: : Arie's weblog : :

wat ik doe, wat ik lees en wat er in me opkomt

Luxe: zittend op je bed in de zon internetten & stukkies schrijven.

Luxe: op dezelfde machine genieten van een goeie grafische omgeving en lekker snel achter de prompt commando's geven.

Soms stellen zoekmachines je voor verrassingen. Een paar jaar geleden schreef ik een stukje over Finnegans Wake en vertalen voor Mediamatic. (Staat ook op mn xs4all-pagina: http://www.xs4all.nl/~ariealt/fw_nl.html).

Zonet zocht ik naar wat meer info over de Nederlandse vertaling van Joyce's mooiste werk en tikje in Google de zoektermen "Finnegans Wake" en "vertaling" in. Oeps. Mijn stukkie rankt nummer twee. Maar ik ben helemaal geen echte Wakiaan! 'Gelukkig' ben ik nergens in de zoekresultaten op "Finnegans Wake" en "translation".

En ik zou heel graag een pagina linken waarop info te vinden is over de Nederlandse Finnegans Wake, maar ik kan pvrdkkkk niks vinden. Zelfs niet bij boekhandelssites. En de uitgever heeft blijkbaar ook geen website. Zucht. Het boek komt toch echt uit. De presentatie in De Balie schijnt zelfs al uitverkocht te zijn. Hoorde ik. Maar de wondere wereld van het web schijnt er helemaal niks van te weten. En, zucht, laatste kans, het interview met Henkes en Bindervoet - vandaag in Trouw - is ook al onvindbaar op de site.

Is het web dan niet meer relevant?

Niet te geloven. Ik heb een nieuwe computer gekocht. Een iBook 600. Had ik 'm nodig? Mwah, niet echt. Maar dan: wat heb je echt nodig? Ben ik er blij mee? Ja. Waarom heb ik 'm gekocht? ... Om bij te blijven? Aansluiting te zoeken bij deze tijd? Om MacOS X te kunnen draaien? Of ook omdat ik eindelijk wel weer een "ambulant" wilde zijn?

Ik ben in 1990 begonnen met een derdehands SE - met zelf ingebouwde harde schijf van 20Mb. Staat nu bij mn broer & schijnt nog altijd goed te werken. Daarna kocht ik tweedehands een Powerbook 100 (nog steeds een erg mooie computer, helaas is de mijne echt onherstelbaar kapot). Bijna vijf jaar geleden kocht ik een 4400, een lelijk ding, maar hij werkt nog altijd als een zonnetje & ik doe 'm dus niet weg (niemand zou er trouwens meer dan 100 euro voor geven, vermoed ik - terwijl je er alles mee kunt). En nu dus een iBook.
Lang leve de vooruitgang. De eerste e-mail die ik op mn iBook schreef verstuurde ik met Pine via een telnet-connectie. Hahaha.

Nu begint de lange worsteling om alle default-geinstalleerde troep op te ruimen en de interfaces te vereenvoudigen.

Wakiaans nieuws: 23 april wordt de nederdietsche overzetting van Finnegans Wake gepubliceerd. Dank Schenkelvoet en Guinnkes. Meer daarover later.

Er zijn toch vreemde dingen aan de hand met GPRS en i-mode. Zo lijkt het er op dat er op technisch niveau een tweedeling gaat ontstaan tussen het "internet" en een afzonderlijk GPRS-netwerk. Lees hierover: http://www.netkwesties.nl/editie34/artikel1.html. Het GPRS-netwerk als een soort intranetje? Hmmm. Dat klinkt niet goed.

Zojuist online gezet: DIY-SF, de Associatie van Autonome Astronauten, het stukje dat ik drie maanden geleden voor het science-fiction-nummer van Metropolis M schreef. Nu ook te lezen voor iedereen die het tijdschrift niet gekocht heeft: http://www.xs4all.nl/~ariealt/aaa.html. No-fi vormgeving - als altijd - voor 100% compatibiliteit en eigen-gebruik-kopieerbaarheid.

Vanavond (4/4) in Volta, (Amsterdam, Houtmankade): het voorlopig laatste concert van Sexbomb Nagasaki. Punksongs met meezing-potentie. Zet 'm op Harm!

Eigenlijk wilde ik schrijven over nieuwe boeken en nieuwe tijdschriften en tentoonstellingen waar ik niet heen zal gaan. Debug 58; Andere Sinema (over anti-globalisme en urbanisme); Zeit in den Medien, samengesteld door Werner Faulstich en Christian Steiniger; Frequencies, Audio-visual Spaces (catalogus van tentoonstelling van audiovisuele installaties). Allemaal nu op mijn bureau of in mijn tas.

