterdamse kabel zat was er een reden om rond kwart voor acht de televisie aan te zetten om te kijken of er iets op was, je zapte dan automatisch de kanalen langs om te constateren dat er inderdaad - uitzonderingen daargelaten - niets te zien viel. Kwartiertje nieuws misschien op Arte, heel misschien daarna nog wat. Nu 'we' geen Arte meer hebben, waarom dan nog de televisie aanzetten? Ik kom niet meer boven de grens uit, het verlangen is weg. In feite leven we al in een tijd waarin de televisie een obsoleet medium is. Ga naar een winkel en laat je vertellen dat die monitor zo'n 24 kanalen kan ontvangen. Wat idioot. Waar is het toetsenbord? En ik kan er alleen maar naar kijken? Maar daar heb ik toch DVD's voor en die speel ik op mn computer af.

Met het wegvallen van Arte en de verandering van frequenties van Salto hoef ik niet meer te zappen (ik kan mijn televisie niet opnieuw programmeren omdat het belangrijkste knopje op mijn afstandsbediening niet werkt). Nu het herfst is - normaliter begint dat de tijd dat ik wat vaker televisie kijk - constateer ik dat de televisie uit mijn aandachtsveld verdwenen is. End of story. Einde van een twintigste-eeuws verhaal.

Voeg toe: eenvormige beeldcultuur van de commercieele kanalen; voeg toe de heersende nostalgie, de 'mode' van de herhalingen, het continue terugkijken op de eigen geschiedenis, de paniekerige crossmedia producties en Endemol die het ook niet haalt. End of story. Overbodig geworden. Wat overbodig is, levert nog amusement op, maar heeft geen maatschappelijke relevantie. Je hoeft dus als politicus niet meer met je kop op de televisie. Einde van het tijdperk van de massamedia.

Natuurlijk, het is nog niet zo ver voor iedereen. Maar het omslagpunt is bereikt. Zo lijkt het.

Cultuur gaat over meedoen.

woensdag 8 oktober | 1

'Heavy viewers of the Fox News Channel are nearly four times as likely to hold demonstrably untrue positions about the war in Iraq as media consumers who rely on National Public Radio or the Public Broadcasting System.' http://www.fortwayne.com/mld/journalgazette/6932562.htm.

woensdag 8 oktober | 2

Het lijkt wel alsof er steeds meer wiki's online komen. Zoals openpoetry.com.

dinsdag 7 oktober | 1

'At least on the assembly line, he mused, you could chat to the next worker or let your mind wander while you carried out a repetitive task. Mechanised clerical work demanded total attention, but granted no intellectual satisfaction in return.' [Georgina Ferry, A computer called LEO, Lyons Teashop and the World's First Office Computer, 2003].

dinsdag 7 oktober | 2

7,99 bij de Free Record Shop op het station: Horror Double Bill DVD, Rabid en Shivers van David Cronenberg. In de trein van Groningen naar Amsterdam kijk ik Rabid. Consumer society has its advantages.

Thuis vertelt een brief van de Informatie Beheer Groep dat mijn studententijd definitief voorbij is. Ik heb mijn studieschuld volledig afbetaald.

maandag 6 oktober | 1

De kraakgeluiden (http://www.kraakgeluiden.tk ) zijn terug in OT301 - Overtoom 301, de oude filmacademie, Amsterdam. Vanavond Cor Fuhler, Robert van Heumen en Jeff Carey.

op 12 oktober, 15.00 uur: Dorkbot n.1 in Rotterdam. Met Esther Polak, Alexei Shulgin, Saul Alberts: http://dorkbot.org/dorkbotrotterdam/.

zaterdag 4 oktober | 1

Mn vader zegt dat hij binnenkort best wel via de kabel wil internetten, draadloos, met zo'n wi-fi, of hoe heet dat. Ik leg uit dat hij dan ook een zendertje moet neerzetten. Hij zegt dat de buurman veel met computers doet. Hmm. Ik haal mijn iBook uit de tas. Het Airport-icoontje slaat vol uit. Alle vijf streepjes. Actiontec heet het netwerk. Full-on internet toegang. In het hele huis. Mijn vader heeft aan een Wi-Fi kaartje genoeg (zolang de buurman dat goed vindt).

donderdag 2 oktober | 4

'The first educational goal for the information age would indeed be to learn people (starting with kids, again) to independently publish their ideas, needs and goals, to promote those needs, without relying on any representation in existing power structures. Self-representation is key.' [Jouke Kleerebezem: http://www.nqpaofu.com/2003/nqpaofu76.html.]

donderdag 2 oktober | 3

Definitie van weblog voor de Routledge Encyclopedia of Narrative Theory, van Jill Walker: http://huminf.uib.no/~jill/archives/blog_theorising/final_version_of_weblog_definition.html

donderdag 2 oktober | 2

Beroemd? Alice is in Istanbul (voor de Biennale), zit aan tafel in een sjiek hotel, komt er een jongen op haar af 'hee, jij speelt toch in Oorbeek?'. Serge loopt door Williamsburg NYC, wordt aangeschoten door een jongen 'hey, you're the trumpet-player from Oorbeek, ain't you?' Beroemd? Welnee, een klein wereldje.

donderdag 2 oktober | 1

'Depuis une quizane d'annees, a mesure que s'accelarait la mondialisation liberale, ce "quatrieme pouvoir" a ete vide de son sens, il a perdu peu a peu sa fonction essentielle de contre-pouvoir.' [Ignacio Ramonet, Monde Diplomatique, okt. 2003 - de vierde macht is de journalistiek.]

