: : Arie's weblog : :

wat ik doe, wat ik lees en wat er in me opkomt

De zomer van 2002 wordt de hete zomer van de psychogeografie: http://www.socialfiction.org/psychogeography/. Kreeg de promo brochure Generative Psychogeography opgestuurd - lekker ouderwets gekopieerd, dubbelgevouwen A4 met gekleurd omslag en twee nietjes - . Daarin twee artikelen waarin de anonieme auteur (maar het is makkelijk raden dat het WlfrdHJB is) verslag doet van experimenten met algoritmische psychogeografie, en daarover - zoals we gewend zijn van 'm - erg aanstekelijk, euhh, theoretiseert. Zijn methode: neem elke absurditeit volledig serieus, en doe dat met overgave.

Socialfiction.org doorkruiste op basis van een eenvoudig algoritme (2e straat rechts; 2e straat rechts; 1e straat links; herhaal) o.a. de Leidsche Rijn. Ze is van plan deze zomer dit experiment met wandelalgoritmes voort te zetten in verschillende Europese steden. Onderzoek dus, waarvan het doel niet alleen het 'opnieuw' ervaren van de stad is (hoe zal de stad zich voordoen aan de algoritmische wandelaar?) maar ook het inventariseren van de effecten zo'n methode. Het staat allemaal in het artikel Algoritmische Psychogeografie. Het generatieve principe toegepast op de stadswandeling: http://www.socialfiction.org/psychogeography/algoned.htm.

Zo'n wandelalgoritme kun je opvatten als een piepkleine toolbox voor empirisch planologisch onderzoek (hoe ervaar je de ruimte, hoe doen plekken zich aan je voor, hoe overmeestert de inrichting van de ruimte de bewoner). En eerlijk gezegd lijkt het me ook een perfecte toolbox om vermoeide, vastgelopen en overstresste managers en communicatieadviseurs te voorzien van de broodnodige frisse lucht. Anders gezegd: het is een manier om nog een gat in de markt van bedrijfscursusgek Nederland te vullen. Gelukkig, godzijdank, phew, is dat niet het oogmerk van Socialfiction.org.

Hmm. Het lijkt er op dat ik de luidsprekers van mijn stereo-installatie vernaggeld heb door het no-inputmixen en het oversturen van lage tonen. Er komt geen fatsoenlijke bastoon meer uit. Ben nooit zo goed geweest in 'elektriciteit' en audioapparatuur, begrijp er te weinig van, maar ik sluit wel allerlei apparatuur op elkaar aan, draai aan knopjes en luister wat er gebeurt. Als er dan wat gebeurt (gebrom, storingsgeluiden) kan ik niet inschatten of het 'schadelijk' is voor de apparatuur of niet. Tot nu toe is er nooit iets stuk gegaan, - zoveel kan er geloof ik ook niet stuk gaan - en de luidsprekers doen het nog, alleen herinner ik me dat er veel meer bas in zat. Hmm.

Eindelijk is ie uit: het SF-nummer van Metropolis M. Daarin o.a. Omar Munoz-Cremers' Instructies voor een nieuw te vouwen sciencefictionmodel, Ben Schot over Sun Ra, Will Bradley over "Einde-van-de-wereld-scenario's", Arjen Mulder over Mike Tyler en een kort stukje van mij over de Associatie van Autonome Astronauten. Rept u richting tijdschriftwinkel. Want Metropolis M is van papier en heeft geen website.

Gisteren een fantastisch mooie CD van Iannis Kyriakides beluisterd. Daarop staan drie composities van deze in Amsterdam wonende jonge Cypriotische componist. a conSPIracy cantata, voor twee stemmen, elektronica en radio; hYDAtorizon voor piano en sinusgolven; en teTIX voor insectgeluiden, stem en drummachine.