Heb tot nu toe alleen - te snel en niet kritisch genoeg - Dieter Lesage's essay The Anti-Global City, waarmee de nieuwe Andere Sinema opent, gelezen. (Het is in t nederlands, al doet de titel anders verwachten). Lesage (lang niks van 'm gelezen trouwens) analyseert en bekritiseert daarin de keuze van de antiglobalistische beweging om te protesteren in steden als Seattle, Genova en Davos, in plaats van in de globalistische metropolen als Londen en New York. Interessant en open voor kritiek denk ik.

(Heb geen recente Andere Sinema-website kunnen vinden; ook geen plek waar Dieter Lesage z'n artikelen heeft gearchiveerd. Jammer).

Viel me op: zowat media besteden aandacht aan i-mode (wordt vandaag geloof ik in Nederland geintroduceerd door KPN) & het lijkt wel alsof ze allemaal de persinformatie van KPN hebben overgeschreven. En wel heel erg toevallig dat ze t allemaal tegelijk doen. Goed georkestreerd door de KPN dus. Ben benieuwd of we t over drie maanden al vergeten zijn. GPRS zal er echt wel van komen, en internet-los-uit-de-PC da's al wat langer aan de gang, - dat zijn interessante ontwikkelingen. Maar i-mode op zich, tja, da's vooral marketing, product-in-de-markt-plaatsen. En daarvan begrijp ik weinig. Het lijkt me leuk als mensen op hun palmtop of ander handzaam apparaat deze weblog kunnen lezen (gebruik cHTML & beperk bytes per pagina - makkelijk eigenlijk), en je kunt eindeloos speculeren over de culturele verschillen - wat technologie- en mediagebruik betreft - tussen Japan en Europa. Maar euh, verder, om te verkopen, euh....euh....Mijn god wat saai en oninteressant.

Socioloog spelen dan: bestudeer het voorbereiden, inzetten en verloop van de i-mode-"hype". Da's al beter. Volg de trajecten van de "hype"; zoals ze zich door verschillende werelden beweegt.

Deze week is een Vlaamse week. Zondag is t wielerhoogmis: Ronde van Vlaanderen. Maar tis natuurlijk al sinds vorige week woensdag (Dwars door Vlaanderen) dat we bijna dagelijks de West- en Oostvlaamse wegen op tevee kunnen zien. (Nee, ik kruip echt niet smiddags voor de televisie; ik neem t op & kijk de rechtstreekse reportage dan in uitgesteld relais, savonds laat).

Ik hoor zoveel Michel Wuyts en Carl van Nieuwkerken - de onovertroffen, zeer kundige commentatoren van de Belgische tevee - dat ik er bijna zelf Vlaams van ga klappen. Ik vrees soms dat mijn voorzetselgebruik vervlaamst. Ik hoor dubbel zoveel uur Vlaams op tevee (en radio) als west-Nederlands (90 wielerwedstrijden keer 2 uur = 180 uur per jaar Vlaams wielercommentaar; en wat zie ik nou verder op tevee? wat films...en die zijn meestal niet Nederlands gesproken).

Leve Michel Wuyts.

Kutsport trouwens, dat wielrennen. Gisteren weer zo'n klassieker: de afdaling van de Kemmel in de tweede etappe van de Panne. Een volledig peloton met zeventig tegen t uur over kasseien naar beneden & natuurlijk een zware valpartij. Ik schrik me dan altijd rot. (De liefhebber gruwt van valpartijen - niks spektakel. Elke eindspurt neemt je de adem weg, van spanning maar vooral ook van angst. Elke verkeersheuvel is een reden tot schrik). Slachtoffers op de Kemmel o.a. Trouve (tanden, kaak), Sassone, Peers, en Tchmil. Voor die laatste wellicht einde carriere. Ze zeggen dan wie het traject kent weet dat ie in die bocht niet moet remmen, maar ja, dr zitten dan van die Fransen en Italianen bij die t niet kennen en dan wel remmen en dan liggen ze. Ditmaal was t echter een losgeschoten bidon. Zoals wel vaker. Harde sport.

En dan ook nog t verhaal Stive Vermaut: - de jonge klimmer stopt waarschijnlijk wegens hartritmestoornissen.

