: : Arie's weblog : :

wat ik doe, wat ik lees en wat er in me opkomt

Zit de hele tijd met de lezing in mn kop die ik komende woensdag op de Rietveld - in het kader van de Studium Generale - ga houden. Over technische media en literatuur, preciezer: de transformaties van literatuur onder invloed van technische media. Ik loop tegen dezelfde problemen aan die vorig jaar het werken aan een stuk over nieuwe media en literatuur - voor De Witte Raaf - lastig maakten. Ik wil teveel vertellen. Ik pak het veel te encyclopedisch aan. In mijn hoofd voer ik gevechten tegen niet bestaande spoken. Ik moet het beperken en focussen. Ik hoop dat t ditmaal beter lukt. Vast wel. De lezing is nog niet af. (Nog lang niet). Maar de presentatie, met veel voorbeelden, wel.

Gehoord: "overlevingsbaantje".

Wat betreft t opzeggen van mijn baan bij Mediamatic: dat is niet omdat ik zo ontevreden zou zijn - integendeel -; ik krijg alleen vanaf januari een nog veel leukere baan.

"Zullen we spelen dat jij verdwaald was"
"Zeg dan help"
"Je kon geen weg naar mij vinden"
"Als ik ja zeg wel, maar nu nog niet"

31 oktober. Vandaag mn baan bij Mediamatic IP opgezegd.

Dat in Nederland Greta Monach computerpoezie geschreven heeft (1973, Compoezie), wist ik niet.

Gelezen:
Procedures voor de poëzie. Sybren Polet en het probleem van de authenticiteit. Mooi artikel van Thomas Vaessen: http://www.neerlandistiek.nl/02/04/index.html.
"De organische vorm van het modernistische gedicht, zo hogelijk gewaardeerd door New Criticism en in Nederland Merlyn, is een homogeen en in zichzelf besloten geheel; tijdgebonden en eenmalig. Wanneer de modernist een reeks componeert, kiest hij daarbij voor een thematische of temporele leidraad, waardoor de relaties tussen de afzonderlijke delen metaforisch van aard zijn. Polet zet daar anti-organische poëzie tegenover die heterogeen en principieel open is; veranderlijk en varieerbaar. Aan de ordeningen die in zijn werk voorkomen, ligt geen psychologische of argumentatieve motivering ten grondslag. Zijn aleatorische reeksen hebben geen thematische of chronologische, maar een procedurele leidraad, waardoor de relaties tussen de afzonderlijke delen metonymisch van aard zijn."

Gelezen:
Andere Sinema - met o.a. interviews met Bart de Baere en met Chris Dercon en een goed, kort artikel van Pieter van Bogaert waarin de geschiedenis van de netkunst helder neergezet wordt.

Langs het ravijn, Bart Jungmanns biografie van Johan van der Velde; de Nederlandse wielrenner die grote successen vierde in de jaren tachtig (vooral in Italie), in een zeer diep dal terecht kwam (amfetamineverslaving, criminaliteit) en daaruit klom. (Categorie trein- en bedlectuur). In de Italiaanse shirts van Metauro Mobili en Gis was Van der Velde een van mijn favorieten, maar het boek viel me tegen. Dat ligt deels aan de gekozen vorm en stijl - Jungmann begint steeds in 2001 en kijkt dan terug. Maar ik vrees dat het ook te maken heeft met feit dat Johan van der Velde een heel ander personage blijkt te zijn dan ik altijd dacht. West-Brabant, altijd al verkeerde vrienden, opgeleid door Rini Wagtmans. Helemaal geen 'mooie, elegante; renner; en helemaal geen wielerheld. In plaats daarvan de sfeer van Westbrabantse smokkel en semi-criminaliteit. Hmmm. Bij het lezen van de stukken van Peter Winnen - die toch ook de minder mooie kanten van het profwielrennen blootlegt - blijft de droom van het heroische wielrennen intact. Bij het lezen van Bart Jungmanns boek valt het in duigen, omdat Van der Velde geen held blijkt te zijn waarbij je kunt blijven wegdromen. In die zin is het wel een goed neergezette ontmaskering. En een eersteklas melodrama. Ik hou niet van melodrama.

Oeps, foute html-code in de vorige posting. En dat valt dus niet te repareren.

Wat ik schreef: "Mooie tentoonstelling op Impakt (http://www.impakt.nl). Erg goeie ruimte ook. En mooi werk van o.a. Serge Onnen en Eija-Liisa Ahtila. De moeite waard.

Mooie tentoonstelling op Impakt (arie altena | 12:09 PM

dinsdag, oktober 29, 2002  

Sowieso een rotweekend geweest. Niet vanwege de storm (daar heb ik erg weinig last van gehad, zelfs alle balkonplanten zijn netjes blijven staan). Niet opgeschoten met werk, een feestje vergeten, kapotte computer. Brrrr.

Het lijkt er op dat mijn iBook weer werkt. De harddisk opnieuw geformateerd (dit keer twee partities aangemaakt), systemen opnieuw geinstalleerd, en het lijkt er op dat het nu allemaal weer werkt. De vraag is wel waarom ie stuk gegaan is. Sinds de reparatie steeds opstartproblemen gehad; steeds vaker een 'grey screen', totdat ik niet meer kreeg dan een 'grey screen'. Ik ben schijnbaar de enige met zoveel problemen met een iBook. Je wordt er erg zenuwachtig van en erg gestresst. En al dat ge-sysop is uitputtend, en je krijgt er een vreselijk slecht humeur van. Ik durf eigenlijk mijn oude files ook niet terug te zetten - alsof er ergens tussen die oude files virussen zouden zitten, of corrupte files die schadelijk zijn. Brrrr.

Leg nu aan de hand van Bloggger uit wat een CMS is.

Mijn Ibook is weer kapot.