Arie Altena
index
Arie Altena
dinsdag 25 februari | 2 | 2003
De methode om mijn blog te updaten: schrijven in een tekst
editor, tekst plakken in een html-document (BBEdit), uploaden met ftp (Transmit). Het maakt een behoorlijk verschil
in vergelijking met het gebruik van Blogger. Het is bewerkelijker maar geeft meer vrijheid en autonomie. Ik ben minder
snel geneigd om effe een paar urls van bezochte websites op
de blog te zetten. Ik spaar stukjes op (ik ben niet continu
online), kijk daardoor net een keer vaker naar de tekst voor
ik publiceer (wat overigens niet wegneemt dat ik de meest
domme fouten blijf maken, vooral als het gaat om namen en
titels), en omdat de teksten van 1 maand 1 html-document
vormen, voelt de blog meer als een eenheid, minder als een
stel losse fragmenten. Let wel: voelt. Ergens op de achtergrond hangt het gevoel dat je (ik) te maken hebt met een
grotere tekst die langzaam groeit, waar je nog wat in mag
veranderen. Het voelt minder als een stel losse stukjes die
zich eerder vastzetten door te verwijzen naar andere websites, dan door samen een tekst te vormen. Wat methodiek uitmaakt…
zaterdag 3 mei | 1 | 2003
“Maybe weblogging is a way of publishing that shows the
situatedness of one’s ‘intellectual’ work. Maybe it’s a way to
archive one’s daily thoughts and ideas in a way so others,
who might be interested, can consult it. (At least Google
keeps track). Maybe it’s a way of connecting one’s thoughts
to the bigger textual tissue of the web. Maybe it’s just jotting
down notes hoping something will grow out of it. Maybe it’s
like writing public postcards to friends.”
Et cetera.
“Someone who didn’t like my weblog when I started out called it a screened intellectual webcam. I didn’t like that. But in a way he was right.”
zondag 11 mei | 1 | 2003
Ook een boost gekregen om het bloggen serieus te blijven
nemen, er over te theoretiseren en een begin te maken met
het knutselen van een goed, lang artikel. Over het genre,
over het proces versus het object, over schrijven met links,
over het waarom van schrijven, over het verschil (?) tussen
dagboekschrijven, bloggen en artikelen schrijven. Over de
integratie van browsen, lezen, linken, schrijven.
Een tijdschrift is een ding (of een serie van dingen) over stijl, een weblog is een proces dat zich centreert rond een per- soon.
dinsdag 13 mei | 1 | 2003
[entry edited]
1. Why I started a weblog
— just for fun
— to see if it would change my way of writing, reading,
browsing the web
— because I was looking for another way of writing, which
fitted working with the web en with e-mail
— to archive my thoughts and ideas in a way so others who
might be interested can consult it
— because I liked other weblogs and I liked Louis-Paul Boon
— because I used weblogs as an example in teaching
— as a way of remembering the good stuff I found on the
web (bookmarks don’t function for me, google alone is not
enough)
— out of irritation (because development of mediamatic.net
took so long)
— because I honestly thought (and still think) it’s the best
way of ‘writing for and in the web’. The place where reading,
following hyperlinks, writing (back) and writing with hyper-
links has found its true place, lo-tech and practical, usable,
humanlike.
— because it’s the ongoing process of writing and thinking
2. What I expected it to do
— make some friends happy
— fulfil the pleasure of writing
3. What I secretly hoped it would grow into
— a place where thoughts develop into ideas and lead to
insights and articles
— a place where a new style of theorizing, or at least a new
style of writing would develop
— a place that would grow into an archive of my unfinished
thoughts
4. What actually happened
— all the time hoping I will have time to put stuff up….
5. Why I keep doing it
— because I’m hooked
— it is the recording of public private live
6. Why I think it’s important
— it is a way of publishing that shows the situatedness of
one’s work: as well intellectually as contextualized in the
bigger network of the web
— it shows whose stuff you’re borrowing and using, where
you got your ideas
— it’s free (sort of)
If print magazines are an object that’s about style, weblogs
are an ongoing process about a person.
maandag 19 mei | 2 | 2003
Als literatuurwetenschapper zou ik zeggen dat de genreaanduiding ‘weblog’, of ‘blog’ als een verwachtingshorizon
voor lezers functioneert. Een genre is geen set exact identificeerbare tekstkenmerken.
donderdag 11 september | 1 | 2003
Wat kenmerkt een weblog? Dat ze een actueel inzicht biedt
in de informatieverwerking van een persoon, en zijn leven?