"Nee, dit is geen moeilijk muziek. Je moet gewoon je oren open zetten". Kyriakides weet een sfeer neer te zetten die je raakt, met storingsgeluiden, ruisende radiogolven, pianoakkoorden, spreekstem; subtiel, ingehouden. Bekende geluiden voor die iedereen die wel eens snachts aan de afstemknop van een radio heeft zitten draaien en geluisterd heeft naar wat er dan te horen is; die wel een zachtjes feedback heeft proberen te maken; die wel eens geluisterd heeft naar de klank van een pianosnaar. teTIX begint met insectengeluiden en ontwikkelt zich tot een modern klassieke variant van minimale elektronische dubtechno. De conSPIracy cantata - waarmee hij in 2001 de Gaudeamusprijs won - is gewoon vreselijk mooi.

Op zijn website: http://www.circadian.net/ schrijft Kyriakides: His musical language is often characterised by shifting speeds unfolding on long time spans - often with a high rhythmic energy - the use of unorthodox sound sources and an exploration of spaces or atmospheres that highlight the sensual (physical sound) - perceptual (temporal experience) and conceptual (language/culture) experience of music.

Ik hoor ook invloed van het mixen, het mengen van verschillende geluidsstromen, op de composietechniek van Kyriakides. (Maar dat kan ook komen doordat ik zelf met mn deels no-input-mengpaneel zat te klooien en soms niet wist wat CD was en wat feedbackmanipulatie).

Op http://www.circadian.net/ staan mp3's met fragmenten van Kyriakikes' composities; en, euh, okee, let's do a commercial here: bestellen van de CD kan bij: http://www.unsounds.com/releases/releasesframe.html, gloednieuw label van Kyriakides, Andy Moor en Isabelle Vigier.

Nu ga ik er echt aan geloven: mn 'nieuwe' computer is een oude pentium-notebook met Linux (Suse). Ben benieuwd of ik er wijs uit ga worden. De bedoeling is om, gewoon voor de lol, uit te zoeken hoe het is om te werken met Linux. Ergens is t onzin in mijn situatie -; heb thuis geen server staan, doe geen dingen die je makkelijker of beter zou kunnen doen onder Linux. Maar ik wil t gewoon weten. Onderzoek dus. Mogelijk gemaakt dankzij Avi en Pascal. Langzaam onderzoek. Ik zal er verslag van doen.

Het afgelopen weekend heb ik heb boekje Small Pieces Loosely Joined, a Unified Theory of the Web van David Weinberger gelezen. (Het komt pas in mei uit; ik kon de uncorrected page proofs lenen - thnkx Flrnc). Was van plan er een wat langer stuk over te schrijven, maar ben vandaag te fokking tired om helder na te denken. Wel for yr pleasure een stel citaten overgetikt en online gezet: http://www.xs4all.nl/~ariealt/etc/weinberger.html.Ik denk dat ik een aantal daarvan goed kan gebruiken als les- discussie- en denkmateriaal in introductielessen Internet en WWW.

Weinberger zet helder neer waarom het web imperfect is, en waarom het web juist werkt vanwege de imperfectie. Erg okee dus; een veel zinniger en sympathiekere visie op het web dan die Hubert Dreyfuss in On the Internet. Daarop wil ik nog 'ns terugkomen (omdat het stukkie dat ik er eerder over Dreyfuss schreef - in deze weblog - wel erg kort door de bocht was).

Natuurlijk is Weinberger ook weblogger: http://www.hyperorg.com/blogger/; en is er al vanalles over zijn boek online te vinden: http://www.smallpieces.com/ (de eerste twee hoofdstukken compleet - niet de beste trouwens).

En, jawel, via Weinbergers weblog vond ik andere leuke en goeie webstekken (=correct Nederlands voor website).

Zoals een pre-historische weblog, opgeduikeld uit elektronische krochten: http://www.grapenotes.com/. Geschreven in1978 op een mainframe.

En deze erg mooi vormgegeven site gewijd aan de Franse filosoof Michel Foucault: http://foucault.info.