'Il faut, tout simplement, creer un "cinquieme pouvoir". Un "cinquieme pouvoir" qui nous permette d'opposer une force civique citoyenne a la nouvelle coalition des dominants. Un "cinquieme pouvoir" dont la fonction serait de denoncer le superpouvoir des medias des grands groupes mediatiques, complices et diffuseurs de la globalisation liberale.'

'...chacun constat que, comme la nourriture, l'information est contaminee. Elle nous pollue le cerveau, nous manipule, nous intoxique, elle tent d'instiller dans notre inconscient des idees qui ne sont pas les notres. C'est pourquoi il est necessaire d'elaborer ce qu'on pourrait appeler une "ecologie de l'information".'

woensdag 1 oktober | 1

Mijn naieviteit? Ik zoek hosting voor de nieuwe website van Metropolis M. Liefst bij de 'eigen' provider. Na drie dagen proberen heb ik eindelijk iemand van Euronet aan de lijn - op mijn mail van maandag heb ik nog altijd geen antwoord -. Ze hebben het druk. Wat PHP en MySQL is weet de jongen van Euronet niet (en ik heb nog wel het speciale nummer voor hosting gebeld?) maar hij zal me vanmiddag laten weten welk pakket we nodig hebben. Fijn. Hoe lang duurt de procedure? Reken op een week. Een week? Het is druk. Ik dacht dat het met een dagje wel gedaan zou zijn. Blijkbaar lopen ze overal achter de feiten aan. Ah, daar is de mail. Ze ondersteunen MySQL niet. Dan houdt het op. Misschien inderdaad mijn naieviteit.

woensdag 1 oktober | 2

"As promised, MIT has finally released 500 courses worth of lecture notes, syllabi, and exams to provide a 'free and open educational resource for faculty, students, and self-learners around the world.' Take a look (and maybe a test or two) at MIT's OCW site." http://ocw.mit.edu/.

dinsdag 30 september | 1

De bloggers: je zou deze schrijvers, linkers, commentators en loggers elektronische performers kunnen noemen: zij performen hun tekst in het elektronische netwerk, zij roepen, fluisteren, schreeuwen, praten, murmelen.

Blogs lezen heeft alleen zin als je zelf ook blogt. Bloggen is een activiteit. Het is een continu proces van publiceren, het is (jouw) informatieverwerking en de reflectie op je informatieverwerking. Maar als blogs lezen alleen dan een zinvolle activiteit is als je zelf meedoet, en alle bloglezers beginnen hun eigen blog, dan nadert het aantal lezers van een blog de limiet van 1 (jijzelf).

De blogger heeft geen publiek. 'Het publiek' is een concept dat verbonden is met de wereld van massamedia. Wie denk in 'het bereiken van publiek' opereert volgens de logica van massamedia, of, iets minder cru gesteld, volgens de logica van een publicatie. Een blog is geen publicatie, het is een proces. (Dat neemt niet weg dat er blogs zijn die zijn uitgegroeid tot publicaties of als publicatie gerund worden). Vandaar: er is geen publiek, er is alleen publiceren.

Natuurlijk worden blogs gelezen. Mijn blog krijgt tegen de 100 hits per dag, soms meer, van de zomer minder. Een deel van mijzelf. Een deel van zoekmachines, wormen en spambots op zoek naar mailadressen. Een deel via Google. Een deel van bloggende lezers. Een deel van vrienden. Natuurlijk ben ik daar blij mee (met die lezers). Maar wie op zoek is naar publiek moet niet bloggen. (Terzijde: mijn blog is vermoedelijk qua inhoud veel te chaotisch om een steady publiek te trekken).

De blog hoort bij de wereld voorbij de massamedia. Blogs zijn de stem van de multitude. (Niet te verwarren met de stem van de massa). Met alle middelmatigheid, lulligheid, brille en smerigheid van de menigte. Een multitude die uit singulariteiten bestaat, die niet terug te brengen is tot 1 lichaam dat gerepresenteerd kan worden.

Hoe verhoudt de informatieverwerking (denk aan de constituerende rol daarvan in ons leven) van de menigte, die gestalte kan krijgen door de genetwerkte informatietechnologie, zich tot het idee van politiek? De representatieve democratie versus democratie door contestatie (of zoiets)? Hoe verhoudt het zich tot de ideeen van Negri, Hardt, Holmes? Tot het idee van Jodi Dean over publiek en democratie? Hoe verhoudt het zich tot populisme? (Populisme is gebonden aan de logica van de massamedia). Tot het idee van massacultuur? (Wat is het verschil tussen massacultuur en de cultuur van de menigte? Massacultuur als de opgelegde cultuur? De cultuur van de menigte is geen tegencultuur, ze wordt geinformeerd door de reclamecultuur, de televisie, de massacultuur, maar ze wordt bepaald door het gebruik daarvan en niet door een klakkeloze opzuiging).