En die mannen zijn helden in Vlaanderen. In Nederland kent men inmiddels Dekker en Boogerd, maar dan houdt t wel op. Reken maar dat ze in Vlaanderen de Nederlanders Kroon en Pronk ook goed kennen. Rabobank - mochten er fans van die ploeg zijn onder mn lezers - heeft al de hele week elke dag de slag gemist. In alle Vlaamse wedstrijden rijdt de Rabo-ploeg en masse op kop in het reddeloos verloren achtervolgende peloton. Rabo zou veel beter voor de dag komen in Italiaanse wedstrijden. Vlaanderen is niks voor hen. Volledig terecht dat Boogerd Vlaanderen niet rijdt. Hij heeft daar helemaal niks te zoeken.

Zo verradelijk dat wielrennen. Vloog van t weekend zelf ook nog over mn stuur. Zat na een tochtje van 100 kilometer in de eennalaatste bocht voor mn huis even niet op te letten, remde te bruusk en lag tussen twee geparkeerde auto's op de grond. Godzijdank geen schade.

Nog een aflevering uit de serie "Arie's avonturen in consumentenland". Gisteren heb ik voor het eerst iets op het internet proberen te bestellen. Da's laat voor iemand die er binnenkort 10 internetjaren heeft opzitten. Verklaarbaar uit het feit dat ik tot voor kort geen kredietkaart had (gewoon omdat ik er nooit een nodig had). Gisteren dus geprobeerd een nieuwe computer te bestellen. Wat dacht je? Natuurlijk lukte dat niet. De database achter de website weigerde dienst. Prijzen verdwenen; internal server errors, enzovoorts. Ik heb t een paar keer geprobeerd, computer geherstart, verschillende browsers (constateren dat er weer ns javascripts gebruikt zijn die niet onder netscape werken). Ik ben geduldig. Ik weet best wel hoe computers in elkaar zitten en dat er wel ns iets dienst weigert. Nee, ik werd niet boos op de techniek, niet boos op de winkelier, ik was alleen weer stomverbaasd dat het mij overkwam.

We leven in een wereld waarin je continu toegeschreeuwd wordt dat je moet consumeren, dat je weer nieuwe mooie artikelen moet kopen, en wel nu, onmiddellijk! 'Ze' doen voorkomen alsof de wereld volledig is ingericht op pijnloos consumeren. Maar euh, vraagje....waarom kost het mij dan bijna elke keer zoveel moeite? (in kledingwinkels evengoed). Waarom heb ik dan de ervaring (niet de indruk, de ervaring) dat hoe meer reclame en publiciteit 'er omheen zit' des te moeilijker het kopen is. Alsof je je door een vijandige interface moet heenworstelen.

Ik verbaas me iedere keer opnieuw. Da's alles. Bijvoorbeeld dat je weten moet dat iets wat in een reclame of op een website gezegd wordt, nog niet hoeft te betekenen dat het ook makkelijk en snel in de winkel te krijgen valt.

Wat houdt mij vooral tegen om een mobiele telefoon te kopen? (Behalve dan dat ik het ding nog nooit gemist heb). Dat je naar zo'n vijandige winkel toe moet. (Hoe wijder de deur openstaat des te fouter de winkel. Mobiele telefoonverkopers hebben vaak niet eens een deur maar een open pui).

Om het verhaal over het bestellen van een computer per internet af te maken: vanochtend lukte het wel. Ik heb nog geen mail ter bevestiging gekregen, wat mij vertrouwen geeft: ik zal bericht krijgen van iemand die gecheckt heeft of deze computer ook echt geleverd kan worden. (Hoop ik).

Ach. Ik hou gewoon niet van winkelen. En verbaas me iedere keer hoeveel moeite het kost om iets te kopen.

En dat van die nieuwe computer: ik had nog geld te besteden. En ik moest maar ns met mn tijd meegaan. Dacht ik. OS X draaien.

Gisteravond door de Bollenstreek gefietst. De geur van hyacinten reikte soms honderd meter ver.

Nog steeds prachtig weer. Knalharde zon. Op je werk start je je mac, je e-mailt en dan ga je wat informatie zoeken op het web. De lelijkheid van de meeste websites treft je als een mokerslag. Wie wil hier vrijwillig naar kijken? Op sommige sites is het alsof je minachtend in je gezicht gespuugd wordt. En nagetrapt bovendien als 'op sluiten' nieuwe vensters met reclame opengaan. Buiten schijnt de zon. De interfaces van Eudora 3.1 en Simpletext zijn te harden. De websites die je vanochtend ziet niet. Realiseren we ons wel hoe abject veel van onze kantoor-computeromgevingen zijn?

Natuurlijk, het zou veel slechter kunnen. En wees blij dat je niet in een negentiende-eeuwse fabriek werkt (van t weekend LP Boon gelezen). Maar het zou prettig zijn als er minder onnodige aanslagen op je zintuigen zouden worden gepleegd.