In wat er hier en nu speelt? En dat er op die manier een
soort stem onstaat, de stem van een blog? Als dat zo is — en
voor de meeste blogs gaat het op — wat dan te denken van
mijn eigen blog? Mijn blog lijkt nu meer te maken te hebben
met achterstallig onderhoud. Achterstallige stukjes, korte
stukjes, stukjes die ik meteen had moeten schrijven, vers
van de lever, meteen na het lezen van het boek (in plaats van
twee weken later), meteen na het concert (in plaats van
twee weken later), meteen na de vakantie (in plaats van een
maand nadien, of erger, een jaar later). Zo wordt de blog een
verzameling stukjes die eerder geschreven hadden moeten
worden. Of het wat uitmaakt? Misschien niet. Maar het voelt
raar. He, wat ik nog vergeten was te vertellen, vorige
maand…
zaterdag 27 september | 2 | 2003
Er is geen publiek. Er zijn alleen publicaties. There’s no
public. There are only publications.
Of misschien: er is alleen publiceren. Or: there’s only publishing.
Het publiek is een verouderd concept. (Zie bijvoorbeeld ook Jodi Dean’s idee over democratie en publiek).
dinsdag 30 september | 1 | 2003
De bloggers: je zou deze schrijvers, linkers, commentators
en loggers elektronische performers kunnen noemen: zij
performen hun tekst in het elektronische netwerk, zij roe-
pen, fluisteren, schreeuwen, praten, murmelen.
Blogs lezen heeft alleen zin als je zelf ook blogt. Bloggen is een activiteit. Het is een continu proces van publiceren, het is (jouw) informatieverwerking en de reflectie op je informatieverwerking. Maar als blogs lezen alleen dan een zinvolle activiteit is als je zelf meedoet, en alle bloglezers beginnen hun eigen blog, dan nadert het aantal lezers van een blog de limiet van 1 (jijzelf).
De blogger heeft geen publiek. ‘Het publiek’ is een concept dat verbonden is met de wereld van massamedia. Wie denkt in ‘het bereiken van publiek’ opereert volgens de logica van massamedia, of, iets minder cru gesteld, volgens de logica van een publicatie. Een blog is geen publicatie, het is een proces. (Dat neemt niet weg dat er blogs zijn die zijn uitgegroeid tot publicaties of als publicatie gerund worden). Vandaar: er is geen publiek, er is alleen publiceren.
Natuurlijk worden blogs gelezen. Mijn blog krijgt tegen de 100 hits per dag, soms meer, van de zomer minder. Een deel van mijzelf. Een deel van zoekmachines, wormen en spambots op zoek naar mailadressen. Een deel via Google. Een deel van bloggende lezers. Een deel van vrienden. Natuurlijk ben ik daar blij mee (met die lezers). Maar wie op zoek is naar publiek moet niet bloggen. (Terzijde: mijn blog is vermoedelijk qua inhoud veel te chaotisch om een steady publiek te trekken).
De blog hoort bij de wereld voorbij de massamedia. Blogs zijn de stem van de multitude. (Niet te verwarren met de stem van de massa). Met alle middelmatigheid, lulligheid, brille en smerigheid van de menigte. Een multitude die uit singulariteiten bestaat, die niet terug te brengen is tot 1 lichaam dat gerepresenteerd kan worden.
Hoe verhoudt de informatieverwerking (denk aan de constituerende rol daarvan in ons leven) van de menigte, die gestalte kan krijgen door de genetwerkte informatietechnologie, zich tot het idee van politiek? De representatieve democratie versus democratie door contestatie (of zoiets)? Hoe verhoudt het zich tot de ideeën van Negri, Hardt, Holmes? Tot het idee van Jodi Dean over publiek en democratie? Hoe verhoudt het zich tot populisme? (Populisme is gebonden aan de logica van de massamedia). Tot het idee van massacultuur? (Wat is het verschil tussen massacultuur en de cultuur van de menigte? Massacultuur als de opgelegde cultuur? De cultuur van de menigte is geen tegencultuur, ze wordt geinformeerd door de reclamecultuur, de televisie, de massacultuur, maar ze wordt bepaald door het gebruik daarvan en niet door een klakkeloze opzuiging). Wie het schreef weet ik niet meer, maar ik geloof dat het in De-Bug was. Blogs worden wel eens gezien als journalistiekvan-onderop. Denk aan de Bagdad-blogger Raed (sp?). Maar het goede van blogs is juist dat ze geen journalistiek zijn. Ze opereren niet volgens de logica van ‘iets onthullen voor een publiek’. Bloggers bloggen, voor niets en voor niemand. (Natuurlijk zijn er freak incidences waarbij de bloggers ineens in de wereld van de journalistiek opduiken omdat ze nieuws hebben).