Wie het schreef weet ik niet meer, maar ik geloof dat het in De-Bug was. Blogs worden wel eens gezien als journalistiek-van-onderop. Denk aan de Bagdad-blogger Raed (sp?). Maar het goede van blogs is juist dat ze geen journalistiek zijn. Ze opereren niet volgens de logica van 'iets onthullen voor een publiek'. Bloggers bloggen, voor niets en voor niemand. (Natuurlijk zijn er freak incidences waarbij de bloggers ineens in de wereld van de journalistiek opduiken omdat ze nieuws hebben).

Nog iets dat ik niet uit mijn hoofd krijg. Een tijdje geleden stond er, ik meen in Trouw, een artikel over de cursussen journalistiek die nu door westerse journalisten gegeven worden aan de Iraakse journalisten die jarenlang onder Saddam Hoessein gewerkt hadden. Het belangrijkste dat de Iraakse journalisten bleken te moeten leren, voor hun stijl van schrijven, was het heldere onderscheid tussen de informatie die ze 'op straat' verkregen hadden en de interpretatie daarvan en hun commentaar. Zij waren gewend om stukken te schrijven waar alles door elkaar liep in een gekleurd betoog. (Oeps tricky, een punt uit een krantenartikel uit je hoofd reconstrueren). Kortom ze moesten de manier van journalistiek die bij ons bedreven wordt leren. Nu geloof ik best dat dat zin heeft, maar anderszijds is bij ons de journalistiek voor een deel verpest door de artikelen waarin de journalist twee, drie of vier stemmen van de straat aan het woord laat, wat leidt tot van die standaardreportages zonder visie. Ik wil niet die reportage, ik wil visie, achtergrond, contextualisering, commentaar. Ik wil stukken lezen geschreven door mensen die 'op de hoogte zijn', die kennis samengebalt hebben. Helaas werkt journalistiek bij ons vaak niet op die manier. De journalist is iemand die niets weet, of moet doen alsof hij niets weet, maar die op de goede plek stond en aan de mensen die het weten de vragen stelt. Als een journalist een nieuwtjesverzamelaar is, dan voldoet deze opvatting van journalistiek. Het is de journalistiek van Reuters en het ANP. We kunnen niet zonder. Maar belangrijk voor je informatieverwerking is niet de onthulling van die nieuwtjes, het is vinden van samenhang, de interpretatie, de filtering van de rotzooi. In die zin is journalistiek (als onthuller van nieuwsfeitjes) weliswaar onmisbaar (al bezit ze een precaire positie temidden van de PR-bureaus en persvoorlichters), maar legt de filtering meer gewicht in de schaal. (Vandaar ook het belang van de verschillende vormen van editing - van Indymedia tot Slashdot. Vandaar ook het belang van een duidelijk editorial design voor publicaties. Een nieuwtje is maar een nieuwtje. Anyway, ik weet niet of ik hier uitkom).

Bloggen functioneert alleen als het op een bijna naieve manier gebeurt: voor de vuist weg, fris van de lever, schrijven en linken. Het is de onbetaalde arbeid van informatieverwerking, van betekenisconstructie, van een manier om te zijn in het midden van de veelvormige cultuur. Het is een activiteit die onbetaalbaar is en onmisbaar. Het is arbeid waarop cultuur is gebaseerd en die cultuur vormt (en met alle middelmatigheid - cultuur immers gaat over de ervaringen van mensen en de betekenis die ze daar aan geven, ze is er, mooi, lelijk, saai, ouderwets, tenenkrommend, beledigend, briljant, hip, alles door elkaar). Het is de vrije arbeid van de geest (klinkt idealistisch, is het niet). Daarom is bloggen altijd ook precair: immers, je moet er maar de energie voor kunnen opbrengen, je moet er maar de tijd voor hebben, je moet je levensonderhoud op een andere manier verdienen. (Slecht een enkeling houdt er een baan als journalist aan over of heeft het geluk dat het bloggen zich terugbetaald in de professionele arbeid). Goed bloggen is arbeidsintensief. Wat we met z'n allen doen kan niet betaald worden volgens het economische systeem dat we nu hanteren. Het is vrijwillige arbeid - een praktijk, die, zoals Paul Perry zei, je gek maakt en je gezond houdt.

Bloggen is iets dat je doet. Niet in de zin van 'just do it' van Nike, maar een gereflecteerd doen, de reflectie wordt geperformd.

dinsdag 30 september | 2

Over de logica van de massamedia: als de 2000 (of 10.000?) havenwerkers gisteren niet met de ME slaags waren geraakt, zou hun protest dan de krant gehaald hebben? http://www.dewaarheid.nu/haven/eu_staking.htm.

dinsdag 30 september | 3

En check ook Jouke Kleerebezems essay over bloggen in de laatste Witte Raaf (die ligt gratis bij galeries enzo).