(…)
Bloggen functioneert alleen als het op een bijna naïeve manier gebeurt: voor de vuist weg, fris van de lever, schrijven en linken. Het is de onbetaalde arbeid van informatieverwerking, van betekenisconstructie, van een manier om te zijn in het midden van de veelvormige cultuur. Het is een activiteit die onbetaalbaar is en onmisbaar. Het is arbeid waarop cultuur is gebaseerd en die cultuur vormt (en met alle middelmatigheid — cultuur immers gaat over de ervaringen van mensen en de betekenis die ze daar aan geven, ze is er, mooi, lelijk, saai, ouderwets, tenenkrommend, beledigend, briljant, hip, alles door elkaar). Het is de vrije arbeid van de geest (klinkt idealistisch, is het niet). Daarom is bloggen altijd ook precair: immers, je moet er maar de energie voor kunnen opbrengen, je moet er maar de tijd voor hebben, je moet je levensonderhoud op een andere manier verdienen. (Slecht een enkeling houdt er een baan als journalist aan over of heeft het geluk dat het bloggen zich terugbetaald in de professionele arbeid). Goed bloggen is arbeidsintensief. Wat we met z’n allen doen kan niet betaald worden volgens het economische systeem dat we nu hanteren. Het is vrijwillige arbeid — een praktijk, die, zoals Paul Perry zei, je gek maakt en je gezond houdt.
Bloggen is iets dat je doet. Niet in de zin van ‘just do it’ van Nike, maar een gereflecteerd doen, de reflectie wordt geperformd.
dinsdag 25 november | 1 | 2003
Ik had het natuurlijk al een tijdlang op al die sites zien staan:
rss-feed, xml-syndication, ‘syndicate this site!’, en de rdflink. Ik kwam het scannen van de koppen van blogs tegen in
de iBlog-software van Apple die ik een tijdje terug uitprobeerde. Vandaag heb ik eindelijk ‘ns software gedownload
om mn blogs en nieuws te lezen los van alle aantrekkelijke
vormgeving — de rauwe feeds, tekst en tekst-alleen. Als software-minimalist (in de zin dat ik liever de eenvoudige versie gebruik als die alles doet wat ik nodig heb, dan de uitgebreide met extra opties en toeters en bellen die ongetwijfeld
razend handig zijn) gekozen voor Net news wire lite. Half
uurtje bezig geweest om me te subscriben op blogs waar ik
normaliter wel ‘ns kijk en die aan rss of zoiets doen. Het lijkt op het ooit door bijna iedereen vermaledijde concept van de
‘push’-media, met dat verschil dat jan-en-alleman zijn info
zo kan structureren dat een ‘nieuws-en-bloglezer’ het kan
inladen. Werkt wel. Hmmm, moet ik dan ook aan de XML?
En dan elke keer een kop bedenken en een stukje bloggen
dat zo begint dat je meteen snapt waar het naar toe gaat?
Hoe software redactie stuurt…
dinsdag 30 maart | 1 | 2004
Een weblog — of in t geval de term niet aanstaat t soort webpubliceren als onderhavige — moet licht zijn. Licht voor
degene die schrijft. Wordt het een last, gaat de lol eraf, wordt
het niks. Beter niet doen dan. Hoe het licht houden?
Bijvoorbeeld door je geen zorgen te maken over stilistische consistentie — terwijl je probeert, dat wel, zorgvuldig te zijn.
dinsdag 21 september | 4 | 2004
Deze blog is een zooitje. Dat ergert me. Het is eigen aan een
blog. Het heeft goede kanten. Toch verlang ik naar meer
redactie. Zelfdiscipline is belangrijk.
dinsdag 23 november | 1 | 2004
Gisteren en vandaag: werken aan de workshop ‘Learning to
Write & Keeping a Weblog’ voor de studenten van het Frank
Mohr Instituut. In twee dagen probeer ik een overzicht te
geven: homepages voor presentatie, bloggen als publicatie
en voor ontwikkeling, wiki’s en blogs voor samenwerking,
‘welke software gebruik je t best’, ‘waar moet je aan den-
ken’, en — natuurlijk — de kwestie: ‘help ik moet schrijven’.
Dit alles in de hoop dat ze daarna beter gebruik van het
internet gaan maken voor samenwerking en voor ontwikkeling en presentatie van hun projecten.
Twijfel: zal ik een cms als Pivot gaan gebruiken voor mijn blog? Ik ben erg gehecht aan de directe toegang tot de htmlfiles. Aan de andere kant wil ik best ‘ns experimenteren met ‘commentaar’ en ‘referrers’, en lijkt t me wel wat, zo’n knop ‘blog dit’ in de bookmark-balk: het stroomlijnen van blog- en surfgedrag.
Deze bijdrage samengesteld uit 'posts' op mijn blog ariealt.net werd gepubliceerd in Ubiscribe, Recent Changes, 2006.
some rights reserved
Arie Altena
index